Πίσω ρουφιάνοι! Εμπρός σύντροφοι!

Πολύ φοβάμαι πως το φαινόμενο «χρυσή αυγή» δεν είναι ένα αποτέλεσμα που δημιουργήθηκε με μόνη και κύρια αιτία την κατάντια των καιρών. Δεν είναι δηλαδή απλά μία απάντηση του κόσμου που νοιώθει ανασφαλής και μες τον πανικό του υποστηρίζει αυτόν που νοιώθει ως προστάτη (μαζικό σύνδρομο της Στοκχόλμης).

Δυστυχώς, δε νοιώθω τη χώρα τούτη ως συνώνυμη του αντιφασισμού και οφείλω να το τονίσω. Επιμελώς αποκρύπτουμε τη φιλογερμανική μας κατοχική ιστορία και όλα τα ελληνικά ανθρωποειδή απολειφάδια εκείνων των καιρών, που λυμαινόταν τον τόπο, ως άμεσοι συνεργάτες των ναζί κατακτητών. Το πιο τραγικό είναι πως είμαστε η χώρα στον κόσμο με τις λιγότερες καταδίκες δοσίλογων μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο. Έτσι, η καθεστωτική «ρουφιανιά» κληροδοτήθηκε…
Αργότερα, η χούντα…
και πιο μετά, όταν επανήρθε η «δημοκρατία», τα ξεχάσαμε όλα, καθώς επικράτησε το σλόγκαν, «Οι κακοί οι Αμερικάνοι φταίγανε και φταίνε πάντα για όλα!». Πόσο γρήγορα ξεχάσαμε το πόσοι έλληνες φασίστες, από το ’41 στο ‘67 και μέχρι σήμερα, ζούνε, αφεντεύουν και οργιάζουν, φροντίζοντας μάλιστα να κληροδοτούν αυτό το μιαρό τους νόημα, χρόνια και χρόνια, γενιές και γενιές.
Ήρθε κι ο «σοσιαλισμός» το 80 και δήθεν, πήγαν εκεί να γίνουν κάτι κινήσεις «πολιτισμικές»…
Έμειναν βέβαια -από τα σοσιαλιζέ 80’s- κάποιες εκπομπές και κάποιες απόπειρες στην καρδιά λίγου κόσμου, αλλά από κει και πέρα το χάος. Όσο κομμουνιστικό πολιτισμό κουβαλάνε οι μετανάστες από τα πρώην σοβιετικά κράτη, άλλο τόσο σοσιαλιστικό πολιτισμό κουβαλάμε κι εμείς, μετά από τόσα χρόνια «σοσιαλισμό»…
Κι από την «άλλη», έχεις εδώ και 50-60 τουλάχιστον χρόνια μία κρατικοεθνικοπρακτορική μηχανή, που όχι μόνο υφαίνει ένα δομημένο φασιστικό περιβάλλον εξουσίας, αλλά φροντίζει πέρα από την διατήρηση του φαινομένου, την επικράτησή του… Το «φίδι», εδώ, έχει όλα τα όπλα και όλες τις εξουσίες με το μέρος του και φρόντισε τόσα χρόνια, κάτω από τη μύτη μας, να επεκταθεί και να θεριεύσει γιατί απλά ο λαός, ή καλύτερα ο κρατικοεθνικός μας προσανατολισμός φασιστίζει από τη «φύση» του.
Για να μη μακρηγορώ θα πω απλά πως: ένα κι ένα κάνουν δύο.
Ένας στους τόσους χρυσαυγήτες, από τους πιο μεγάλους σε ηλικία, είναι από πάντα (και το ξέρει και όλη η γειτονιά του) φιλοβασιλικός ή φιλοχουντικός.
Ένας στους τόσους χρυσαυγήτες είναι αστυνομικός, στρατιωτικός, παπάς ή πράκτορας.
Ένας στους τόσους νεαρούς χρυσαυγίτες είναι γιος αστυνομικού, στρατιωτικού ή παπά.
Χρόνια και χρόνια, εθνοφασίστες μας διδάσκουν στα σχολεία εθνοφασιστική ιστορία. Όλη η γνώση και οι έρευνες στα χέρια τους… και μετά στην τιβί. Φασίστες να πουλάνε και να μιλάνε για την ιστορία, φασίστες να πουλάνε και να μιλάνε για τα πολιτιστικά ήθη και έθιμα, φασίστες να πουλάνε και να μιλάνε για την «επανάσταση».

Κι η «αριστερά» να πετάει χαρταετό και να μετράει κουκιά, χρόνια και χρόνια…
Ξέχασε τις ίδιες θεωρίες τις δικές της. Δε θέλει να θυμάται ποιό είναι εκείνο το ποσοστό συνειδητοποιημένου κόσμου που χρειάζεται για να ξεκινήσει κάτι πραγματικά επαναστατικό και όμορφο. Είναι πολύ μικρότερος αυτός ο αριθμός απ’ ότι φαντάζεται κανείς κι όμως η «αριστερά» προτιμάει να μην ασχοληθεί καν με συνειδητοποιημένους ανθρώπους παρά να κυνηγήσει τα ατέρμονα ποσοστά των κουκιών και των αστικών εκλογών.

Θα το ξαναεπαναλάβω. Φοβάμαι ότι οι φασίστες «αυτοοργανώθηκαν» καλύτερα και τώρα μετριούνται και μετρήθηκαν αρκετοί, μαζί με το ποίμνιο τους φυσικά.

Εύχομαι φυσικά να πέφτω έξω σε όλα τα παραπάνω και απλά να επιστρέψουν σύντομα όλα τα φασιστοειδή στον τάφο τους,
αλλά μέχρι τότε προσοχή!
Πίσω ρουφιάνοι! Εμπρός σύντροφοι!


8/ 5/2012
Δίδυμος Ρόρος