ΕΧΩ ΕΝΑ ΧΑΡΤΙ.. ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΧΑΡΤΟΚΟΠΤΗ;..

1η του μηνός πληρώνομαι.
Μέχρι 10 έχουν τελειώσει
Από 10 μέχρι 30 κάνω το ζογκλέρ στο καθημερινό τσίρκο.
Αλλά εξαιρετικά γεγονότα:
Κοιμάμαι, ξυπνάω, πάω στη δουλειά...
Παίζω τζόκερ, πρώτο, λόττο, στοίχημα, εθνικό, λαϊκό και πρωτοχρονιάτικο...
Κοιτάζω Λαζόπουλο, Τριανταφυλλόπουλο και όλα τα εις –όπουλος...
Ψωνίζω στο σούπερ μάρκετ. Κι εκεί όλα σχεδόν σε –όπουλος είναι...
Βλέπω κανα dvd τα σαββατοκύριακα. Μ’ενα κομμάτι πίτσα και μια μπίρα. (Ντελίβερυ ζειν..)
Χαζεύω στο υπολογιστή κανα-δυό ώρες τα βράδια.
Καμιά φορά συχνάζω στη καφετέρια αραχτός στο καναπέ με το καφεδάκι και τις αεροκουβέντες να με αποκοιμίζουν.
.

.Όταν έχω την αυτοεκτίμησή μου πεσμένη, κάνω τον έξυπνο στους άλλους για να τη ξαναπάρω πίσω..
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ, ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ, ΜΑΡΤΙΟΣ, ΑΠΡΙΛΙΟΣ, ΜΑΙΟΣ, ΙΟΥΝΙΟΣ, ΙΟΥΛΙΟΣ, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ,
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ (με εξαίρεση μερικές μέρες το Δεκέμβριο, το Πάσχα και τον Αυγουστο).
Είμαι εδώ, ο ίδιος, τα ίδια κάνω, κι εσείς το ίδιο, και οι άλλοι.
Το μόνο πράγμα που διαφοροποιεί τις ίδιες κατά τ' άλλα μέρες είναι.
Ένα φουσκωμένο ή μη πορτοφόλι -ποσοτικό ζειν ,ποιος πήδηξε ποιόν -συνουσιαστικό ζειν.
Επίσης ποιος τα άρπαξε από ποιόν -κλέψει ,κλέψει ζειν.
Ποιος τρελάθηκε, ποιος έπεσε στη πρέζα -σαν πας στη Καλαμάτα ζειν.
Ποιος πέθανε, ποιος γεννήθηκε. Ποιος παντρεύεται, ποιος γεννάει -κοινωνικό ζειν.
Και κάποιο έγκλημα εξαιρετικής βαρβαρότητας που ανάβει τα αίματα...το κτηνώδες ζειν.

Να ζειν κανείς ή να μη ζεν...
(Αναρωτιέμαι κι εγώ... Να ζεις ή να μη ζεις μαλάκα;)

Κάποιοι τα λένε με πιο μορφωμένο τρόπο, κάποιοι δε λένε τίποτα, βαριούνται. Παρέδωσαν τα όπλα. Βγήκαν στη σύνταξη πρόωρα.
Στον αφρό των ημερών των απλών καθημερινών ανθρώπων, αλλάζουν ονόματα, κάποιο χρώμα μαλλιών, μια αλλιώτικη φωνητική χροιά, μια κίνηση του χεριού, μια απρόσμενη σκέψη, μια περαστική έμπνευση, ένα κομμάτι μουσικής, κάποιο όνειρο που θυμάσαι στο ξύπνημα, μια ανάμνηση, που πονάει, μια μελλοντική λαχτάρα για εκείνο που ίσως γίνει..
Πιτσιλιές μοναδικότητας πάνω στα αντίγραφα. Μικρές ειδήσεις που παιχνιδίζουν πάνω στην απογοητευμένη καθημερινότητα.
Κοίτα κάπου στο βάθος στο τούνελ ένα νέο είδος ξεπετιέται. (!!!)
Είμαι ο άνθρωπος που ξέμεινε από σχέδια ναι,
Παρατάω χάρτες και σχεδιαγράμματα στο τραπέζι και χαζεύω σ’ενα κενό τοίχο.
Προσπάθησε να καταλάβεις τι μου συμβαίνει...
Είμαι εκείνος που ελπίζει να δει ένα εξωγήινο στο κήπο του, για να επαναπροσδιορίσει την αξία της γήινης υπάρξής του.
Εκείνος που εύχεται ένα σεισμό για να ελέγξει πόσο γρήγορα μπορεί να κουνηθεί από τη θέση του.
Εκείνος που κρυφά λαχταράει να ακούσει παραμύθια, ακόμα κι αν σ’αυτά το βατράχι παραμείνει βατράχι μέχρι το τέλος.
Θέλω να ξαναδιαβάσω όλα τα μυστήρια του κόσμου απ' την αρχή.
Να γεμίσω έστω, με δράκους και νεράιδες τις μέρες που σέρνονται από 15μερο σε 15μερο...
Θέλω να γεμίσω απορίες , μη μου απαντήσετε , σας παρακαλώ, για κερδίσω μια νέα ευκαιρία αντίληψης...
Είμαι εκείνος που αρχίζει να επιθυμεί τον 13ο εκτός σχεδίου μήνα...
Την 8η μέρα της εβδομάδας..
Την 25η ώρα της μέρας...
Σε κοιτώ απέναντί μου.
Έχω ένα χαρτί. Κι έχεις ένα χαρτοκόπτη.
Είσαι να φτιάξουμε μια σαίτα;

Ο Γαβριάς

http://lovotomi.blogspot.com/2008/01/2008.html