Του ΝΙΚΟΛΑ ΖΗΡΓΑΝΟΥ
Ενας από τους πιο μακροχρόνιους πολέμους των Ηνωμένων Πολιτειών, στον οποίο έχουν εμπλέξει άμεσα τους συμμάχους τους και στον οποίο σκοπεύουν να προσφέρουν ρόλο ακόμη και στη... Ρωσία, αποδεικνύεται ότι διεξάγεται χωρίς συγκροτημένη στρατηγική
Εννέα χρόνια κλείνουν στο Αφγανιστάν οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους. Εννέα χρόνια κλείνουν στο Αφγανιστάν οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους. Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν μπαίνει σε λίγες ημέρες στον δέκατο χρόνο, οι απώλειες των Αμερικανών και των συμμάχων τους αυξάνονται εντυπωσιακά (600 νεκροί φέτος, σχεδόν 2.200 από την έναρξη της εισβολής), ο εγκάθετος πρόεδρος Χαμίντ Καρζάι δίνει «ρεσιτάλ» προσπαθώντας να δικαιολογήσει τις σακούλες με τα χρήματα που παίρνει από «φιλικές χώρες» και η πολιτική προσέγγιση των Ταλιμπάν αποφέρει ψίχουλα ειρήνης...
Ακόμη και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ -έχοντας την τραγική εμπειρία της ήττας των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν, από όπου αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν ταπεινωτικά το 1989- προειδοποιεί τώρα τους Αμερικανούς ότι η νίκη είναι αδύνατη και ότι ο Ομπάμα έχει δίκιο που αποσύρει τα στρατεύματά του, ενώ τους θυμίζει ότι η εναλλακτική λύση -την οποία πρέπει να αποφύγουν- είναι το Βιετνάμ.
Η «αποχώρηση»
Πράγματι ο αμερικανός πρόεδρος έχει δηλώσει ότι από τον ερχόμενο Ιούλιο θα αρχίσει η αποχώρηση των Αμερικανών από το Αφγανιστάν. Το ζήτημα όμως είναι ότι ούτε η ενίσχυση των αμερικανικών δυνάμεων, που αποφάσισε πέρυσι ο πρόεδρος Ομπάμα φέρνει αποτελέσματα, ούτε η προσπάθεια διαλόγου με τους Ταλιμπάν αποδίδει. Οι ισλαμιστές αντάρτες αποφεύγουν τις μεγάλες μετωπικές συγκρούσεις, αρκούνται σε έναν -αρκετά φονικό- πόλεμο φθοράς των συμμαχικών δυνάμεων και περιμένουν απλώς τον Ιούλιο του 2011 για να γιορτάσουν την εκδίωξη του «ξένου κατακτητή».
Οσο για την περίφημη «εθνική συμφιλίωση» που διαφημίζει ο Καρζάι, αλλά και αρκετοί επίδοξοι μεσολαβητές, αυτή δεν έχει καν αρχίσει και μάλλον δεν πρόκειται να επιτευχθεί ποτέ. Είναι γεγονός ότι αρκετοί τοπικοί πολέμαρχοι έχουν ανταποκριθεί στις εκκλήσεις, αλλά και στις γεναιόδωρες οικονομικές προσφορές και ξεκίνησαν επαφές και συζητήσεις με τις αρχές, αλλά αυτό δεν αποτελεί ειρηνευτική διαπραγμάτευση.
Ο χαρακτήρας του αντάρτικου στο Αφγανιστάν- άπειρες διάσπαρτες ομάδες με χαλαρή διασύνδεση και αμέτρητοι τοπικοί φύλαρχοι και πολέμαρχοι- δεν επιτρέπει την αυταπάτη της ειρήνευσης. Κυρίως όμως υπάρχει πάντα απρόσβλητο το «κέντρο» που τροφοδοτεί ακατάπαυστα τον ιδεολογικό πόλεμο, δηλαδή η Αλ Κάιντα του Οσάμα Μπιν Λάντεν, που με τα κηρύγματά του κρατάει ζωντανό το μίσος προς τους ξένους και την προσδοκία του «επίγειου παράδεισου». Μόλις προχθές επανεμφανίστηκε ο ίδιος για να απειλήσει τους Γάλλους και να τους καλέσει να φύγουν από το Αφγανιστάν.
Στην παγίδα
Ετσι, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται κυριολεκτικά παγιδευμένες -πολιτικά και στρατιωτικά- στη χώρα αυτή, ενώ η κυβέρνηση Ομπάμα δεν είναι σε θέση να αποτολμήσει μια άμεση πολιτική διαπραγμάτευση με τις δυνάμεις που εκπροσωπούν πραγματικά το λαό του Αφγανιστάν, κάτι που θα εξασφάλιζε και την πλήρη αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από εκεί.
Ο Λευκός Οίκος είναι αναγκασμένος να παρακολουθεί αμήχανος το όργιο της διαφθοράς του προέδρου Καρζάι, ο οποίος αποκαλύπτεται να παίρνει ακόμη και μετρητά από το Ιράν, για να τροφοδοτεί μέσω μυστικού ταμείου βουλευτές και φύλαρχους, αλλά και αντίπαλους Ταλιμπάν για να εξασφαλίζει τη νομιμοφροσύνη τους.
Ταυτόχρονα, το ΝΑΤΟ εξετάζει την προοπτική κοινών πρωτοβουλιών με τη Ρωσία για την εκπαίδευση αφγανών στρατιωτών και αστυνομικών, αλλά και για την εξασφάλιση των οδών ανεφοδιασμού των αμερικανο-ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων, μιας και το Πακιστάν, «ορκισμένος σύμμαχος» των ΗΠΑ, όχι μόνο δυσκολεύει τη διέλευση όπλων και εφοδίων, αλλά φαίνεται ότι ενημερώνει σχετικά και τους Ταλιμπάν για τα περαιτέρω...
Η αφγανική κληρονομιά του Μπους θα βαραίνει ακόμα περισσότερο σε λίγους μήνες, δηλαδή μετά τις ενδιάμεσες εκλογές, τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου