Ο Δημήτρης Τζηρίτης είναι γνωστός στην κοινωνία της Χαλκιδικής. Δύο τετραετίες Δήμαρχος Πολυγύρου, μία τετραετία Αντινομάρχης Χαλκιδικής υπεύθυνος για τον πρωτογενή τομέα και τον ορυκτό πλούτο και σήμερα Περιφερειακός Σύμβουλος, εντεταλμένος για θέματα Αγροτικής Οικονομίας.
Ο κ. Τζηρίτης παραβρέθηκε στην ενημερωτική εκδήλωση για τα μεταλλεία στην Ορμύλια στις 12 Σεπτεμβρίου, όπου δέχθηκε πολλές ερωτήσεις (αρκετές σε έντονο ύφος) από πολίτες για τη συμμετοχή του στο... Νομαρχιακό Συμβούλιο της 10ης Δεκεμβρίου 2010 που γνωμοδότησε ομόφωνα υπέρ της επένδυσης (δείτε παρακάτω). H “εκ βαθέων” απάντησή του αλλά και τα όσα δήλωσε αμέσως μετά σε πολίτη-δημοσιογράφο ήταν απλά συγκλονιστικά. Ακούστε το ηχητικό ντοκουμέντο ή διαβάστε τις δηλώσεις του:
Εγώ δεν εκφράστηκα ποτέ υπέρ της μεταλλουργίας… Εγώ είμαι ενάντια και στην υπόγεια εξόρυξη. Γιατί το βίωσα, είμαι γέρος πια. Εγώ ξέρω τι βρήκα στην τροφική αλυσίδα της βόρειας Χαλκιδικής, αλλά είμαι ανίκανος να το σταματήσω γιατί είμαι μοναχός μου.
Εγώ σας είπα ότι είμαι ενάντια και στην υπόγεια εξόρυξη, όχι μόνο στην επιφανειακή. Γι’αυτό είμαι απόψε εδώ.
Το Νομαρχιακό Συμβούλιο όταν συνεδρίασε είχε από το νόμο την αρμοδιότητα και την υποχρέωση ν’απαντήσει αν η μελέτη που συντάχθηκε συντάχθηκε σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία…
Όσα ακολουθούν ειπώθηκαν μετά το πέρας της εκδήλωσης σε δημοσιογράφο και δεν τα άκουσαν οι συγκεντρωμένοι πολίτες. Διαβάστε τα εδώ γιατί είναι εξαιρετικά σημαντικά:
Εγώ ήθελα να απαντήσω τι κάνουμε εμείς για τη γεωργία και την κτηνοτροφία, που δεν μπορεί να ζήσει βέβαια, να συνυπάρξει με τα μεταλλεία. Αλλά δεν ήρθα εδώ, δεν με έστειλε η περιφέρεια. Εγώ ήρθα εδώ σαν Τζηρίτης, έχω κι εγώ άποψη, αλλά δεν μπορώ να τοποθετηθώ σαν περιφέρεια, ούτε ξέρω και τι σκέφτονται.
Τι σημαίνει έγκριση μιας μελέτης από το Νομαρχιακό Συμβούλιο, σαν κορυφαίο όργανο σχεδιασμού του Νομού. Το Νομαρχιακό Συμβούλιο, όταν έρχεται η μελέτη από την Περιφέρεια, πρέπει να τη μελετήσει και να αποφανθεί αν συντάχθηκε σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία ή αν οι μελετητές παρεκκλίνουν από τη νομοθεσία και βάζουν μέσα ζητήματα επειδή τους πιέζουν κάποιοι. Γι’αυτό δε θέλω να συζητώ γι’αυτό, κανένας δεν διαβάζει ποτέ μελέτη γιατί μια μελέτη που έρχεται δεν μπορούμε, θα πρέπει να έρθουν επιστήμονες να την αναλύσουν αλλά και σε μία μέρα ποιος μπορεί να διαβάσει τη μελέτη; Και συλλήβδην από τα Νομαρχιακά Συμβούλια, λέει κάποιος “συντάχθηκε σύμφωνα με το νόμο”, περνάει και τελειώνει…
Όμως αυτό δεν έχει να κάνει με τη σημερινή κατάσταση. Καμία. Από τότε έχουν περάσει δυο χρόνια. Τώρα, για πολιτικούς λόγους, την πέρασε τη μελέτη το Υπουργείο… Και πέρασε και από το Συμβούλιο της Επικρατείας η μελέτη, εγκρίθηκε. Το να περάσει από το ΣτΕ και να εγκριθεί και από το Υπουργείο σημαίνει ότι είναι αποφασισμένη η πολιτεία με όποιο τίμημα να το κάνει. Εγώ πιστεύω, παρακολουθώντας τα δρώμενα, πιστεύω ότι δεν θα το κάνει. Δεν θα μπορέσει. Άρχισαν και ξεσηκώνονται… βεβαίως υπάρχουν και οι ακραίες φωνές που δεν πείθουν, αλλά σιγά σιγά κινητοποιούνται μάζες φρόνιμων ανθρώπων που άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι αυτό το πράγμα δεν έχει αύριο. Και ο καθένας που έχει παιδιά και νοιάζεται για τα παιδιά του, αλλά και λιγότερο ή περισσότερο για το περιβάλλον γιατί από το περιβάλλον ζούμε και πρέπει να κάνουμε καλή χρήση… νομίζω ότι μέρα με τη μέρα αυτό γιγαντώνεται και τελικά δεν θα γίνει το μεταλλείο. Γιατί αν γίνει το μεταλλείο… Εγώ ξέρω τι θα συμβεί. Μάλλον όλοι ετούτοι δεν ξέρουν.
Κρανίου τόπος. Το πιστεύω απόλυτα. Αλλά ακόμα, βλέπετε άνθρωποι που ασχολούνται και λένε “να γίνει υπόγεια η εξόρυξη”. Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Αυτό που έλεγε ο καθηγητής, αυτό το τέλμα που θα το βγάλουν και θα παν να το επεξεργάζονται… είτε το βγάλουν από την επιφάνεια είτε το βγάλουν από 200 μέτρα βάθος, είναι το ίδιο πράγμα. Εκεί θα το αποθέσουν. Αυτό θα αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Αυτό θα πίνουμε και θα τρώμε εμείς. Ποια διαφορά θα έχουμε με την υπόγεια εξόρυξη;
Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων λέει ότι εμείς θα ανοίξουμε έναν κρατήρα 800-700 μέτρα, θα πάρουμε αυτό που είναι εκεί και αυτόν τον κρατήρα θα τον σκεπάσουμε με χώμα και θα τον φυτέψουμε. Και ακούω κραυγές ότι “θα χαλάσουν το δάσος”. Το ζητούμενο δεν είναι το δάσος. Η περιοχή εκείνη, της βόρειας Χαλκιδικής έχει δασοκάλυψη 90%. Καμμιά άλλη περιοχή δεν έχει, στην Ελλάδα η δασοκάλυψη της χώρας κατά μέσο όρο είναι 21%. Στην Ιρλανδία έχει 6%. Το ανώτερο ποσοστό το έχει το Λουξεμβούργο που έχει 31%. Η Β. Χαλκιδική έχει 90%. Χάθηκε ο κόσμος αν κόψουν οξυές σε 700 μέτρα; Αυτό είναι το πρόβλημα που μας απασχολεί; Κόψαμε τις οξυές, μπορούμε να τις ξαναφυτέψουμε. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό που θα βγει θα πάει να κάτσει σε όλες τις οξυές της περιοχής, σε όλα τα δέντρα της περιοχής, σε όλα τα χόρτα της περιοχής και από εκεί με τις μέλισσες, με τα έντομα, με τα πουλιά, με τα πρόβατα, με τις κατσίκες, με τα γελάδια, όλα θα τα φάμε εμείς και θα περάσει μέσα σε μας.
Για ποια “κοινωνική συναίνεση” μιλάμε;
Στις 10 Δεκεμβρίου 2010, στην τελευταία του συνεδρίαση πριν καταργηθεί οριστικά και μόλις 20 μέρες πριν αναλάβουν οι νεοεκλεγμένες Δημοτικές και Περιφερειακές Αρχές, ένα Νομαρχιακό Συμβούλιο που δεν εκπροσωπούσε πλέον τίποτα και κανέναν πήρε τη μεγάλη απόφαση για το μέλλον της Χαλκιδικής. Σε μια αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη από νωρίς το πρωι από εργαζόμενους που κουβάλησε εκεί η εταιρεία, με μπράβους της εταιρείας να αποκλείουν την είσοδο στους αντίθετους στην επένδυση και με την τοπική κοινωνία της Χαλκιδικής που έβραζε από οργή να διαδηλώνει έξω στο κρύο…. Ίδιες περίπου συνθήκες “δημοκρατικού διαλόγου” με αυτές που επικράτησαν και μερικές μέρες νωρίτερα, στην ίδια αίθουσα, στη “διαβούλευση-φιάσκο” που έστησε το ΥΠΕΚΑ προσπαθώντας να κατασκευάσει “κοινωνική συναίνεση”στη φαραωνική επένδυση. Ποτέ δεν κουρελιάστηκε τόσο η έννοια της “διαβούλευσης” όσο στη Χαλκιδική – ενδεικτικές αναρτήσεις των τραγελαφικών καταστάσεων που ζήσαμε εκείνη την περίοδο με το σήριαλ των “διαβουλεύσεων” εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ)
Και κανένας Νομαρχιακός Σύμβουλος δεν διάβασε τη μελέτη. Φυσικά… Οι Νομαρχιακοί Σύμβουλοι, πειθήνια όργανα των αρχηγών τους, Στέργιου Ζωγράφου και Αργύρη Λαφαζάνη, σήκωσαν το χεράκι τους για να ψηφίσουν “ΝΑΙ”, χωρίς κανείς τους να έχει δει ούτε μια σελίδα από αυτό που ψηφίζει. Σήμερα ο κ. Τζηρίτης μας λέει ότι γνωμοδότησαν μόνο για το “αν η μελέτη συντάχθηκε σύμφωνα με το νόμο”. Γιατί όχι; Στη χώρα όπου πρωτοκλασάτοι Υπουργοί δεν διάβασαν το Μνημόνιο που μας καταδίκασε όλους στη φτώχεια, θα ντραπεί κανείς να ψηφίσει μια “απλή” μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων;
Η δουλειά ήταν στημένη και η απόφαση προειλημμένη. Χαζογελούσαν μπροστά στους τηλεοπτικούς φακούς Ζωγράφος και Λαφαζάνης πριν την έναρξη της συνεδρίασης – “ναι, ναι θα είναι ομόφωνη η απόφαση” – και ηταν πραγματι ομόφωνη αφού οι δύο Νομαρχιακοί Σύμβουλοι που κατάγονται από τη Β. Χαλκιδική εξαφανίστηκαν για να μην αναγκαστούν να πάρουν θέση. Έτσι την ήθελε την απόφαση η εταιρεία, ομόφωνη. Ο δικηγόρος-Νομάρχης συνέταξε μια απόφαση που απευθυνόταν ουσιαστικά στο Συμβούλιο Επικρατείας (δείτε το παρακάτω βίντεο, έχει ενδιαφέρον). Και σαν έτοιμος από καιρό ο Πάχτας στήθηκε μπροστά στις κάμερες για να κάνει δηλώσεις (δεύτερο βίντεο).
