Η Ελλάδα έχει την υποχρέωση να «αξιοποιεί» το 65% των μεταχειρισμένων ελαστικών που αποσύρονται, ένα μικρό ποσοστό των οποίων μπορεί να «αποθηκευτεί προσωρινά» με σκοπό να οδηγηθεί προς εξαγωγή για επαναχρησιμοποίηση. Παρά τα στοιχεία που παρουσιάζονται και κάνουν λόγο για επίτευξη των στόχων στην ανακύκλωση των ελαστικών, η πραγματικότητα ίσως είναι κάπως διαφορετική.
Το Προεδρικό Διάταγμα 109/2004 ορίζει ότι η χώρα έχει υποχρέωση να «αξιοποιεί» τουλάχιστον το 65% των μεταχειρισμένων ελαστικών που αποσύρονται. Σημειώνεται ότι στον όρο «αξιοποίηση» δεν περιλαμβάνεται η προσωρινή αποθήκευση των ελαστικών – η αποθήκευση δηλαδή που γίνεται προσωρινά στο χώρο κάποιου π.χ. εργοστασίου ανακύκλωσης έως τη στιγμή που θα γίνει η επεξεργασία της ανακύκλωσης.
Βάσει των στοιχείων της Ecolastika, που έχει αναλάβει την οργάνωση της συλλογής, ανακύκλωσης και ενεργειακής αξιοποίησης των μεταχειρισμένων ελαστικών στην Ελλάδα, και αποδέχεται το υπουργείο Περιβάλλοντος, «από τις ετήσιες συλλεχθείσες ποσότητες ανακυκλώνεται ποσοστό 83,5 % (43957,28 τόνοι), αξιοποιείται ποσοστό 15,3% περίπου (8.066,61 τόνοι), ενώ είναι αποθηκευμένο με σκοπό να οδηγηθεί προς εξαγωγή για επαναχρησιμοποίηση ποσοστό 0,5 % (282,21 τόνοι) των συλλεχθέντων. Τα ποσοστά αξιοποίησης – ανακύκλωσης των χρησιμοποιημένων ελαστικών υπερβαίνουν σημαντικά τους στόχους που τίθενται από την κείμενη νομοθεσία».
Η πραγματικότητα όμως που επικρατεί είναι κατά πολύ διαφορετική, σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας ανακύκλωσης ελάστικών Tyres Herco Ονίκ Παλαντζιάν. «Σε 2 εργοστάσια ανακύκλωσης και μια μονάδα πρώτης κοπής, οι ποσότητες που έχουν αποθηκευτεί «προσωρινά» ανέρχονται σε 49.000 τόνους ελαστικών (να ληφθεί υπόψη ότι στην Ελλάδα σε ετήσια βάση παράγονται περίπου 50.000 τόνοι), δηλαδή τα δύο εργοστάσια μαζί έχουν αποθηκευμένη «προσωρινά» την ετησίως παραγόμενη ποσότητα του ελληνικού χώρου, ενώ εμφανίζουμε ότι το 83,5% ανακυκλώνεται», εξηγεί.
Σύμφωνα επίσης με την υφιστάμενη νομοθεσία κάθε εργοστάσιο έχει υποχρέωση να διατηρεί τα ελαστικά προσωρινά αποθηκευμένα το πολύ για ένα έτος. «Αν αναλογιστούμε ότι η πραγματική ανακύκλωση των ελαστικών σε αυτά τα εργοστάσια είναι περίπου 1.500-2.000 τόνοι ανά έτος, τα ελαστικά που έχουν στην αποθήκη τους θα παραμένουν εκεί έως και 10 έτη – εάν δεν λάβουμε υπ όψιν μας τις νέες ποσότητες που θα λάβουν», σημειώνει ο κ. Παλαντζιάν.
Η απάντηση της Ecolastika είναι ότι έχουν αποθηκευτεί τόσο μεγάλες ποσότητες επειδή δεν είχαν που αλλού να πάνε. Σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Tyres Herco, «οι εν λόγω όμως επιχειρηματίες σε καμία περίπτωση δεν έδρασαν για το κοινό καλό, αφού για κάθε τόνο ελαστικών που παρέλαβαν η ΕΚΟΕΛΑΣΤΙΚΑ τους πλήρωσε (gate fee) το ποσό των € 30,00 ανά τόνο + ΦΠΑ. Δηλαδή ο κάθε ένας από αυτούς έχει εισπράξει έως και € 900.000 +ΦΠΑ χωρίς να τα έχει ανακυκλώσει», ο οποίος διερωτάται: «είναι τα παραπάνω εν γνώσει του υπουργείου ή απλά δέχεται χωρίς κανένα έλεγχο τα στοιχεία που του προσκομίζουν "εντέχνως παρουσιασμένα". Έχει γίνει έλεγχος στην αδειοδότηση των χώρων αυτών; Έχουν τηρηθεί όλα τα προβλεπόμενα και κυρίως τα μέτρα πυρασφάλειας, δεδομένου ότι κάποια από αυτά το "βουνά" ελαστικών είναι δίπλα από το δίκτυο υψηλής τάσης της ΔΕΗ».
Ένας τεράστιος κίνδυνος;
Σε περίπτωση καύσης των ελαστικών από αμέλεια, εμπρησμό ή άλλη αιτία προκαλείται σοβαρή μόλυνση της ατμόσφαιρας, λόγω των διάφορων επικίνδυνων χημικών ενώσεων που εκλύονται από την ατελή καύση απειλώντας έτσι τη δημόσια υγεία. «Τα αέρια που εκπέμπονται κατά τις καύσεις αυτές περιέχουν διοξίνες, πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες, πολυχλωριωμένα διφαινύλια (PCBs) και άλλα πολλά ανάλογα φυσικά με τα υλικά που καίγονται. Το χειρότερο είναι ότι μερικά από τα πιο πάνω ανήκουν στην κατηγορία των «έμμονων οργανικών ρύπων», χαρακτηρίζονται από την τοξικότητά τους και την τάση τους να μεταφέρονται και να εναποτίθενται σε μεγάλες αποστάσεις, παραμένουν στο περιβάλλον για μεγάλα χρονικά διαστήματα και με μεγάλη πιθανότητα να καταλήξουν στον άνθρωπο μέσω της διατροφικής αλυσίδας. Οι διοξίνες που παράγονται κατά την καύση, εναποτίθενται σε έδαφος, βλάστηση και νερά, προσλαμβάνονται από άλλα ζώα και οργανισμούς και βιοσυσσωρεύονται σ’ αυτά. Σε τελικό στάδιο, ο άνθρωπος αναπνέει, καταναλώνει νερό, χορταρικά και κρέας προερχόμενα από προσβεβλημένα ζώα και έτσι προσβάλλεται και ο ίδιος από τις διοξίνες αυτές οι οποίες παραμένουν στον οργανισμό του με σοβαρές συνέπειες. Και να μην ξεχνούμε ότι πέρα από τον κίνδυνο στη δημόσια υγεία, οι φωτιές στους θέτουν σε κίνδυνο τα δάση, ιδιωτική περιουσία και καλλιέργειες», εξηγεί ο κ. Παλαντζιάν.
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου