Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010
Η «χρυσή αυγή» στην Κασσάνδρα…
Δυστυχώς οι φόβοι μας επιβεβαιώνονται. Η «καθοδηγούμενη» έξαρση ακροδεξιών και φιλοναζιστικών πρακτικών δεν είναι πλέον φαινόμενο μόνο των πόλεων. Η προκατασκευασμένη «μόδα» των νεοναζιστικών φαινόμενων τύπου «χρυσή αυγή» έχει ενορχηστρωθεί εδώ και χρόνια και σε τέτοιο σημείο που η κατάσταση έχει αρχίσει να τείνει στο απροχώρητο… Αλλά τί να περιμένει κανείς από μία χώρα που «εκπαιδεύει» χρόνια τους πολίτες της στις πιο συντηρητικές ιδεολογίες. Αυτές οι νοοτροπίες άρχισαν να φαίνονται και στις επαγγελματικές επιλογές των νέων που πλέον τα σώματα ασφαλείας φαντάζουν τα πιο «ονειρεμένα» επαγγέλματα.
Έτσι λοιπόν τον τελευταίο καιρό έχει εδραιωθεί στην Κασσανδρεία η δράση της «Χρυσής Αυγής» (παρακρατική νεοναζιστική οργάνωση) και κανείς δε φαίνεται να ανησυχεί για αυτό. Δεν αναρωτιέμαι για το ποιός υποκινεί τέτοιες κινήσεις, γιατί θα μπω σε χωράφια που δε θέλω, αλλά οργίζομαι με την απάθεια και την ανοχή που επιδεικνύει η εκεί κοινωνία. Με τόση άνεση λοιπόν κάποια «μέλη» ζωγράφιζαν ώρες στην είσοδο του χωριού τα φασιστικά τους σύμβολα και μάλιστα σε περίοπτη κα πανοραμική θέση και δεν βρέθηκε έστω ένας δημότης να διαμαρτυρηθεί… Από την άλλη, εδώ και μήνες γίνεται προσηλυτισμός σε παιδάκια των σχολείων της γύρω περιοχής τα οποία εντάσσονται σε φασιστοειδής ομάδες. Ακόμη, παιδάκια μεταναστών δέχονται συχνά ξυλοδαρμούς από ανήλικα μέλη της «χρυσής αυγής», ενώ δε φαίνεται κανένας άνθρωπος, αρμόδιος ή μη, να ανησυχεί για αυτά τα φαινόμενα…
Μετά απ’όλα αυτά ένα μόνο έχω να αναρωτηθώ. Τί μπορεί να περιμένει κανείς από ένα χωριό που στην πλατεία του έχει ακόμη ως έμβλημα και ηρώο… τον Φοίνικα;
Ετικέτες
3feeet
,
ΑΛΛΗ ΟΨΗ
,
ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ/ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
2 σχόλια :
Αγαπητέ situ θα μου επιτρέψεις κάποια σχόλια πάνω στην ανάρτηση σου. Πρώτον, πλέον η εκπαίδευση των νέων παιδιών μόνο συντηρητική δεν είναι. Και αυτό φαίνεται από τη βασική τους εκπαίδευση με τα καινούργια βιβλία όπου σύμφωνα με τους συντηρητικούς κύκλους δεν μαθαίνουν τίποτα ουσιαστικό για πατρίδα και θρησκεία, όπως πριν από 20 χρόνια ας πούμε. Δεύτερον η επιλογή των Σωμάτων Ασφαλείας ως επαγγελματική επιλογή δεν έχει να κάνει με τη συντηρητική σκέψη, αλλά με την αποκατάσταση. Είναι τα μόνα επαγγέλματα όπου με το πέρας των σπουδών έχεις δουλεία κατευθείαν. Τώρα σχετικά με τη Βάλτα έχω να πω μόνο πως αξίζει περισσότερο μία αναφορά στις αιτίες που οδηγούν στο φαινόμενο και όχι στο ίδιο το φαινόμενο.
Ευχαριστώ....
Θα συμφωνήσω εν μέρει μαζί σου… Δε θα μπορούσε το ίδιο το άρθρο να κάνει τις αναλύσεις που ίσως θα ήθελες ώστε να εντοπίσει τα βαθύτερα αίτια τέτοιων διαστροφικών (για εμένα ) επιλογών. Απλά λοιπόν αναφέρω ένα γεγονός ως έχει και εμβαθύνω λίγο εδώ συνοψίζοντας:
1) Η εκπαίδευση εκείνη που σε εγκλωβίζει και σε μονοπωλεί στον κόσμο του άκρατου ανταγωνισμού είναι από μόνη της η πιο συντηρητική παιδεία που έχει υπάρξει ποτέ στη χώρα μας. Μην μπερδεύεσαι με τα «θρησκευτικοιστορικά» στοιχεία. Το να μαθαίνεις 12+ χρόνια σε ένα παιδάκι να πατά επί πτωμάτων για να ανελιχθεί, να παρακαλάει για την αποτυχία του διπλανού με την οποία θα μπορεί να επωφεληθεί ο ίδιος καταλαμβάνοντας τη θέση που ανοίγει, και να το αποξενώνεις από την πρώιμη τούτη ηλικία από αρχέγονες πανανθρώπινες αρχές όπως η αλληλεγγύη, η αγάπη, η συντροφικότητα κ.α. αυτά για μένα είναι τα στοιχεία που προδίδουν ένα υπερσυντηρητικό σύστημα εκπαίδευσης.
2) Αν το αναπτύξω λίγο παραπάνω το θέμα για τις διαχρονικότατες (και αποδεδειγμένες) «συνεργασίες» των σωμάτων ασφαλείας μας με «ακραία κέντρα αποφάσεων» θα κινδύνευα να «διωχθώ». Οπότε θα αρκεστώ στο να αναφέρω ότι… όταν γίνει ο μισός πληθυσμός της χώρας «μπάτσοι» (αστυνομικοί, στρατιωτικοί κ.α.) που θα φιλάει τους άλλους μισούς, τότε θα καταλάβεις τι πάει να πει συντήρηση…
Σημείωση: Πάντα η «αστυφύλαξη» ήταν ένα επάγγελμα που σου εξασφάλιζε άμεσα τα βασικά… Όμως πιο παλιά οι πολλοί ντρεπόταν να γίνουν «διώκτες» και έτσι τα τμήματα γέμιζαν μόνο από φασιστοειδή ή απλώς κουτά άτομα.. Τώρα όμως αυτά τα ταμπού πέσαν. Πρώτη φορά ο έλλην μεταμορφώνεται τόσο εύκολα σε ένστολο…
situ
Δημοσίευση σχολίου