Χθες γιορτάσαμε την Ευρωπαϊκή Ημέρα Διαγενεακής Αλληλεγγύης. Στην Ελλάδα του βαθέματος της οικονομικής κρίσης, η «γιορτή» αυτή των γενεών, μόνο σαν κακόγουστο αστείο μπορεί να εκληφθεί από τους πολίτες. Η γενιά της Μεταπολίτευσης αφήνει κληρονομιά στα παιδιά της μια οικονομία γεμάτη στάχτες και αποκαΐδια.
Οι σημερινοί νέοι, καλούνται στο ξεκίνημα του εργασιακού τους βίου να «θυσιαστούν» για να βγει η χώρα από μία ανεπανάληπτη κρίση.Το ότι είμαστε γενιά Ιφιγένεια, όμως, το ξέραμε. Αυτό που μόλις τώρα έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτό είναι ότι μαζί με τους νέους, καλούνται πλέον να θυσιάσουν μέρος της ευημερίας τους και οι γονείς τους. Με τη δαμόκλειο σπάθη του ΔΝΤ να κρέμεται πάνω απ’ τα κεφάλια μας και υπό το πρίσμα μιας πιθανής χρεοκοπίας, εξαϋλώνονται σταδιακά ένα προς ένα τα προνόμια που μεταπολιτευτικά βαφτίστηκαν κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις κι οδήγησαν στη συσσώρευση δυσβάσταχτων χρεών. Τα αφορολόγητα επιδόματα-συμπληρώματα στο μισθό ασχέτως παραγωγικότητας, η αυτοτελής φορολόγηση σωρείας επαγγελματικών ομάδων, η πρόωρη συνταξιοδότηση και οι χρυσές εθελούσιες έξοδοι, το δικαίωμα στο διορισμό σε μια προβληματική ΔΕΚΟ - κουβά των παιδιών του κομματικού κράτους, οι αργομισθίες στο δημόσιο, τα κλειστά επαγγέλματα και οι κλειστές αγορές - φέουδα των εγωιστικών συμφερόντων, οι εθνικοί προμηθευτές, το χάρισμα εισφορών και φόρων, η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα και άλλα πολλά που θέλει κανείς σελίδες για να μπορέσει να τα απαριθμήσει. Η γενιά που καβάλησε το άλογο της «ψ-ευδαιμονίας» καλείται σήμερα να αφιππεύσει βίαια.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου