Δεν είναι λίγοι οι πολιτισμοί που χρησιμοποίησαν την υδροπονία ως μέθοδο καλλιέργειας, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας, οι πλεούμενοι κήποι των Αζτέκων στο Μεξικό όπως και οι περίτεχνοι κήποι στην Κίνα, είναι όλα παραδείγματα υδροπονικών καλλιεργειών.
Αιγυπτιακά ιερογλυφικά εκατοντάδων χρόνων π.Χ., περιγράφουν την καλλιέργεια φυτών μέσα στο νερό. Στους νεότερους χρόνους η εφαρμογή της υδροπονίας δοκιμάστηκε σε μεγάλη κλίμακα κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου όταν στρατιώτες που έμεναν στα άγονα νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού εφοδιάζονταν με φρέσκα προϊόντα που καλλιεργούσαν με υδροπονικά συστήματα, ενώ στα τέλη του αιώνα η υδροπονία ενσωματώθηκε στο διαστημικό πρόγραμμα. Καθώς η NASA προσπαθεί να χτίσει διαστημικό σταθμό σε άλλο πλανήτη ή στο Φεγγάρι, η υδροπονία είναι η μόνη μέθοδος καλλιέργειας.
Η υδροπονία, λοιπον, σίγουρα δεν είναι μια καινούργια μέθοδος. Η Μπρίτα Ράιλι θέλησε να αξιοποιήσει αυτή τη γνώση. Κοινοποιώντας στο διαδίκτυο τις πρώτες μερικά επιτυχημένες προσπάθειές της, διαπίστωσε ότι αρκετοί άνθρωποι ήταν διατεθειμένοι να αλληλεπιδράσουν με στόχο της εφαρμογή και τελειοποίηση του συστήματος υδροπονικής καλλιέργειας φυτών. Χρησιμοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έκαναν έρευνες, δοκιμές και βελτιώσεις του συστήματος, εξέτασαν διαφορετικές εναλλακτικές και γρήγορα έφτασαν στο βέλτιστο αποτέλεσμα. Η μέθοδος «καν' το μόνος σου», υποστηρίζουν, είναι λειτουργική. Και όσον αφορά στα αποτελέσματα; Νοστιμότατα.
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου