Το κίνημα των" αγανακτισμένων" δείχνει ότι η κυβέρνηση αυτή αποτελεί πλέον "ξένο σώμα" για την κοινωνία - και άρα τα ψωμιά της είναι μετρημένα. Ποια θα είναι άραγε η απάντηση της άρχουσας τάξης σε αυτή τη συγκυρία, όταν κανένας από τους πολιτικούς σχηματισμούς της δε μπορεί να πείσει τον κόσμο;
Ο Γιωργάκης διαρρέει ότι σκέφτεται να κάνει δημοψήφισμα για το αν ο κόσμος δέχεται τα νέα μέτρα (αν πραγματοποιηθεί βέβαια κάτι τέτοιο, πιθανότατα θα έχει πιο γενική μορφή, ώστε.....
να "τρομάξει" τον κόσμο (πχ ο ΣΕΒ πρότεινε και αυτός δημοψήφισμα, με θέμα όμως το αν η Ελλάδα πρέπει να μείνει στην ευρωζώνη ή όχι, διότι ξέρει ότι ναι μεν ο κόσμος δε θέλει τα νέα μέτρα, ωστόσο ένα μεγάλο μέρος του κόσμου φοβάται να τα βάλει με την ευρωζώνη).
Πιθανότερο ενδεχόμενο φαίνονται οι εκλογές, μια επιλογή που έχει και αυτή όμως αρκετές δυσκολίες για την άρχουσα τάξη (γιατί δε ξέρει τι θα βγάλει η κάλπη - όπως είπαμε και πιο πάνω, κανε΄να από τα κόμματα της άρχουσας τάξης δεν πείθει το λαό).
Παρόλα αυτά, οι εκλογές είναι μάλλον αυτό που θα προτιμήσει η άρχουσα τάξη, διότι, όπως καταδεικνύει και το πρόσφατο παράδειγμα της Πορτογαλίας, το κεντρικό πολιτικό επίπεδο είναι η "αχίλλειος πτέρνα" του λαϊκού κινήματος.
Ναι μεν ο κόσμος δε δέχεται άλλο αυτή την πολιτική ρημάγματος του, ναι μεν κινητοποιείται (πλέον), αλλά είναι πολιτικά ανοργάνωτος, και άρα δεν έχει κάποια σοβαρή και ιδιαίτερη αξιόμαχη πολιτική πρόταση να αντιτάξει σε μια πολιτική (και όχι κοινωνική) μάχη όπως είναι οι εκλογές.
Ως εκ τούτου, αυτό που συμφέρει την άρχουσα τάξη είναι να μεταφέρει την μάχη από το κοινωνικό επίπεδο (όπου είναι εντελώς "στριμωγμένη" αυτή τη στιγμή) στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο (όπου δεν υπάρχει ένα σοβαρό εργατικό κόμμα ή οποιαδήποτε άλλη μορφή πολιτικής οργάνωσης του λαού ως "αντίπαλο δέος").
Εξάλλου, ναι μεν στις πλατείες έχει μαζευτεί πλέον πολύς κόσμος, αλλά αυτός ο κόσμος ενοποιείται γύρω από την απόρριψη των κυβερνώντων και των πολιτικών που εφαρμόζουν εναντίον μας προς όφελος μιας μικρής ολιγαρχίας. Ωστόσο, αν (όταν) ο κόσμος αυτός προσπαθήσει να οργανωθεί πολιτικά, ώστε να καλύψει αυτή την αδυναμία του, τότε προφανώς θα χωριστεί σε διαφορετικά στρατόπεδα - διότι ναι μεν όλοι αυτοί οι άνθρωποι απορρίπτουν τη σημερινή κατάσταση, αλλά προφανώς έχουν διαφορετική άποψη για το τι θα πρέπει να την αντικαταστήσει την "επόμενη μέρα".
Προς το παρόν, "η πλατεία εγκυμονεί" όπως λέει και το σύνθημα. Ώσπου όμως να γεννήσει, η άρχουσα τάξη εξακολουθεί να έχει μεγάλο πλεονέκτημα στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο (ουσιαστικά παίζει μόνη της εκεί - ο κόσμος που κατεβαίνει στην πλατεία δεν έχει (ακόμα) δημιουργήσει καμία ιδιαίτερη πολιτική οργάνωση για να κοντράρει την άρχουσα τάξη που έχει κόμματα, συλλόγους, think tanks, "διανοούμενους του συστήματος" και χίλιες δυο άλλες εφεδρείες).
Αν λοιπόν η άρχουσα τάξη πάει σε δημοψήφισμα, θα βρει απέναντι της μια κοινωνία που θα μπορούσε να πει ΟΧΙ - αντίθετα, αν πάει σε εκλογές, θα βρει απέναντι της μια κοινωνία που απλά δεν έχει ακόμα την κατάλληλη πολιτική οργάνωση ώστε να την κοντράρει επαρκώς. Άρα, μάλλον θα επιλέξει το δεύτερο.
Βέβαια, όπως είπαμε και πριν, το αποτέλεσμα της κάλπης είναι "αβέβαιο", καθώς κανένα κόμμα δεν πείθει. Πιθανότερη επιλογή η συγκυβέρνηση, αν και ιστορικά η συγκυβέρνηση στην Ελλάδα δεν "ευδοκιμεί". Και το ίδιο θα συμβεί και τώρα σε μια τέτοια περίπτωση.
tsak-giorgis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου