Μια όψη των Μουδανιών που δεν τιμάει κανέναν....

Η άνοιξη έφτασε. Ο καιρός ζέστανε. Τα λουλούδια άνθισαν .Τα πουλιά κελαηδούν .Και εγώ από την πόλη ,με αφορμή τις διακοπές του Πάσχα, βρέθηκα στα Ν. Μουδανιά.
Λόγω και του καιρού η διάθεσή μου έφτιαξε και μου δημιουργήθηκε η όρεξη ,αντί να πάρω το αμάξι να κατέβω στο κέντρο, όπως κάνουν οι περισσότεροι συμπολίτες μου, να κατέβω κάνοντας μια ωραία βόλτα στις γειτονιές των Μουδανιών. Θέλοντας να απολαύσω την θέα της θάλασσας ,ακολούθησα το δρόμο πάνω από το αμφιθέατρο που οδηγεί στις καφετερίες της προβλήτας.
Το θέαμα πραγματικά με εξέπληξε....

Η απόλυτη εγκατάλειψη! Το έργο τοποθέτησης πλακιδίων σταμάτησε, για κάποιο λόγο ,στη μέση και οι ντάνες με τα πλακάκια αφαίθηκαν εκεί όπως είχαν, κάτι που θεωρώ ότι πέρα από αντιαισθητικό είναι και επικίνδυνο, καθώς παίζουν μικρά παιδιά που μπορεί εύκολα να τραυματιστούν (και θα ήθελα να ήξερα σε περίπτωση ατυχήματος που θα ακολουθηθεί από μήνυση , ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για αυτήν την αμέλεια...;)

Και η κατάσταση αυτή δεν είναι τωρινή ,όπως άθελά τους μας μαρτυρούν τα αγριόχορτα, που έχουν πλέον μεγαλώσει τόσο ώστε να ξεπροβάλλουν πάνω από της ντάνες και ανάμεσα από τα κενά μεταξύ των πλακιδίων... Η φύση ,βλέπετε, προσπαθεί να καλύψει με τον δικό της τρόπο την ασχήμια που άφησαν εκεί οι άνθρωποι...

Επίσης ,οι λάμπες που βρίσκονται παράλληλα στο δρόμο είχαν κάποτε «πέσει θύματα» βανδαλισμού, αλλά ποτέ δεν αντικαταστάθηκαν ή επισκευάστηκαν.
Ξεπερνώντας λοιπόν το πρώτο σοκ ,προχωράω πιο κάτω ,προσπαθώντας να φέρω στη μνήμη μου πώς ήταν το μέρος πριν χρόνια, όταν ακόμα ήμουν παιδί. Ψάχνω το πέτρινο παγκάκι που καθόμασταν και αγναντεύαμε την θάλασσα και την ξύλινη σκάλα από την οποία ανεβοκατεβαίναμε στο πάρκινγκ του αμφιθεάτρου και τα εντοπίζω με δυσκολία καθώς πλέον τα έχουν «πνίξει» τα χόρτα και η αγριάδα.

Ζούγκλα σου λέω!! Άσε που τώρα που θα αρχίσουν να βγαίνουν και τα φίδια θα μπορούμε να κάνουμε σαφάρι στην άγρια φύση...
Παρόλα αυτά, αλλά έχοντας πλέον χαλάσει η διάθεση που είχα πριν ξεκινήσω, συνεχίζω τη βόλτα μου, παράλληλα με τα χόρτα που έχουν ψηλώσει και φουντώσει τόσο πολύ που μου κρύβουν σχεδόν την θέα της θάλασσας (ναι, να ομολογήσω δεν είμαι και το πρώτο μπόι!) και φτάνω στη σκάλα που βρίσκεται δίπλα στην παλιά αστυνομία. Τι έκπληξη!! Είναι και αυτή χαλασμένη σε μερικά σημεία και δεν ήρθε ακόμα η ώρα να επισκευαστεί... Αα και μέσα σε όλα ,να μην ξεχάσω να αναφέρω και την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται το αμφιθέατρο, που δυστυχώς δεν φωτογράφισα καθώς ήταν το πρώτο από τα «αξιοθέατα» που αντίκρισα σε αυτήν την «ειδιλιακή» διαδρομή....

Γιατί τέτοια εγκατάλειψη;; Τόσο μεγάλο κόστος είναι άραγε για το Δήμο η συντήρηση αυτής της περιοχής; Δεν φτάνουν τα έσοδα από την είσπραξη των δημοτικών τελών για την καλύψει αυτών των αναγκών;;

Η εικόνα αυτή δεν παραπέμπει επουδενί, σε γειτονιά ανεπτυγμένης ευρωπαϊκής πόλης. Και πόσο μάλλον μιας τουριστικής πόλης που διανύει ήδη τον πρώτο μήνα της τουριστικής περιόδου. Είναι ντροπή....

yuki