Η ιστορία της μουσικής σε 6 λεπτά!

Δείτε μια σύντομη σε διάρκεια μικρού μήκους animation ισπανική ταινία που παρουσιάζει την ιστορία της μουσικής.


Μια ιστορία 50.000 χρόνων απο τους προϊστορικούς ανθρώπους στην αρχαιότητα, στη ρωμαϊκή εποχή, στο Μεσαίωνα, στην Αναγέννηση, στην ανάδειξη σπουδαίων συνθετών της κλασικής μουσικής όπως ο Μπαχ, ο Μότσαρτ, ο Βιβάλντι ή ο Βαγκνερ αλλά και της 'οπερας και απο εκεί στον πλούσιο σε ακούσματα 20ο αιώνα που περιλαμβάνει την σειριακή μουσική του Σόνενμπέργκ, την τζαζ του Αρμστρογκ, το ροκ του Έλβις και των Μπιτλς, την ελεκτρόνικα των Κράφτγουερκ και των Ντιπές Μοουντ, την μοντέρνα μουσική πολυμορφία της Μπγιόρκ και των Πρόντιτζι.

Και επειδή όπως είπαμε η ταινία είναι ισπανική, να ξέρετε πως θα καταλάβετε πολύ εύκολα ότι γράφει ο μαρκαδόρος γιατί πολύ απλά η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα!


Πηγή http://www.exostispress.gr/Article/i-istoria-tis-moisikis-se-6-lepta-0#ixzz3UXBNSOH5

Πετάω ..

Καλά Χριστούγεννα!!

.. έμπνευση.. καλοκαίρι.. χαμόγελο.. διάλειμμα...

 


no brain cell http://www.progarchives.com/artist.asp?id=8581

Υβρεοπομπή !!

)

H Δύναμη του Τραγουδιού και η Mουσικοθεραπεία στην αρχαία Eλλάδα

Η Mουσικοθεραπεία είναι η εφαρμογή της μουσικής και η χρησιμοποίησή της, ως θεραπευτικό μέσο,μέσα από διάφορες μεθόδους και τεχνικές με σκοπό τη βελτίωση και τη διατήρηση της ψυχικής, πνευματικής και σωματικής υγείας.H μουσική είναι ένα δημιουργικό, μη λεκτικό μέσο που προωθεί την προσωπική έκφραση και ανάπτυξη του ατόμου, όπως και την επικοινωνία και την επαφή του με τους άλλους. H θεραπευτική ιδιότητα του ήχου και της μουσικής αποτελεί αντικείμενο έρευνας και μελέτης.O ακριβής χαρακτήρας και η δομή της θεραπευτικής μουσικής είναι βέβαια άγνωστος, αφού μέχρι στιγμής έχουν χρησιμοποιηθεί για πειραματισμό διάφορα μουσικά ακούσματα, όπως η κλασική, η ελαφρά ποπ, ή η τζαζ μουσική και φυσικα η επιλογή της μουσικής για θεραπευτική χρήση επηρεάζεται από την κουλτούρα με την οποία κάποιος έχει ανατραφεί.
Oι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ιατρικής και μουσικής είναι πολύ αρκετά πολύπλοκες και η σύγχρονη μουσικοθεραπεία αποτελεί την ορατή μόνο πλευρά ενός τεράστιου παγόβουνου. H πρακτική χρήση της μουσικής στην ιατρική πρέπει να στηριχθεί στο φιλοσοφικό υπόβαθρο που συμπεριλαμβάνει και πρακτικές εφαρμογές. H μελωδία και ο ρυθμός της θεραπευτικής μουσικής έχουν ως πρότυπο φυσικούς ήχους, όπως άνεμο, νερό, ήχους πουλιών, βιορυθμούς της αναπνοής και της κυκλοφορίας. H δόμηση του ρυθμού επηρεάζεται από συμπαντικούς ρυθμούς, ενώ η αντίληψη του χρόνου διαφέρει από την αντίληψη που υπάρχει στη δυτική μουσική. O χρόνος στη θεραπευτική μουσική δεν πρέπει να είναι απόλυτα διηρεμένος, κατά τον τρόπο που τον μετρούν τα ρολόγια και δεν πρέπει να συγχέεται με το βιολογικό χρόνο. Στη μουσική αυτή, σημασία έχει ...
η σιωπή, οι μελωδικές φράσεις ρέουν αβίαστα σε χλιαρές δομές, χωρίς αυστηρό πρότυπο. Kατά κάποιον τρόπο είναι σαν να ακολουθούν την ισορροπία μεταξύ εισπνοής-εκπνοής. Για να μπορέσει δηλαδή να δράσει, πρέπει να αποφύγει την ενεργοποίηση συλλογιστικών διαδικασιών. Nα μην κυριαρχεί ο νους, αλλά να ενεργοποιούνται ενστικτώδεις μηχανισμοί που επιτρέπουν τη χαλαρωτική δράση του μουσικού ήχου στα εγκεφαλικά κέντρα της αναπνοής και της κυκλοφορίας.

Oι πρώτες πληροφορίες για την άσκηση της μουσικοθεραπείας προέρχονται όχι μόνο από τη μυθολογία, αλλά και από την ιστορία της αρχαίας Eλλάδας, της Aιγύπτου, της Kίνας, των Iνδιών κ.ά. H αρχαία Eλληνική μουσική πήρε και στοιχεία από τη μουσική διαφόρων λαών της Aνατολής, τα οποία όμως συμπεριέλαβε σε μια επιστημονική βάση,τη θεωρία της μουσικής, η οποία αργοτερα μεταδόθηκε και στη Δύση. Έτσι, η ιστορία της Eυρωπαϊκής μουσικής αρχίζει, μπορούμε να πούμε, με την αρχαία ελληνική.

Aλλά ας δούμε τα πράγματα από την αρχή. O άνθρωπος πολύ σύντομα χρησιμοποίησε, εκτός από τη δική του φωνή, μουσικά όργανα ως ηχογόνες πηγές, μέσα από τις οποίες εκφράστηκε μουσικά. Oι σημερινές μαρτυρίες δεν μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε τη σειρά με την οποία τα επινόησε. Έτσι, το χτύπημα των χεριών, των ποδιών ή διαφόρων επιφανειών με τα χέρια ή με τα πόδια έδωσαν πιθανότατα τα πρώτα κρουστά. Σε προϊστορικούς επίσης χρόνους πρέπει να επινοήθηκαν τα έγχορδα και τα πνευστά. Aφορμή, βέβαια, για την κατασκευή τους δεν θα ήταν άλλη από τυχαία περιστατικά, τα οποία εντυπωσίασαν τον άνθρωπο, όταν άκουσε να παράγονται ήχοι με το φύσημα ενός καλαμιού, κλειστού από τη μια μεριά, ή με τη νύξη ενός αποξηραμένου και τεντωμένου εντέρου κάποιου ζώου, δηλαδή μιας χορδής. H μουσική, λοιπόν, είναι στενά συνυφασμένη με τη ζωή του ανθρώπου από τα πρώτα του βήματα. H φύση όμως του ανθρώπου, οι δυνατότητες του εγκεφάλου του, η πνευματικότητά του άρχισαν σταδιακά να οδηγούν την πολιτιστική του εξέλιξη, την ανάγκη και τη δίψα του για την αλήθεια και την ομορφιά.
H αναζήτηση της αλήθειας άρχισε να ικανοποιείται με τη θρησκεία, τη φιλοσοφία, την Eπιστήμη, το Δίκαιο κ.λπ., ενώ η δίψα του για το ωραίο (εύμορφο) με την τέχνη.

H αρχαία Eλληνική Mουσική έφτασε σε πλήρη ακμή τον 7ο έως τον 5ο π.X. αιώνα. Στο διάστημα αυτό αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε η θεραπευτική ιδιότητα της μουσικής. Έτσι υπάρχει μια πλειάδα αρχαίων Eλλήνων μουσικών, οι οποίοι μελετώντας την επιστήμη τους προήγαγαν ακόμη περισσότερο τη θεραπευτική μουσική. Oι εφαρμογές της μουσικοθεραπείας συνοψίζονται κυρίως στην ψυχοϋγιεινή, την ψυχιατρική και την ψυχοσωματική. O τρόπος που ασκείτο φαίνεται πως ήταν ο δεκτικός, ο ενεργητικός και ο μικτός, αν και ακριβείς πληροφορίες δεν υπάρχουν. Δεν φαίνεται πως υπήρχαν κατηγορίες μουσικών οργάνων ανάλογα με τη θεραπευτική τους ικανότητα στις διάφορες ασθένειες. Eίναι πολύ πιθανό τη θεραπευτική ιδιότητα της μουσικής να τη χρησιμοποιούσαν για την αντιμετώπιση των διαφόρων παθήσεων ακομη και στην παιδική ηλικία. Aναφορές, βέβαια, σε αρχαία ελληνικά κείμενα δεν υπάρχουν, πλην όμως ο άνθρωπος για την αντιμετώπιση της προβληματικής υγείας του συχνά καταφεύγει, ακόμη και σήμερα, σε διάφορες ιατρικές μεθόδους (ομοιοπαθητική κ.λπ.).

ΘEPAΠEYTEΣ

Σε όλους τους αρχαίους λαούς βρίσκουμε πλήθος αναφορών, στις οποίες, με μυθολογική επένδυση τις περισσότερες φορές, γίνεται λόγος για μουσικοθεραπεία. Iερείς- γιατροί συνήθιζαν να διώχνουν τα κακά δαιμόνια με τη βοήθεια των ήχων. Xρησιμοποιούσαν τη μουσική σε θεραπευτικές τελετουργίες, για να απαλλάξουν τον άνθρωπο από τα κακά πνεύματα που τον βασάνιζαν και τον αρρώσταιναν. Στην αρχαία Eλλάδα βρίσκουμε μια σωρεία αναφορών για ίαση μέσω της μουσικής. Aς κάνουμε μια αναδρομή στην ιστορία της μουσικοθεραπείας και χρονολογικά ας εξετάσουμε τους σπουδαιότερους θεραπευτές, με έμφαση στον Oρφέα και τον Πυθαγόρα.

Kατά τον Στράβωνα, οι μεγάλοι και ξακουστοί αοιδοί, Oρφέας, Mουσαίος, Θάμυρης και Eύμολπος, ήταν θράκες.O Oρφέας, γιος του Aπόλλωνα ή του Oίαγρου, βασιλιά της Θράκης, και της Mούσας Kαλλιόπης, άκμασε τον 13ο αιώνα π.X. Πεδίο δράσης του ήταν ο Έβρος, ο Όλυμπος και ο Eλικώνας. Ήταν άριστος κιθαρωδός και τελειοποίησε τη λύρα που του χάρισαν ο Aπόλλωνας και ο Eρμής. Kατά τον Πίνδαρο, ο Oρφέας υπήρξε αοιδός, ιερέας και μάντης, πατέρας πάντων των αοιδών (πύθια Δ. 176). Tη μαγική δύναμη της λύρας του Oρφέα εξύμνησαν οι αρχαίοι ποιητές, γιατί συγκινούσε όχι μόνο ανθρώπους και άγρια θηρία, αλλά και αυτά ακόμη τα άψυχα στοιχεία της φύσης. Mε τη λύρα του μπόρεσε να κάμψει τον Πλούτωνα και να κατέλθει στον Άδη, για να φέρει πάλι στον κόσμο την αγαπημένη του σύζυγο την Eυρυδίκη, που πέθανε μετά από φαρμακερό “δήγμα όφεωςΣ. Mε τη λύρα πάλι κατόρθωσε, ως μέλος της εκστρατείας των Aργοναυτών, να σταματήσει τις Συμπληγάδες πέτρες και άθικτη να περάσει η Aργώ. Mε αυτήν αποκοίμισε το φοβερό δράκοντα που φύλαγε το Xρυσόμαλλο δέρας στο ιερό άλσος της Kολχίδος κι έτσι οι Aργοναύτες κατόρθωσαν να το κλέψουν.

O Oρφέας με την εμπνευσμένη διδασκαλία του μαλάκωσε την σκληρή θρακική ψυχή, δίδαξε την αποφυγή βιας, έγινε νομοθέτης και δάσκαλος ωφέλιμων τεχνών. Xαλιναγωγώντας τα ανθρώπινα πάθη, θεωρήθηκε ως ευεργέτης του ανθρώπου, το εμψυχωτικό πνεύμα της Eλλάδας και ο αφυπνιστής της θείας ψυχής. Yπήρξε ο εισηγητής των ορφικών μυστηρίων και ο ιδρυτής πολλών θρησκευτικών δογμάτων και τελετών, όπως και των Eλευσίνιων και Διονυσιακών μυστήριων. O Aριστοφάνης και ο Oράτιος τον αναφέρουν ως απόστολο του πολιτισμού και ο Hρόδοτος υποστηρίζει ότι τα ποιήματα τα “OρφικάΣ είναι νεώτερα από τα ποιήματα του Oμήρου.Oρφισμός σήμερα καλείται η παραδοχή της θρησκείας και της θεογονίας, την οποία καθόρισε ο Oρφέας και περιέχεται στα “Oρφικά”.

O ορφισμός με τα μυστήριά του επεδίωξε την απαλλαγή του ανθρώπου από την αγωνία, την οποία αισθάνεται ο φοβούμενος το θάνατο και τα μετά το θάνατο. O Oρφέας θεωρείται ως ο περιφημότερος τραγουδιστής της Eλλάδας και ο κυριότερος εκπρόσωπος της Ωδής (Mαγικό Tραγούδι). Ένα σημαντικό στάδιο από το οποίο πέρασε η μουσική κατά την εξέλιξή της είναι η μαγική μουσική. H μουσική αυτή, όπως πίστευαν οι αρχαίοι λαοί, είχε υπερφυσικές ιδιότητες, είχε δηλαδή τη δύναμη να δημιουργήσει ή να καταπαύσει ένα φυσικό φαινόμενο. Eπίσης, είχε θεραπευτικές ιδιότητες. Mε τον καιρό σχηματίσθηκαν σε κάθε χώρα, κυρίως της Aνατολής, διάφοροι τύποι μαγικών τραγουδιών (τραγούδι της βροχής, της καλοκαιρίας).Aυτά τα τραγούδια, για να έχουν αποτέλεσμα, έπρεπε να εκτελεστούν με ορισμένο τρόπο και σε ορισμένο χρόνο. O Πίνδαρος λέγει ότι ο Aσκληπιός χρησιμοποιούσε ως θεραπευτικό μέσο και “γλυκά τραγούδια”.
O Πλάτων, αποδεχόμενος την πρωτοπορία των θρακών αοιδών στη μουσική και στην Ποίηση, αναφέρει ότι: “από τους ποιητές, άλλοι εξαρτώνται κι ενθουσιάζονται από τον Oρφέα και άλλοι από τον Mουσαίο”. O Aριστοφάνης, ψέλνοντας στις Όρνιθες τη μαγική γλυκάδα και τη δύναμη των τραγουδιών του Oρφέα, λέει:

“Έτσι και οι κύκνοι ψέλνουν με χαρά
τιο τιοτιό, τιοτέγξ.
Όταν όλοι με μια φωνή ενωμένοι
Tα φτερά τους χτυπούν και τραγουδούν τον Aπόλλωνα
Kαθισμένοι στις όχθες του Έβρου ποταμού.
Tο άσμα έρχεται μέσα από τα αιθέρια σύννεφα
Tα άγρια θεριά ζαρώνουν από το φόβο τους
Kι η ήσυχη ξαστεριά σβήνει
Tα οργισμένα κύματα του πελάγου.”

H λατρεία του Oρφέα επεκτάθηκε όχι μόνο στη Θράκη, το πολυπληθέστερο μετά την Iνδία έθνος της γης κατά τον Hρόδοτο, αλλά και σε όλο τον τότε ελλαδικό χώρο, ακόμη και στην Aίγυπτο.
Tον Oρφέα,σύμφωνα με έναν πλατιά διαδεδομένο μύθο, τον σκότωσαν οι Mαινάδες που υπηρετούσαν το Θεό, όταν αυτός επισκέφτηκε τη Θράκη. Σύμφωνα με άλλο μύθο σκοτώθηκε από γυναίκες της Θράκης, γιατί περιφρόνησε τον έρωτά τους. Tο σώμα του κομματιασμένο ρίχτηκε στον Έβρο ποταμό. Tο κεφάλι του και τη λύρα του μετέφεραν τα κύματα στη Λέσβο, που έγινε από τότε κοιτίδα της μουσικής και της λυρικής ποίησης.

O Mουσαίος, εποποιός, μάντης και ιερέας υπήρξε γιος του Eύμολπου και της Σελήνης. Kάποιοι υποστηρίζουν ότι ήταν γιος του Oρφέα ή του Λίνου και άλλοι ότι ήταν Θραξ μαθητής του Oρφέα. Έγραψε πολλά ποιήματα και ανάμεσά τους το αμφισβητούμενο “Tα καθ’ Hρώ και Λέανδρον”. Έργα του είναι η “Θεσπρωτίς”, η “Eυμολπία”, η “Θεογονία”, η “Tιτανομαχία”, οι “Xρησμοί” και οι “Yποθήκες”. Για τα έργα του ο Aριστοτέλης διέσωσε ημίστιχο του Mουσαίου “βροτοίς ήδιστον αοίδειν”, δηλαδή το “άδεινΣ είναι εξαιρετικά ευχάριστο για τους ανθρώπους. Στο Mουσαίο ο Hρόδοτος αναφέρει χρησμούς που περισυλλέχτηκαν από το Xρησμολόγο Oνομάκριτο.

O Θάμυρης ή Θαμύρας ήταν γιος του Φιλαμόνα και της νύμφης Aγριόπης. Tόση ήταν η ικανότητά του στο τραγούδι και τόση εξαίρετη φωνή είχε, ώστε λέγεται ότι προκάλεσε τις Mούσες σε μουσικό αγώνα, κατά τον οποίο, αν νικούσε, θα τις έπαιρνε συζύγους, αν νικιόταν, θα έχανε οτιδήποτε ήθελαν αυτές. Tέτοια ήταν η οργή τους από την πρόκληση, ώστε, όταν οι Mούσες νίκησαν, του αφαίρεσαν την όραση και την φωνή κοντά στο Δώτιο πεδίο, που βρίσκεται ανάμεσα στην Όσσα και στη λίμνη Bοιβηίδα (Kάρλα). O Θαμύρας δίδαξε τις τελετές στο ιερό των Δελφών.Ο Πλάτωνας τον αναφέρει σε πολλά έργα του, στους “νόμους” γράφει κανείς να μην τραγουδήσει άσημο τραγούδι εάν δεν το επιτρέψουν οι νομοφύλακες ακόμα και αν είναι καλύτερο από τους ύμνους του Θάμυρι.

O Eύμολπος, γιος του Ποσειδώνα και της θυγατέρας του Bορέα, Xιόνης, λέγεται ότι εκστράτευσε με τους Θράκες προς υποστήριξη των Eλευσίνιων, που πολεμούσαν τον βασιλιά των Aθηναίων Eρεχθέα. Στη μάχη ο ίδιος ο Eρεχθέας σκότωσε τον Eύμολπο, ο Ποσειδώνας όμως, παρασυρμένος από την οργή του, εκδικήθηκε το χαμό του γιου του εξολοθρεύοντας όλο το σπιτικό του Eρεχθέα. H Eλευσίνα από τότε υποτάχθηκε στην Aθήνα, διατηρώντας τα προνόμιά της σαν μεγάλο κέντρο λατρείας. Στον Eύμολπο αποδίδονται πολλές μεταρρυθμίσεις στις τελετές των Eλευσινίων μυστηρίων, η διδασκαλία της λατρείας της Δήμητρας στο Mήδα και της μουσικής στον Hρακλή. Tο όνομά του συμβολίζει την εικόνα της αρμονίας της φύσης. Aναφορά στις ιαματικές ιδιότητες της μουσικής του Oρφέα στον άνθρωπο γίνονται από τον πολύ νεώτερό του, τον Όμηρο. Aυτός διηγείται τόσο στην Iλιάδα, όσο και στην Oδύσσεια, πώς ο Oδυσσέας “ηρεμεί” τις ματωμένες πληγές του τραγουδώντας. Eπίσης, αναφέρει τις “επωδούς” με τις οποίες τραγουδούσαν τότε τις αρρώστιες. H πανώλης της Tροίας καταπολεμήθηκε με τραγούδι, πιθανόν με παιάνες.

Oι παιάνες ήταν χορικό τραγούδι, ευχαριστήριος ύμνος απευθυνόμενος αρχικά προς τον Aπόλλωνα και την Άρτεμη για τη λύτρωση από το κακό (ασθένεια, λοιμός κ.λπ.). Mε το μονότονο ήχο της κουδουνίστρας (πλαταγή, πλαταγών) στη βρεφική κούνια άνοιγε η χορεία των παιδικών παιχνιδιών. O ίδιος όμως αυτός καταπραϋντικός ήχος πιστευόταν ότι έδιωχνε μακριά από τα μωρά τα κακόβουλα πνεύματα, όπως σημειώνει ο Πολυδεύκης στο “Oνομαστικόν”, εκφράζοντας πανάρχαιες λαϊκές δοξασίες για τη δύναμη των ηχοποιητικών οργάνων. Ως επινόηση του Aρχύτα από τον Tάραντα θεωρεί την πλαταγή ο Aριστοτέλης. Kι ήταν πολύ χρήσιμη, σχολιάζει με χιούμορ στα “Πολιτικά”, γιατί καταπραΰνοντας τα νήπια γλίτωνε έτσι την οικία του από κάθε λογής σπασίματα.

Mέχρι την εποχή του Aρίωνα ο διθύραμβος τραγουδιόταν και χορευόταν από “τετράγωνο” χορό τεσσάρων-πέντε χορευτών. Aυτός σχημάτισε τον κύκλειο χορό. Γνωστός είναι ο μύθος με το δελφίνι που μαγεύτηκε από τη φωνή και τη λύρα του, και τον έσωσε μεταφέροντάς τον στη ράχη του, όταν πειρατές κατέλαβαν το πλοίο που τον μετέφερε και τον έριξαν στη θάλασσα.
Tο δελφίνι αγαπά τη μουσική. O Πίνδαρος τραγουδά την κίνησή του σύμφωνα με το ερατό μέλος του αυλού στο ακύμαντο πέλαγος. Στην αγάπη του δελφινιού για τη μουσική οφείλεται το όνομα Musicum Signum του αστερισμού Δελφίνος, που, σύμφωνα με μια παραλλαγή, τον ονόμασε έτσι ο Ποσειδών για να τιμήσει το δελφίνι που βρήκε την κρυμμένη στα παλάτια του Aτλάντα Aμφιτρύτη. Όταν δεν παίζει το ίδιο το δελφίνι τον αυλό, μεταφέρει στη ράχη του συνήθως έναν έρωτα αυλητή, όπως σε λήκυθο του 470 π.X. O φτερωτός θεός δείχνει τον δρόμο απλώνοντας το χέρι του. Σε ερυθρόμορφο αγγείο των υστεροαρχαϊκών χρόνων εικονίζεται μια εμπνευσμένη παράσταση: έξι γενειοφόροι βαριά οπλισμένοι πολεμιστές ελαύνουν επάνω σε δελφίνια. Tο ότι οι πολεμιστές φέρονται από δελφίνια υπαγορεύθηκε προφανώς από την αγάπη του δελφινιού για τη μουσική. Στην Hλέκτρα, ο Eυριπίδης (ΣT 435) αποκαλεί το δελφίνι “φίλαυλος δελφίν”, θέλοντας έτσι να δείξει τη σχέση μεταξύ του ζώου και της μουσικής.

Oι Σειρήνες ήταν μαγικά παρθενικά όντα, τα οποία με την ωραία τους φωνή έθελγαν και σκότωναν τους ναυτιλόμενους.

Oι Kορύβαντες ήταν ιερείς της μυθικής θεότητας Pέας Kυβέλης. Oι Kορύβαντες τιμούσαν και λάτρευαν τη θεά, κατά τις τελετές που γίνονταν προς τιμή της, με παράφορους χορούς κάτω από τους ήχους εκκωφαντικής μουσικής από κύμβαλα, τύμπανα, κρόταλα και αυλούς. Kατά τον χορό έφταναν σε κατάσταση έξαλλου ενθουσιασμού, έβγαζαν άναρθρες κραυγές και ήταν τόση η μανία που τους κατελάμβανε, ώστε είχαν την εντύπωση ότι και μετά την παύση των μουσικών οργάνων εξακολουθούσαν να ακούουν τη μουσική. Eνθουσιαστική μανία κατελάμβανε και πολλούς από τους θεατές. Oι αρχαίοι πίστευαν ότι η κατάσταση αυτή, που λεγόταν κορυβαντισμός, συντελούσε στον καθαρμό της ψυχής και στη θεραπεία πολλών νοσημάτων. Aνάλογη τελετή γίνεται σήμερα σε ορισμένες περιοχές της Mακεδονίας και της Θράκης, όπως ο Λαγκαδάς, η Aγία Eλένη Σερρών, η Mαυρολεύκη Δράμας κ.ά. Θρακική τελετή από τα παλιά είναι τα περίφημα Aναστενάρια, στην εορτή των αγίων Kωνσταντίνου και Eλένης. Kατά τη διάρκεια της πυροβασίας ηχούν έντονα τόσο το νταούλι όσο και η λύρα, καθώς οι Aναστενάρηδες αρχικά ψέλνουν και αργότερα μέσα σε έκσταση βγάζουν άναρθρες κραυγές. Πιστεύουν έτσι πως το χωριό τους θα έχει καλή υγεία, καλή σοδειά, θα φύγουν τα κακά πνεύματα, η κακοτυχία κ.ά. Tο έθιμο αυτό διατηρήθηκε από την αρχαιότητα και συγγενεύει πολύ με τη λατρεία του Διονύσου στην Aρχαία Eλλάδα και σε άλλες πρωτόγονες θρησκείες.

Oι Πυθαγόρειοι διέδιδαν τη μουσική αποκλειστικά ως ψυχοϋγειινό και θεραπευτικό μέσο για την επίτευξη μιας ανέφελης αρμονίας ανάμεσα στο σώμα και στην ψυχή του ανθρώπου. Γενικά, ο Πυθαγόρας πίστευε ότι το σύμπαν, η μουσική και η ψυχή του ανθρώπου διέπονται από τις ίδιες αρμονικές αρχές και ότι αν διαταραχθεί η ισορροπία της ψυχής, η μουσική είναι σε θέση να την επαναφέρει στην παγκόσμια αρμονία. Oι Πυθαγόρειοι διέκριναν δύο αρχές πάνω στις οποίες στηρίζεται ο κόσμος: τον αριθμό και την ύλη. Όταν αυτές οι δύο αρχές βρίσκονται σε αρμονία μέσα στον άνθρωπο, τότε καθρεφτίζονται ως υγεία, ομορφιά και καλοσύνη. Bλέπουμε, λοιπόν, ότι έτσι συμπλέκονται πολύ στενά η Iατρική, η Hθική και η Aισθητική. Aπό αυτήν την κοσμοθεωρία εξελίχθηκε και η διδασκαλία της διαιτητικής, που σημαίνει “διαμόρφωση ζωής” από φυσική, ψυχική και ηθική άποψη. H σημερινή έννοια της δίαιτας αναφέρεται πλέον μόνο στη φυσική κατάσταση. Mε βάση τα ανωτέρω η ιατρική κέρδισε τη βασική της γραμμή: ότι δηλαδή σκοπός είναι η ανεμπόδιστη αρμονία μεταξύ σώματος και ψυχής, μεταξύ σκέψης και πράξης του ανθρώπου. Aν διαταραχθεί ένα μέρος, τότε συμπάσχουν και τα υπόλοιπα μέρη του ανθρώπου. H γνώση αυτή χρησιμοποιείται ευρέως στις ψυχοσωματικές ασθένειες.

O Πυθαγόρας διατύπωσε θεωρίες για τη Mουσική και την Aκουστική. Aνακάλυψε τις σχέσεις των διαστημάτων και του μήκους των χορδών, πειραματιζόμενος σε ένα δικής του επινόησης όργανο, το μονόχορδο. Διατύπωσε τους αριθμητικούς λόγους των συμφωνιών και ταξινόμησε τις επτά αρμονίες. O Πορφύριος λεει για τον Πυθαγόρα: “Tους ψυχικά αρρώστους τους παρηγορούσε με μουσική. Eίχε τραγούδια ενάντια σε σωματικά πάθη, για τη λησμονιά της ψυχής, την ημέρωση της οργής και το σβήσιμο των παθών.” Σύμφωνα με απόσπασμα του Θέωνα του Σμυρναίου “συμφωνία την μεγίστην έχειν ισχύν, εν λόγω μεν ούσα αλήθεια, εν βίω δε ευδαιμονία, εν τη φύσει αρμονία”. Σε πολλές μαρμάρινες προτομές της αρχαιότητας ο Πυθαγόρας απεικονίζεται με το φίδι μπροστά του. Ως γνωστόν, το σύμβολο – σήμα των γιατρών σχετίζεται με την ηρωολατρεία και με τον φιδοήρωα Aσκληπιό. H συμβολή, λοιπόν, του Πυθαγόρα στην Iατρική, μέσω της Mουσικής, ήταν τόσο μεγάλη, ώστε το φίδι δεν επελέγη τυχαία να κοσμεί τις προτομές του.

Tον 5ο π.X. αιώνα ο Δάμων δίδαξε τη σχέση μεταξύ μεμονωμένων ήχων και ψυχικών καταστάσεων. Kαθόρισε συγκεκριμένες μελωδίες για την ατολμία, την οργή, τη ζήλια, κ.λπ. O Δάμων μελέτησε την αισθητική και φιλοσοφική θεώρηση της μουσικής και οι ιδέες του επικροτήθηκαν από τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα. O Kικέρων τον θεωρεί ως τον πιο πρωτότυπο από όλους τους μουσικούς της Eλλάδας, ενώ ο Kοϊντιλιανός τον θεωρεί πρωτοπόρο της εποχής του.

Tον 4ο π.X. αιώνα ο Πλάτων, μαθητής του Σωκράτη, αναφέρει στο έργο του “Πολιτεία” τη σχέση του είδους του ήχου και του ρυθμού της μουσικής με τον βιότροπο και τον βιορυθμό του ανθρώπου. Γίνεται μνεία δηλαδή στον Δάμωνα, σύμφωνα με τον οποίο οι θηλυκοί τύποι των τόνων (ιωνικοί και λυδικοί) δεν είναι κατάλληλοι για να ξυπνήσουν το θάρρος και την αυτοθυσία, κάτι που επιτυγχάνουν ο δωρικός και ο φρυγικός ρυθμός. Στην “Πολιτεία” και στους “Nόμους” τονίζει τη σπουδαιότητα της μουσικής για την παιδεία των ανθρώπων. Για την αντιμετώπιση των μανιοκαταθλιπτικών καταστάσεων, αλλά και για πολλές ακόμη ψυχικές διαταραχές, είχε υποδείξει ένα είδος “κοκτέιλ” από μελωδίες και χορούς και θεωρείται από τους πρωτοπόρους της μουσικοθεραπείας. O Πλάτων συγκρίνει την ψυχή με τις χορδές μιας άρπας, οι οποίες βρίσκονται τεντωμένες μέσα στα πλαίσια του σώματος. Aν αρρωστήσει το σώμα, ασθενούν και οι χορδές της ψυχής. Kαι αν οι χορδές είναι πολύ τεντωμένες, τότε το πλαίσιο σπάζει. Όλα αυτά αντανακλούν μια πανάρχαια υπόδειξη, δηλαδή την αλληλεξάρτηση ψυχής και σώματος.

Tον 3ο π.X. αιώνα ο Aριστοτέλης, μαθητής του Πλάτωνα, διακρίνει τα είδη του τόνου σε ηθικούς, που χρησιμεύουν στην παιδεία, σε πρακτικούς, που χρησιμεύουν στην κάθαρση, και σε ενθουσιαστικούς, που χρησιμεύουν στη διαγωγή, στην πνευματική μούσα. Oι ενθουσιαστικοί ήχοι (“εν θεώ”) χρησιμεύουν στην ανώτατη θρησκευτική ενάσκηση, είναι δηλαδή άγιοι ήχοι. Στην έννοια του άγιος (όσιος) ενυπάρχει η έννοια του “ιάσω” – γιατρεύω. Eίναι, όμως, παράξενο το ότι δεν συνέγραψε ειδικό έργο για τη Mουσική, παρά τις θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις που είχε. O Aριστοτέλης δίδασκε πως η μουσική είναι μίμηση ορισμένων ψυχικών καταστάσεων και προκαλεί αντίστοιχες ψυχικές κινήσεις, ακριβώς λόγω της συγγένειας της ψυχής με τα μουσικά στοιχεία. Σε ένα κείμενο, για το οποίο λέγεται ότι το έγραψε ο Aριστοτέλης για τον Mέγα Aλέξανδρο, στο κεφάλαιο “Secretum Secretoruma”, όπως διασώθηκε, αναγράφεται: “Oι πνευματικές ασθένειες μπορούν να θεραπευθούν με μουσικά όργανα, τα οποία, μέσω της ακοής, μεταφέρουν στην ψυχή εκείνους τους αρμονικούς ήχους που δημιουργήθηκαν από τις κινήσεις και τις επαφές των ουράνιων σφαιρών. (Πυθαγόρειος θεωρία) Σε ανθρώπινη γλώσσα δοσμένοι αυτοί οι ήχοι γίνονται μια ευχάριστη για την ανθρώπινη ψυχή μουσική, διότι η αρμονία των ουράνιων σφαιρών εκφράζεται στον άνθρωπο ως αρμονία των δικών του στοιχείων, πράγμα στο οποίο στηρίζεται η αρμονία της ζωής. Όταν λοιπόν η αρμονία της γήινης μουσικής είναι τέλεια ή τουλάχιστον πλησιάζει, κατά το δυνατόν, την αρμονία των σφαιρών, η ψυχή του ανθρώπου χαροποιείται, παίρνει χαρούμενη διάθεση και ισχυροποιείται”.

O Eυριπίδης (480-406 π.X.) είναι ο νεότερος από τους τρεις μεγάλους τραγικούς, πατέρας του νεότερου δράματος. Παρά τις χλευαστικές κριτικές του Aριστοφάνη, η μουσική του Eυριπίδη ήταν δημοφιλής. Διεσώθησαν δύο μόνο μικρά αποσπάσματα: ένα μέρος από την “Iφιγένεια εν Aυλίδι” και ένα από τον “Oρέστη”. Aμφισβητούνται, όμως, τόσο η εγκυρότητα όσο και η γνησιότητά τους. O Πλούταρχος διηγείται ότι κατά την καταστροφή των Aθηναίων στην εκστρατεία εναντίον των Συρακουσών πολλοί Aθηναίοι σώθηκαν χάρις στον Eυριπίδη, του οποίου η μουσική είχε πολλούς θαυμαστές στην Σικελία: “Παλεύοντας να σωθούν, μετά τη μάχη, εύρισκαν τροφή και νερό τραγουδώντας δικά του κομμάτια”.

Aξιοσημείωτο είναι ότι μέχρι τα μέσα του 16ου αιώνα η μουσική αποτελούσε σταθερό μάθημα των τεχνών. Σημαντικοί γιατροί του 16ου αιώνα εντάσσουν τη μουσική στη θεραπευτική αγωγή τους. Έκτοτε, σταδιακά η γνώση για τη σχέση ανάμεσα στη μουσική και στον άνθρωπο άρχισε να εξαφανίζεται. Tο 1880 όμως, έτος γέννησης της σύγχρονης μουσικοθεραπείας, ο J. Dogiel απέδειξε για πρώτη φορά ότι οι ψυχικές διεργασίες συμβαίνουν πάντοτε παράλληλα με τις φυσικές, και η μουσική επενεργεί ακριβώς στην ψυχή, έχει δηλαδή άμεσες και αποδεικτέες συστηματικές επιδράσεις στη φύση του ανθρώπου.


http://theancientweb.wordpress.com

ΒΙΝΤΕΟ: Σάκης Μπουλάς, «Αλλάξανε τα γούστα σου»: Ένα σπάνιο βίντεο κλιπ!

Ένα σπάνιο βίντεο κλιπ από την εκπομπή "Συχνότητες", που προβάλλονταν από την ΕΡΤ-2 στα μέσα της δεκαετίας του '80 βρήκαμε στο διαδίκτυο. 

Το βίντεο έχει γυριστεί πριν από 28 χρόνια, το 1986! Αν και εκτελεί χρέη βίντεο κλιπ ενός από τα γνωστότερα τραγούδια του Σάκη Μπουλά, το οποίο είχε γράψει μαζί με τον Γιοκαρίνη, ουσιαστικά δεν είναι, αλλά είναι γύρισμα για τις ανάγκες της εκπομπής, με συνεργείο της ΕΡΤ. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι τη συγκεκριμένη εκπομπή την παρουσίαζαν οι Ανδρέας Μικρούτσικος και Γιώργος Πετρόχειλος (ναι, αυτός του «Η αλήθεια βρίσκεται στους SexPistols»)

ΠΗΓΗ

Two & Two (Δύο και Δύο – ταινία μικρού μήκους, 2011)

Μια μικρού μήκους ταινία για τη χειραγώγηση της σκέψης και τον ολοκληρωτισμό. Βασισμένο στη θεωρία του ψευδούς δόγματος “2+2=5″, όπως έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές στη λογοτεχνία αλλά με ιδιαίτερη βαρύτητα στο “1984″ του Τζορτζ Όργουελ, το οποίο κάποιος καλείται να αποδεχτεί και να επαληθεύσει αν και γνωρίζει πως είναι λάθος.

   

Η ταινία μας μεαφέρει στην αίθουσα ενός σχολείου όπου ο καθηγητής ζητάει από τους μαθητές του να αποδεχτούν πως η σωστή απάντηση της εξίσωσης είναι το “5″. Οι μαθητές θα πρέπει να αποδεχτούν πως το προφανές είναι λάθος. Yπό τον φόβο και την καταστολή το παράλογο γίνεται λογικό και το ψέμα μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια… Όχι όμως για όλους. 

Η ταινία του Babak Anvari ήταν υποψήφια για καλύτερη ταινία μικρού μήκους στα βραβεία Bafta το 2012, ενώ έχει προβληθεί και σε φεστιβάλ στη Βρετανία και τη Γερμανία. 

ΠΗΓΗ

Η εποχή που ανατέλλει

4ο Ποδηλατικό Καρναβάλι 2013

Ο Ηρακλειώτης φωτογράφος που προκάλεσε… πανικό με τη φωτογραφία του! (φώτο + video)

Σύμφωνα με την εφημερίδα Ελευθεροτυπία, στις 11 Φεβρουαρίου είχε προγραμματιστεί η καταστροφή του χημικού οπλοστασίου της Συρίας, εν πλω, στο αμερικάνικο πλοίο Cape Ray το οποίο θα βρίσκεται, όπως λένε, κάπου στην Κεντρική Μεσόγειο.
“Με μεγάλη ανακούφιση η διεθνής κοινότητα χαιρέτισε ...

τη συμφωνία για την καταστροφή του χημικού οπλοστασίου της Συρίας. Εξελίσσεται όμως με πλήρη αδιαφάνεια η επιχείρηση καταστροφής του κάπου στην κεντρική Μεσόγειο, με τρόπο που κανείς δεν έχει ξαναδοκιμάσει ποτέ». Αυτά είναι τα λόγια του ίδιου του Αμερικανού Υπουργού Άμυνας.
Η Μεσόγειος είναι το σπίτι μας. Είναι η θάλασσά μας, είναι η ζωή και η διατροφή μας. Είναι το περιβάλλον μας και το περιβάλλον των παιδιών μας. Όλοι μαζί και καθένας χωριστά οφείλουμε να αντιδράσουμε, να αντισταθούμε, να μην δεχθούμε τους καθησυχασμούς και τις επιβεβαιώσεις για κάτι που «δεν έχει ξαναδοκιμαστεί ποτέ».
Μέσα από τη δική μου ματιά, αυτή η φωτογραφία είναι ο δικός μας τρόπος αντίδρασης. Η δική μας φωνή. Ας φωνάξουμε όλοι μαζί. Θα ακουστούμε δυνατότερα.

Δημήτρης Μανιώρος
Φωτογράφος

Ηράκλειο, Κρήτης

Ο ίδιος ο φωτογράφος μέσα από το προσωπικό του προφίλ στο Facebook αναφέρει:
Για αυτήν τη φώτο ο όλος πανικός που προκάλεσα, ελπίζω να σταματήσει (ΥΠΕΡαισιόδοξος) το κακό που έρχεται, ελπίζω επίσης να ξεσηκώσει όσους από εσάς ακόμα δεν καταλάβατε τι πάει να γίνει… ευχαριστώ κ πάλι όσους βοήθησαν κ πόζαραν σχεδόν γυμνοί στο κρύο.

http://www.candianews.gr

Τελευταίος Χορός - Indila

hola !!

H πόλη φάντασμα με τις χίλιες και μία εκκλησίες

Οι εγκαταλελειμένοι μεσαιωνικοί ναοί της αρχαίας Ανί στα βάθη της Τουρκίας

Το Μοναστήρι των Χριψιμιάνων Παρθένων. Πιστεύεται ότι χτίστηκε ανάμεσα στο 1000 και το 1200μ.Χ. και βρίσκεται ακριβώς επάνω στην όχθη του ποταμού Akhurian που αποτελεί φυσικό σύνορο Τουρκίας και Αρμενίας.




[Aπό τον Θανάση Χαραμή]


Η άλλοτε ένδοξη μητρόπολη Aνί, γνωστή ως "η πόλη των χιλίων και μία εκκλησιών," βρίσκεται στα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας με την Αρμενία, στην επαρχία του Καρς και κατά μήκος του ποταμού Akhurian. Η Ανί Ιδρύθηκε πριν από περίπου 1.600 χρόνια. Υπήρξε σταυροδρόμι εμπορικών οδών και αναπτύχθηκε οχυρωματικά για να φτάσει τον 11ο αιώνα να έχει πάνω από 100,000 κατοίκους. Τα θρησκευτικά μνημεία, τα παλάτια και οι οχυρώσεις της, θεωρούνται από τις αρτιότερες τεχνικά και αισθητικά κατασκευές στον κόσμο. Στην ακμή της η πόλη έφτασε να έχει πληθυσμό 200,000 και ανταγωνιζόταν την Κωνσταντινούπολη, την Βαγδάτη και το Κάιρο.

Στους αιώνες που ακολούθησαν, η Άνι ...
και οι γύρω περιοχές κατακτήθηκαν πολλές φορές. Βυζαντινοί αυτοκράτορες, Οθωμανοί Τούρκοι, Αρμένιοι, Κούρδοι, Γεωργιανοί και Ρώσοι κατακτητές τη λεηλάτησαν και οι κάτοικοι της έγιναν πρόσφυγες πολλές φορές. Το 1300 άρχισε η παρακμή της και έως το 1700 η Ανί είχε μετατραπεί σε πόλη φάντασμα.

Υπήρξε μια μικρή, στιγμιαία επαναφορά της δόξας της η οποία όμως δεν κράτησε πολύ και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την γενοκτονία των Αρμενίων, η εγκατάλειψη ήρθε οριστικά. Η πόλη έγινε μια ουδέτερη στρατιωτική ζώνη χωρίς καμία ζωή και τα χρόνια που περνούσαν άρχισαν να την καταπίνουν. Τα ερείπια της έγιναν βορά αρχαιοκάπηλων, αδέξιων ερευνητών, βάνδαλων, και Τούρκων που ήθελαν να αφανίσουν το Αρμένικο πολιτιστικό της στοιχείο. Η ίδια η φύση έδειξε στην πόλη το σκληρό της πρόσωπο, τσακίζοντας σχεδόν κάθε απομεινάρι μεγαλείου.

Περίπου δέκα χρόνια πριν η περιοχή άρχισε να γίνεται πιο δημοφιλής όταν και οι περιορισμοί για τις επισκέψεις έγιναν λιγότερο αυστηροί. Μέχρι το 2004 υπήρχαν περιορισμοί στους επισκέπτες που ήθελαν να επισκεφτούν την Ανί γιατί η περιοχή ήταν κάτω από στρατιωτικό έλεγχο και χρειαζόταν ειδική άδεια. Σήμερα, παρόλο που η περιοχή εξακολουθεί να βρίσκεται κάτω από στρατιωτικό έλεγχο, δεν υπάρχουν περιορισμοί στην επίσκεψη και ο οδηγός Lonely Planet την προτείνει ανάμεσα στα 18 ομορφότερα μέρη της Τουρκίας. Οι Τουρκικές αρχές έχουν δηλώσει ότι καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να διατηρηθεί και να αναπτυχθεί ο χώρος. Τον Οκτώβριο 2010 μια έκθεση της "Global Heritage Fund" συμπεριέλαβε την Ανί στην λίστα με τα μνημεία από όλο τον κόσμο όπου κινδυνεύουν από ανεπανόρθωτη απώλεια και καταστροφή επικαλούμενη ως αίτια την ανεπαρκή διαχείριση και λεηλασία.

Η Ανί ακόμη και τώρα παραμένει ένας από τους πιο γοητευτικούς προορισμούς. Μια αγέρωχη πόλη που εξακολουθεί να σαγηνεύει τον επισκέπτη που θα βρεθεί να περιπλανιέται ανάμεσα σε όσες από τις "χίλιες και μία εκκλησίες" της έχουν απομείνει.


Πηγή: www.lifo.gr

Τα ερείπια του Μαυσωλείου Child Princes στην Ακρόπολη της Aνί , χτισμένο το 1050μ.Χ.

H εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου Τigran Honnents στο άκρο των συνόρων με την Αρμενία

Το εσωτερικό του Καθεδρικού της Ανί. Ο ναός ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 989μ.Χ. και όταν ολοκληρώθηκε περίπου το 1010 είχε το σχήμα σταυρού. Το 1319 ο τρούλος και μεγάλο μέρος της δομής κατέρρευσαν από μεγάλο σεισμό

Ο καθεδρικός ναός της Ani

Επιγραφές στο εξωτερικό του Καθεδρικού

Το Κάστρο της Παναγίας, στην κορυφή των λόφων κατά μήκος του ποταμού Akhurian

Η θέα προς την Ανί από την άλλη πλευρά των συνόρων στην Αρμενία

Τα μεσαιωνικά τείχη της Ani

Κατεστραμμένες τοιχογραφίες της εκκλησίας του Αγίου Γρηγορίου Tigran Honents

Η εκκλησία του Σωτήρος, ανάμεσα στα ερείπια της ιστορικής πόλης της Ani

Τα ερείπια της αρχαίας γέφυρας κάτω από Ani. Δεξιά στη φωτογραφία διακρίνεται η Αρμενία και αριστερά η Τουρκία

Τα σύνορα της Τουρκίας με την Αρμενία

Ο Καθεδρικός της Αρμενίας με φόντο το μικρό Αραράτ της Αρμενίας

Προειδοποιητική πινακίδα του στρατού μπροστά από τον Καθεδρικό

Η ερειπωμένη εκκλησία του Σωτήρος

Η ακρόπολη στα αριστερά και το τζαμί του Minuchihir στα δεξιά. Το τζαμί φέρει το όνομά του ιδρυτή του εμίρη Minuchihr ο οποίος κυβέρνησε την Ani το 1072μ.Χ.

Ο καθεδρικός ναός της Ani. Η Τουρκία θεμελίωσε ένα πρόγραμμα συντήρησης του αρχαίου καθεδρικού ναού ως μια χειρονομία συμφιλίωσης προς την γειτονική Αρμενία.

Τοιχογραφίες στο εσωτερικό της Εκκλησίας του Αγίου Γρηγορίου Tigran Honents

Το εσωτερικό του Καθεδρικού σε μια φωτογραφία που δίνει εικόνα του μεγέθους των ερειπίων

Κατεστραμμένες και βανδαλισμένες τοιχογραφίες της εκκλησίας του Αγίου Γρηγορίου Tigran Honents

Η εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου Tigran Honents

Τα εναπομείναντα ερείπια της εκκλησίας του βασιλιά Gagik του Αγίου Γρηγορίου, μία δομή που κατασκευάστηκε μεταξύ 1001μ.Χ. και 1005μ.Χ.

Το γεμάτο σπηλιές και οχυρώσεις φαράγγι κάτω από την Ani

Επιπόλαιη, πρόχειρη και κακή αποκατάσταση με σύγχρονα δομικά υλικά που μπλέκονται με τα αρχαία ερείπια του Merchant's Palace

Άποψη της Ανί από τους λόφους

Το Κάστρο της Παναγίας στους λόφους πάνω από τον ποταμό Akhurian

Πηγή: www.lifo.gr

Γιατί το βρέφος σας πρέπει να ακούει Μότσαρτ;

Ο Μότσαρτ επιδρά θετικά στα βρέφη; Καλά διαβάσατε. Ο Μότσαρτ και συγκεκριμένα η μουσική του, ασκεί μια απίστευτη επίδραση στα βρέφη και κυρίως στα νεογνά και έχει θετική δράση στην ανάπτυξη τους. Μάλιστα σε πολλά μαιευτήρια στο εξωτερικό, στη μονάδα με τα πρόωρα μωρά, βάζουν συνέχεια να παίζει μουσική Μότσαρτ με εκπληκτικά αποτελέσματα για την υγεία των μωρών. Διαβάστε τι ακριβώς συμβαίνει...

Η πιο πρόσφατη έρευνα έγινε από γιατρούς του νοσοκομείου Ιχίλοφ στο Ισραήλ. Ένας γιατρός που άκουγε mp3 συνθέσεις του Μότσαρτ στα ακουστικά του, μπήκε να εξετάσει ένα ανήσυχο νεογέννητο στη θερμοκοιτίδα. Ο γιατρός έβγαλε τα ακουστικά αλλά η μουσική συνέχιζε να παίζει. Καθώς εξέταζε το μωρό, διαπίστωσε ότι όχι μόνο ηρεμούσε, αλλά ύστερα από λίγο θέλησε και να τραφεί. Το τυχαίο αυτό γεγονός ήταν η σπίθα για τους γιατρούς να αρχίζουν να ερευνούν το θέμα.
Ο δρ Ντροντ Μαντέλ και η ομάδα του ασχολήθηκαν ...
με πρόωρα μωρά που είχαν γεννηθεί μέχρι και 6 βδομάδες νωρίτερα. Μέσα στα αυτάκια ή τις θερμοκοιτίδες τοποθετήθηκαν ειδικά ακουστικά που έπαιζαν συνέχεια Μότσαρτ αλλά και Μπαχ. Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι τα νεογνά όταν άκουγαν Μότσαρτ, άλλαζε θετικά ο μεταβολισμός τους κάθε μισή ώρα κατά 9,7%, έτρωγαν πιο εύκολα, και είχαν πολύ καλή διάθεση. Όταν η μουσική ήταν συνθέσεις του Μπαχ, ο ρυθμός του μεταβολισμού, έπεφτε στο 4,5%, ενώ όταν δεν άκουγαν καμία μελωδία στη θερμοκοιτίδα ο μεταβολισμός τους δεν άλλαζε καθόλου.
Όπως τόνισε ο ίδιος ο γιατρός: “η μουσική του Μότσαρτ βοηθάει απίστευτα τα πρόωρα νεογνά να αυξήσουν το βάρος τους με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Το βλέπαμε και δεν το πιστεύαμε. Το αποτέλεσμα είναι σαφέστατα θετικό και ήδη στις θερμοκοιτίδες, έχουμε τοποθετήσει μικρά ηχεία που παίζουν συνέχεια Μότσαρτ”.
Πάντως, τα οφέλη της μουσικής του Μότσαρτ δεν ισχύουν μόνο για τα νεογέννητα. Μια άλλη μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ έχει πρόσφατα αποκαλύψει ότι ακούγοντας Μότσαρτ μπορεί να έχει θετική επίδραση στους χρόνους αντίδρασης των ανθρώπων, ανεξάρτητα από την ηλικία. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο Μότσαρτ ξεκινάει πάντα ήρεμα και ήσυχα και επιταχύνει. Στην ομάδα που μελέτησαν οι συμμετέχοντες που άκουγαν Μότσαρτ, έφερναν εις πέρας την ίδια εργασία γρηγορότερα από εκείνους που δεν άκουγαν.

http://www.youtube.com/watch?v=YofUPSyCrwo

http://www.iatropedia.gr/

Estas Tonne - Between Fire and Water

Giovanni Sollima Sogno ad occhi aperti (Daydream)

Memory of the Camps: Όταν ο Χίτσκοκ «συνάντησε» τον Χίτλερ (video)

Δείτε τα τμήματα του ντοκιμαντέρ που προσπάθησαν να αποκρύψουν Αμερικανοί και Βρετανοί για τις ναζιστικές θηριωδίες 

Στην κυκλοφορία θα δοθεί η ολοκληρωμένη έκδοση του ντοκιμαντέρ που ετοίμαζε ο Αλφρεντ Χίτσκοκ για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της ναζιστικής Γερμανίας.

   

Την κυκλοφορία της ταινίας είχαν μπλοκάρει οι Αμερικανικές και Βρετανικές συμμαχικές δυνάμεις που ήθελαν να μετατρέψουν τη Γερμανία σε προπύργιο απέναντι στη Σοβιετική Ένωση. 

Υπενθυμίζεται ότι η αμερικανική διοίκηση στη Γερμανία έπαιξε καθοριστικό ρόλο ώστε να απελευθερωθούν όσο το δυνατόν συντομότερα από τη φυλακή ορισμένοι από τους επιχειρηματίες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην άνοδο του ναζισμού όπως ο Κρουπ. 

Πέντε από τα έξη στο σύνολο μέρη της ταινίας δόθηκαν στο Βρετανικό Πολεμικό Μουσείο και το θέμα ξεχάστηκε σιωπηλά. Το 1980 όμως το υλικό ανακαλύφθηκε σε ένα σκουριασμένο κουτί από έναν Αμερικανό ερευνητή. 

Πηγή

Όταν τα παιδικά όνειρα ζωντανεύουν

Σουρεαλιστικές σκηνές βγαλμένες από όνειρα παιδιών

Το Memoirs of Lost Time είναι μια σειρά φωτογραφιών με γνώμονα το συναίσθημα, εμπνευσμένο από τα παιδικά όνειρα και τη φαντασία.

Δημιουργήθηκε από την συγγραφέα, ερευνήτρια και σχεδιάστρια μόδας Trisha Sakhlecha σε συνεργασία με τον φωτογράφο Vikram Kushwah.

Οι δυο τους, δημιούργησαν

οπτικές αφηγήσεις βασισμένες σε ιστορίες από διαφορετικούς ήρωες. Οι συνθέσεις αποτελούνται από μεμονωμένους ενήλικες σε σουρεαλιστικές περιπέτειες, όπως μια γυναίκα που παρασύρεται σε μια μπανιέρα - βάρκα στη μέση του δάσους ή μια άλλη γυναίκα που επιπλέει στον αέρα σε ένα καλάθι από μπαλόνια. Ο Kushwah μετατρέπει τη φαντασία σε πραγματικότητα αποθανατίζοντας τις στιγμές, ώστε να φαίνονται σαν αποσπάσματα από όνειρο.

Χρησιμοποιώντας μια παλέτα χρωμάτων του καφέ και του κίτρινου, ο φωτογράφος δημιουργεί αντίκες, εικόνες παλιάς εποχής, που παράγουν συναισθήματα νοσταλγίας και εκθέτει τις παιδικές φαντασιώσεις του καθενός.

Ο χρόνος έχει περάσει, αλλά κάθε πρόσωπο εξακολουθεί να διατηρεί την αθώα αίσθηση.

http://www.thessalonikiartsandculture.gr/