“Oυγγαρία ελεύθερη από κυάνιο!”
Άντε, και στα δικά μας…
Η βιομηχανία χρυσού είναι ο βασικός καταναλωτής της ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ επικίνδυνης ουσίας κυανιούχο νάτριο, με 180.000 τόνους ετησίως ή το 75% της παγκόσμιας παραγωγής. Ενώσεις του κυανίου βρίσκουν επίσης εφαρμογή στις βιομηχανίες παραγωγής.......
πολυμερών (νάυλον και ακρυλικά πλαστικά), πυρίμαχων, καλλυντικών, φαρμάκων, επεξεργασίας μετάλλων και επιμεταλλώσεων, τη σωληνουργία κ.λ.π.
Ενδεχομένως και αυτές οι ενώσεις του κυανίου να είναι εξίσου τοξικές και επικίνδυνες. Δεν το ξέρουμε.
Και δεν το ξέρουμε γιατί αυτές οι βιομηχανίες δεν έχουν προκαλέσει ατυχήματα που να καταλήξουν σε σημαντική διαρροή του κυανίου στο περιβάλλον.
Και δεν έχουν προκαλέσει ατυχήματα γιατί το κυάνιο δεν μεταφέρεται με φορτηγά στα βουνά και τα λαγκάδια όπου βρίσκονται τα μεταλλεία. Υπενθυμίζουμε το ατύχημα στο μεταλλείο Kumtor στο Κιργιστάν το 1998, όταν ανετράπη φορτηγό που μετέφερε κυάνιο και 1,7 τόνοι κυανιούχου νατρίου έπεσαν στο τοπικό ποτάμι (παρεμπιπτόντως, το Kumtor είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς εννοούν την “ανάπτυξη” τα διάφορα ευαγή ιδρύματα τύπου ΔΝΤ, Παγκόσμιας Τράπεζας, EBRD, OPIC, MIGA κ.λ.π.).
Δεν έχουν προκαλέσει ατυχήματα γιατί τα απόβλητα αυτών των βιομηχανιών δεν αποτίθενται πίσω από φράγματα τελμάτων που έχουν την πολύ κακιά συνήθεια να σπάνε και να αστοχούν. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε συγκεκριμένα περιστατικά, είναι κάνα δυο κάθε χρόνο που βέβαια η μεταλλευτική βιομηχανία τα αποσιωπά. Δείτε: Major tailings dam failures.
Δεν έχουν προκαλέσει ατυχήματα γιατί τα απόβλητα της φαρμακοβιομηχανίας και της βιομηχανίας πλαστικών, εαν περιέχουν κυάνιο, αποτίθενται με πολύ αυστηρές προδιαγραφές ως ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ. Όπως και όλα τα επικίνδυνα απόβλητα, βιομηχανικά και μη, εκτός από τα μεταλλευτικά!
Όπως με χαρά μας ενημέρωσε ο κ. Μανιάτης, οι οδηγίες περί επικινδύνων αποβλήτων δεν ισχύουν για τα απόβλητα της εξορυκτικής βιομηχανίας, ακόμα και αν είναι επικίνδυνα. Eαν ίσχυαν, οι μεταλλευτικές εταιρείες θα ήταν υποχρεωμένες να πληρώνουν πανάκριβα για την απόθεση κάθε τόνου κυανιούχων αποβλήτων. Όμως τα απόβλητα της φαρμακοβιομηχανίας είναι μικρές ποσότητες, ενώ της μεταλλευτικής είναι χιλιάδες ή εκατομμύρια τόνοι. Σκεφτείτε: ο χρυσός είναι της τάξης των μερικών γραμμαρίων ανά τόνο μεταλλεύματος. Όλο το υπόλοιπο είναι απόβλητο, ποτισμένο με κυάνιο.