Το ίδιο βράδυ η μητρική ΕUROPEAN GOLDFIELDS του Καναδά πανηγύριζε για την“ομόφωνη στήριξη της τοπικής κοινωνίας”. Η απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου εξαργυρώθηκε καταλλήλως από την εταιρεία. Στις 16 Δεκεμβρίου ανακοίνωσε την συμφωνία δανειακής σύμβασης ύψους 300 εκατ. δολαρίων με Όμιλο Τραπεζών, για τη χρηματοδότηση των Προγραμμάτων “Σκουριές” και “Ολυμπιάδα”. Όμως η τοπική κοινωνία που ΠΟΤΕ δεν ρωτήθηκε αν το θέλει αυτό το κολοσσιαίο έργο, έβραζε και συνεχίζει να βράζει.
Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν, με ακόμα περισσότερο κόσμο – Πάνω από 3.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στις 13 Μαρτίου 2011, στην επαρχιακή κωμόπολη της Ιερισσού που δεν είχε δει ποτε τέτοια διαδήλωση:
Και συνεχίζουμε… Ένα χρόνο μετά, με την κρίση να έχει πλήξει πια κάθε σπιτικό, οι κάτοικοι της Χαλκιδικής συνεχίζουν να διαδηλώνουν ενάντια στην κατάστροφή. Στις 25 Μαρτίου 2012, 2.500 άνθρωποι κάθε ηλικίας διαδήλωσαν στο Χοντρό Δέντρο και είχαν την πρώτη τους εμπειρία από ΜΑΤ και δακρυγόνα:
Έκτοτε ζούμε στην περιοχή μια πρωτοφανή τρομοκρατία από ΜΑΤ (εδώ) και από εργαζόμενους-τραμπούκους της εταιρείας (εδώ) όμως παρ’ολα αυτά η αντίδραση στην επένδυση γιγαντώνεται. Ο κ. Τζηρίτης δεν είναι από το Δήμο Αριστοτέλη, αλλά οι πολιτικές του κεραίες συλλαμβάνουν τι συμβαίνει στην ευρύτερη κοινωνία της Χαλκιδικής. Είναι σημαντική η εκτίμηση ότι “δεν θα μπορέσει να γίνει το έργο” από έναν άνθρωπο που μέχρι πρότινος μας αγνοούσε κι αυτός, όπως και όλοι οι πολιτικοί του νομού…
Ασύμβατη η μεταλλεία με τη γεωργία και την κτηνοτροφία
Γνωστά πράγματα είναι αυτά, τα έχουν αναλύσει διεξοδικά οι επιστήμονες της Γεωπονικής Σχολής του Α.Π.Θ. στο πόρισμά τους εδώ. Τώρα μας το λέει και ο επί χρόνια υπεύθυνος του πρωτογενούς τομέα στη Χαλκιδική, ο οποίος κάνει και άλλη μια δήλωση με νόημα: “Εγώ ξέρω τι βρήκα στην τροφική αλυσίδα της βόρειας Χαλκιδικής”. Είπε κι άλλα ο κ. Τζηρίτης ομως ήταν σε κατ’ιδίαν συζήτηση και δεν μπορούμε να τα δημοσιεύσουμε. Εχουμε όμως κι εμείς στη διάθεσή μας στοιχεία που δείχνουν τη σοβαρή επιβάρυνση της περιοχής από τη μεταλλευτική δραστηριότητα.
Η “επένδυση” της HELLAS GOLD/ELDORADO πολύ απλά θα αποτελειώσει ότι έχει απομείνει στη Β. Χαλκιδική από γεωργία-κτηνοτροφία και θα πλήξει καίρια τον τουρισμό του νομού. Ευτυχώς, ο κόσμος της Χαλκιδικής έχει αρχίσει να το αντιλαμβάνεται. ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου