Τα απόνερα από τις περικοπές στα μισθολόγια των δικαστών πέφτουν δυστυχώς πάνω στις πλάτες των πολιτών. Οι καθυστερήσεις στις δίκες, στη σύνταξη των αποφάσεων αλλά και στην ανταπόκριση στα αιτήματα των φυλακισμένων και προφυλακισμένων πολιτών (λόγω και της απεργίας) είναι αβάστακτες για μεγάλο αριθμό ανθρώπων που έχουν δικαστικές εκκρεμότητες.
Δυστυχώς ο δικαιολογημένος -ίσως- θυμός των δικαστών ξεσπάει συχνά σε όποιον βρεθεί στο εδώλιο. Οι βαριές ποινές που επιβάλλονται σε περιπτώσεις που θα δικαιολογούσαν κάποια επιείκεια είναι αδιάψευστο δείγμα αυτού του θυμού. Πως αλλιώς εξηγείται ότι φορτώνονται ακόμα και σήμερα με ισόβια νέοι άνθρωποι που μέσα στην εξάρτησή τους έκαναν τα βαποράκια; Πως εξηγείται ότι άνθρωποι που έχουν τελειώσει την θεραπεία τους συλλαμβάνονται για παλιά αδικήματα που έγιναν κατά την περίοδο της χρήσης και οδηγούνται ξανά στις φυλακές; Πως εξηγείται ότι απορρίπτονται σωρηδόν οι αιτήσεις για υπό όρους αποφυλάκιση ανθρώπων που αποδεδειγμένα έχουν ξεκόψει από παραβατικές συμπεριφορές ενώ περιορίζεται κι άλλο ο ήδη αυστηρός περιορισμός στις άδειες;
Ίσως όλα αυτά να ήταν σε μεγάλο βαθμό αποδεκτά από μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης αν υπήρχε μια αίσθηση δικαίου στις αποφάσεις αυτές. Τα περιστατικά όμως διαψεύδουν την θυμωμένη και όχι και τόσο τυφλή τελικά δικαιοσύνη. Οι ποινές τείνουν να χαρακτηρίζονται από εκδικητικότητα και άνιση εφαρμογή του νόμου στα μάτια των πολιτών. Παρόμοια αδικήματα επιφέρουν ποινές μεγαλύτερες όταν για παράδειγμα αφορούν μετανάστες. Αφήνονται ελεύθεροι κατηγορούμενοι με κακουργήματα που αφορούν στην ανθρώπινη ζωή ενώ επιβάλλονται βαριές ποινές για μια κατάληψη ή για αντίσταση αν τυχόν οι κατηγορούμενοι ανήκουν π.χ. στον αντεξουσιαστικό χώρο.
Φυλακίζονται τα θύματα και ελευθερώνονται οι δράστες όπως αποδεικνύεται στα δεκάδες πρόσφατα περιστατικά ρατσιστικής βίας. Δεν πάει ένας μήνας από τότε που συνελήφθησαν δύο άνθρωποι για παράνομη διακίνηση πορνογραφικού υλικού. Ενώ ο ένας που ήταν γιός δικαστή αφέθηκε ελεύθερος χωρίς κανένα περιοριστικό όρο, προφυλακίστηκε, με λιγότερα επιβαρυντικά στοιχεία, ο άλλος. Ο δράστης του φόνου του ληστή στην Παιανία αφέθηκε ελεύθερος ενώ η τσιγγάνα που σκότωσε τον φονιά του παιδιού της είναι στα μπουντρούμια. Οι μαυροφορεμένοι μαχαιροβγάλτες κυκλοφορούν ελεύθεροι ενώ οι μετανάστες που προσπάθησαν να αμυνθούν είναι στα κρατητήρια.
Δικάζονται παιδιά επειδή έκαναν αναρτήσεις φωτογραφιών με έκνομες ενέργειες αστυνομικών στις ιστοσελίδες τους και αφήνονται ατιμώρητα εγκλήματα βασανισμού πολιτών από όργανα προστασίας του πολίτη. Μόλις χθες ο βασανιστής φούρναρης της Σαλαμίνας αφέθηκε ελεύθερος ενώ το θύμα είναι υπό απέλαση. Τι είδους τυφλή δικαιοσύνη είναι αυτή και πως ξεσπάει έτσι πάνω στους αδύναμους λες και αυτοί φταίνε για τις περικοπές στους μισθούς τους; Ποιος είναι ο λόγος που ενώ ολόκληρη η Ευρώπη, το Ευρωπαϊκό δικαστήριο, η Ύπατη Αρμοστία και οι ανεξάρτητοι θεσμοί εγκαλούν την Ελλάδα για παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων η δικαιοσύνη επιμένει να βάφει με μαύρα χρώματα τόσες πολλές αποφάσεις της;
Η ελληνική δικαιοσύνη έπαψε εδώ και χρόνια να αποτελεί το «καταφύγιο των αδυνάτων» όπως έπαψε να βρίσκεται στις υψηλές θέσεις εμπιστοσύνης της κοινωνίας σύμφωνα με τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης. Φυσικά την πρώτη αιτία για το γεγονός αυτό αποτελεί στα μάτια του κόσμου η ατιμωρησία των ισχυρών, η μεγάλη καθυστέρηση στην απονομή της και η ανυπαρξία εκσυγχρονισμού και εκδημοκρατισμού του ποινικού και του σωφρονιστικού κώδικα. Ακόμα κι εκείνο το έτοιμο από καιρό νομοσχέδιο για μια σύγχρονη και αποτελεσματική αντιμετώπιση των εξαρτήσεων σε ποινικό επίπεδο έχει αραχνιάσει μέσα στα συρτάρια των υπουργών δικαιοσύνης.
Παρακολουθούμε παράλληλα τη βαθμιαία ένταξη της δικαιοσύνης στη λίστα των κοινωνικών παροχών που απολαμβάνει κυρίως αυτός που διαθέτει χρήματα. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων αυτό δεν σημαίνει χρηματισμό των δικαστών σε καμία περίπτωση. Φαινόμενα χρηματισμού υπήρχαν και θα υπάρχουν παντού μια και παντού υπάρχουν επίορκοι. Η απονομή της δικαιοσύνης όμως σε συνδυασμό με τις ποινές και τον εγκλεισμό έχει γίνει οικονομικά απλησίαστη. Πως θα μπορέσει για παράδειγμα να κάνει χρήση δικαιώματος εξαγοράς της ποινής και των νέων ευνοϊκών διατάξεων ένας φτωχοδιάβολος με άδειες τσέπες; Πέντε χρόνια ποινής εξαγοράσιμα είναι αδιανόητα για έναν καταδικασμένο που δεν διαθέτει οικονομική άνεση. Πως θα μπορέσει ένας οικονομικά αδύναμος παραβάτης του νόμου να πληρώσει τις μεγάλες εγγυήσεις που ορίζει ο δικαστής για να μην προφυλακίζεται; Το τελευταίο δε διάστημα της κρίσης ένας άπορος κατάδικος ή υπόδικος δεν μπορεί ούτε την πείνα του να χορτάσει όταν μικραίνουν καθημερινά οι μερίδες φαγητού στις φυλακές και δεν διαθέτει τα λεφτά για να αγοράσει έστω κι ένα μπισκότο.
Πώς επιτρέπει τέλος η δικαιοσύνη να φυλακίζονται χωρίς περίθαλψη βαριά άρρωστοι και να πεθαίνουν αβοήθητοι μέσα στα κελιά τους όταν παράλληλα ευαισθητοποιείται αμέσως με ένα γρατζούνισμα στο γόνατο ενός εύπορου κρατούμενου και τον στέλνει στο πλησιέστερο ιατρικό κέντρο; Τι θα απαντήσει ο έντιμος δικαστής στη μάνα του ανθρώπου που πέθανε από καρκίνο σε τελικό στάδιο μια μέρα πριν αποφυλακιστεί μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που είχε κάνει δεκτό το αίτημά του για την άρση της κράτησης;
Η τρόικα μπορεί να έχει επιβάλλει σκληρά μέτρα λιτότητας και στους λειτουργούς της δικαιοσύνης τις ποινές όμως τις επιβάλλουν οι έλληνες δικαστές, εισαγγελείς και ανακριτές. Από αυτούς και μόνο ζητάει ο κάθε πολίτης ισονομία χωρίς θυμούς και προκαταλήψεις και κυρίως με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των ανθρώπων.
Η Άντα Ψαρρά είναι δημοσιογράφος στην Εφημερίδα των Συντακτών
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου