Πολλοί Δήμοι λόγω της οικονομικής κρίσης προχωρούν σε μείωση των δημοτικών τελών, αλλά και των τελών ύδρευσης και αποχέτευσης, ενώ άλλοι Δήμοι προχωρούν σε παράνομη αύξηση των τιμολογίων τους.
Ένας από αυτούς τους Δήμους είναι ο Δήμος Κασσάνδρας.
Ο Δήμος Κασσάνδρας έκανε αύξηση των Δημοτικών τελών σε 3ευρώ /τμ τιμή που υπερβαίνει και αυτή των Δημοτικών τελών της αριστοκρατικής περιοχής της Εκάλης και ως προς τα τέλη Ύδρευσης και Αποχέτευσης αποφάσισε πάγια χρέωση εξαμήνου ύδρευσης 30 ΕΥΡΩ και πάγια χρέωση αποχέτευσης 30 ΕΥΡΩ, είτε υπάρχει σύνδεση με αποχέτευση είτε δεν υπάρχει(βόθρος) και ανεξάρτητα της κατανάλωσης. Κάθε κατοικία χρεώνεται δηλαδή με 120 ΕΥΡΩ το χρόνο μόνο για την κατοχή υδρομέτρου είτε έχει κατανάλωση νερού είτε όχι. Με δεδομένο ότι πολλές κατοικίες στην Κασσάνδρα είναι εξοχικές και λειτουργούν το πολύ 3 μήνες η χρέωση αυτή εκτός του ότι είναι πραγματικά απαράδεκτη είναι και μη συμβατή με το νόμο.
Σύμφωνα με την Εγκύκλιο 16 του Υπουργείου Εσωτερικών και Αποκέντρωσης Γενική διεύθυνση Τοπικής Αυτοδιοίκησης διεύθυνση Οικονομικών στις 19 Αυγούστου 2010 (ΑΠ:16898) με θέμα
ΘΕΜΑ: Υπολογισμός των χρεώσεων ύδρευσης.
ΣΧΕΤ: Το υπ΄ αριθμ. 11366.08.5/22-3-2010 έγγραφο του Συνηγόρου του Πολίτη.
ρητά αναφέρεται ότι η πάγια χρέωση είναι μη συμβατή με την ανταποδοτικότητα των τελών.
"Η επιβολή παγίου τέλους κατανάλωσης ύδατος, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις καθορίζεται ως “τέλος ελάχιστης κατανάλωσης’’ δεν βρίσκει έρεισμα στις σχετικές, περί ύδρευσης, διατάξεις και στην αρχή της ανταποδοτικότητας, καθότι οι δημότες υποχρεούνται να καταβάλλουν ένα συγκεκριμένο ποσό ανεξάρτητα από την ποσότητα νερού που καταναλώθηκε από αυτούς. Το γεγονός αντίστοιχα ότι στις περιπτώσεις μηδενικής κατανάλωσης ύδατος δεν μπορεί να χρεωθεί το ειδικό τέλος 80%, το οποίο, όπως προαναφέρθηκε, υπολογίζεται, επί της αξίας της πραγματικής κατανάλωσης του νερού δεν συνιστά επιχείρημα για την επιβολή του, δεδομένου ότι περιορισμένη κατανάλωση ύδατος συσχετίζεται με αντίστοιχη περιορισμένη χρήση του δικτύου και κατά συνέπεια δικαιολογείται “μειωμένη συμμετοχή” στις αντίστοιχες δαπάνες." " Σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 2, του άρθρου 19 του από 24-9/20-10/1958 Β.Δ/τος σε συνδυασμό με το άρθρο 17 του ν. 1080/1980, πέραν του τέλους ύδρευσης (δηλαδή της αξίας κατανάλωσης ύδατος), επιβάλλονται από τους ΟΤΑ και δικαιώματα στις περιπτώσεις που προβλέπεται δαπάνη για την εξυπηρέτηση της ύδρευσης σε προσωπικό ή έργα (π.χ δαπάνη κατασκευής, επέκτασης και συντήρησης δικτύου, αντικατάσταση υδρομέτρων). Το ύψος αυτών πρέπει να καθορίζεται με γνώμονα τη διασφάλιση της ανταποδοτικότητας, η οποία μεταξύ άλλων συνίσταται σε μια κατά προσέγγιση αναλογική σχέση μεταξύ των εσόδων και των εξόδων."
Οφείλουμε σαν πολίτες να διεκδικούμε τα δικαιώματα μας .
ΒΕΝΕΤΙΑ ΓΑΖΙΛΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου