Έμμυ Χριστούλα: "Σε όλη του τη ζωή αριστερός αγωνιστής"
Ημερομηνία δημοσίευσης: 06/04/2012
Η κόρη του ανθρώπου που συγκλόνισε τους Έλληνες αισθάνθηκε την ανάγκη να πει λίγα λόγια για τον πατέρα της που άφησε μήνυμα σε όλους μας με το αίμα του.
“Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής.
Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα.
Για κάποιους, για "τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας", σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σαν φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης.
Για τον λόγο αυτό προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το '75, που τραγουδάγαμε πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς... Κοιμήσου, πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου.
Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες.
Στο σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα ενός νέου: "To όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία... μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομά μας είναι Αντίσταση".
1 σχόλιο :
Έμμυ Χριστούλα: "Σε όλη του τη ζωή αριστερός αγωνιστής"
Ημερομηνία δημοσίευσης: 06/04/2012
Η κόρη του ανθρώπου που συγκλόνισε τους Έλληνες αισθάνθηκε την ανάγκη να πει λίγα λόγια για τον πατέρα της που άφησε μήνυμα σε όλους μας με το αίμα του.
“Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής.
Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα.
Για κάποιους, για "τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας", σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σαν φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης.
Για τον λόγο αυτό προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το '75, που τραγουδάγαμε πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς... Κοιμήσου, πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου.
Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες.
Στο σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα ενός νέου: "To όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία... μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομά μας είναι Αντίσταση".
jazzed
Δημοσίευση σχολίου