Οι εταιρείες λοιπόν θέλουν να πετάνε αυτά τα κυανιούχα απόβλητα στην “πίσω αυλή”, δηλαδή σε κοιλάδες και ρέματα. Και η περίφημη “Οδηγία για τη διαχείριση των αποβλήτων της εξορυκτικής βιομηχανίας” είναι κομμένη και ραμμένη ώστε να μπορούν να κάνουν ακριβώς αυτό. Τίποτα δεν απαγορεύεται, απλά γίνεται “προσπάθεια να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις”! Kι αν αυτές είναι παρ’όλα αυτά σημαντικές, πάλι νόμιμη είναι η δραστηριότητα! Θεωρούμε ότι η Οδηγία αυτή είναι ανεπαρκέστατη και ότι αδυνατεί να αποτρέψει ένα καταστροφικό ατύχημα σαν αυτό που συνέβη στη Baia Mare πριν από 10 χρόνια. Και αν συμβεί ένα ατύχημα, απουσιάζουν πλήρως τα νομοθετικά εργαλεία που θα υποχρεώσουν την υπεύθυνη εταιρεία να πληρώσει για τις ζημίες στο περιβάλλον και να αποζημιώσει τους πληγέντες, όπως πολύ σωστά σημείωσε ο Έλληνας Ευρωβουλευτής κ. Θεόδωρος Σκυλακάκης.
Η Οδηγία θέτει ως ανώτατο όριο για το κυάνιο τα 10 ppm. Όμως μια πολύ μικρή διαρροή κυανίου, μόλις 1 ppm, τον περασμένο Οκτώβριο (όχι από μεταλλείο) στον ποταμό Τρέντ στην Αγγλία, προκάλεσε τον θάνατο των ψαριών σε απόσταση 20 μιλίων. Στην Αγγλία, όχι στην Κίνα!
Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι δεν ζητάμε γενική απαγόρευση του κυανίου, π.χ. στη φαρμακοβιομηχανία, τη σωληνουργία ή τη βιομηχανία πλαστικών. Ζητάμε απαγόρευση του κυανίου στην μεταλλουργία και μόνο, γιατί έχει αποδειχθεί εκ των πραγμάτων και επανειλημμένως ότι ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ. Οι γνωστές αιτιάσεις ότι “η χρήση κυανίου στη μεταλλουργία είναι ασφαλής αν λαμβάνονται όλα τα μέτρα ασφαλείας” ισχύουν μέχρις ότου ένα ανθρώπινο λάθος ή η επόμενη μεγάλη βροχή αποδείξει περίτρανα το αντίθετο. Και τότε η δικαιολογία είναι εκ των προτέρων γνωστή: φταίει …ο Θεός!
Επίσης πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι στην περίπτωση που αποφασιστεί μια απαγόρευση του κυανίου στην μεταλλουργία, ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΙΣΧΥ. Δεν θα υποχρεωθούν να κλείσουν τα μεταλλεία που ήδη χρησιμοποιούν αυτήν την τεχνολογία, όμως δεν θα μπορούν να δοθούν νέες τέτοιες άδειες.
Από τη συζήτηση του θέματος που έγινε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 21 Απριλίου, αντιγράφουμε την τελευταία αποστροφή του λόγου της Επιτρόπου Περιβάλλοντος κας Μάλμστρομ. Η κα Μάλμστρομ υπεραμύνθηκε φυσικά της “Οδηγίας” και της αποτελεσματικότητάς της, στο τέλος όμως είπε το εξής:
Ακόμα και χωρίς τη χρήση κυανίου, η εξόρυξη/μεταλλουργία χρυσού, απέχει πολύ από το να είναι φιλική προς το περιβάλλον. Για την απόληψη 1 γρ. χρυσού είναι απαραίτητο να εξορυχθούν και να υποστούν επεξεργασία κατά μέσο όρο 5.000 κιλά μεταλλεύματος. Η ίδια ποσότητα μπορεί να ανακτηθεί από την ανακύκλωση περίπου 5 κιλών παλιών κινητών τηλεφώνων.
Κι εμείς αυτό λέμε. Με κυάνιο ή χωρίς κυάνιο, η εκμετάλλευση χρυσού καταστρέφει τη γη, τα δάση, τα νερά. Και εμείς γι’αυτά αγωνιζόμαστε.
1 σχόλιο :
Η (κατά τα άλλα τριτοκοσμική) Ουγγαρία είπε ΟΧΙ στη χρήση του θανατηφόρου Κυανίου και μπράβο τους!
Κι εμείς εδώ, στα Ηνωμένα Ελληνικά Εμιράτα, πέρα από όλα τα άλλα δεινά, οφείλουμε τώρα να δεχτούμε ότι ο Χρυσός στις τσέμπες των Μπομπολάρων και η κατεστρεμένη φύση από το κυάνιο είναι ανάπτυξη και πολιτισμός...
Δημοσίευση σχολίου