Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Σαρώνουν μισθούς, συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα και δαπάνες

Μια κυβέρνηση υπό κανονικές συνθήκες θα χρειαζόταν όχι ένα χρόνο αλλά μια ολόκληρη θητεία για να νομοθετήσει όλ’ αυτά που η συγκυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη νομοθέτησε μέσα σε μια μέρα. Είναι τόσος ο όγκος του συγκεκριμένου νομοθετικού τερατουργήματος και τέτοια η έκταση των θεμάτων που ρυθμίζει, που είναι σίγουρο ότι θα χρειαστούν όχι μόνο δεκάδες ερμηνευτικές εγκύκλιοι, αλλά και νέες νομοθετικές παρεμβάσεις, προκειμένου να ρυθμιστούν ασάφειες και λάθη. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο Στουρνάρας και ο Βρούτσης έφερναν μέχρι την τελευταία στιγμή διάφορες αλλαγές, οι οποίες ενσωματώνονταν στο νομοσχέδιο, χωρίς κανένας να τους δίνει σημασία. Τι σημασία να δώσουν άλλωστε σ’ ένα νομοσχέδιο οχτακοσίων σελίδων, που τους δόθηκε μερικές ώρες πριν αρχίσει η συζήτηση στις συναρμόδιες Επιτροπές της Βουλής και το οποίο δεν είχαν προλάβει να διαβάσουν ούτε διαγωνίως; Ηξεραν μόνο τα γενικά, όπως είχαν ανακοινωθεί: κόψιμο μισθών, κόψιμο συντάξεων, αύξηση ορίων ηλικίας. Τα υπόλοιπα τα θεώρησαν «ψιλά γράμματα».

Είναι αστείο και να συζητάμε ακόμα για δημοκρατία με τέτοιες διαδικασίες. Δεν είναι, όμως, η πρώτη φορά. Κάθε φορά αφήνουν τα πράγματα να φτάσουν στο παραπέντε και μετά εκβιάζουν τους βουλευτές τους με το καθιερωμένο «ψηφίστε το, αλλιώς χρεοκοπούμε». Και οι βουλευτές της πλειοψηφίας, όμως, τη γουστάρουν αυτή τη διαδικασία, διότι εμφανίζονται ως εκβιαζόμενοι και έχουν να λένε στους ψηφοφόρους τους: «τι να έκανα, να άφηνα τη χώρα να χρεοκοπήσει;». Ετσι λειτουργεί η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Τα περί διάκρισης των εξουσιών και κυριαρχικού ρόλου της Βουλής είναι παραμύθια για να εξαπατούν το λαό και να τον κρατούν εγκλωβισμένο στην κοινοβουλευτική λογική.

Πέρα από το περιεχόμενο του πολυνομοσχέδιου, υπάρχει μια καραμπινάτη αντισυνταγματικότητα. Απαγορεύεται ρύθμιση για συνταξιοδοτικά θέματα να έρχεται μαζί με ρυθμίσεις για άλλα θέματα. Αυτό είναι γνωστό τοις πάσι, το επεσήμανε και το Ελεγκτικό Συνέδριο (πέρα από τις άλλες επισημάνσεις του), αλλά η συγκυβέρνηση και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία το έγραψαν εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Πάντοτε το σύνταγμα το έκαναν λάστιχο, αλλά από τότε που άνοιξε η εποχή των μνημονίων ξεπέρασαν κάθε ιστορικό προηγούμενο.

Ο Σαμαράς με τον Στουρνάρα δεν δίστασαν να φτύσουν κατάμουτρα την ίδια τη Βουλή, βάζοντας στο «άρθρο μόνο» του ογκωδέστατου πολυνομοσχέδιου τις διατάξεις που μόλις μια βδομάδα πριν είχε απορρίψει η Βουλή. Οι Πασόκοι εξέφρασαν την αντίρρησή τους, αλλά μέχρις εκεί. Το έκαναν για το θεαθήναι και μόνο.

Στο τέλος, έστησαν με τον Στουρνάρα και μια γκεμπελίστικου τύπου παγίδα στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Κυριολεκτικά στο παραπέντε, ο Στουρνάρας κατέθεσε την τροπολογία για τους υπαλλήλους της Βουλής. Δεν ήξερε, άραγε, ότι απαγορεύεται να φέρει τροπολογία στο παραπέντε; Κι αν δεν το ήξερε αυτός, το ήξεραν εκείνοι που επεξεργάζονται νομοτεχνικά τέτοιες ρυθμίσεις. Το έκανε για ν’ αντιδράσει η αντιπολίτευση –πρωτίστως ο ΣΥΡΙΖΑ– και να βγει μετά η συγκυβέρνηση να δημαγωγεί καταγγέλλοντας την αντιπολίτευση ότι υπερασπίζεται τους προνομιούχους, ενώ η συγκυβέρνηση δήθεν είναι ενάντια στα προνόμια. Σε πλήρη ευθυγράμμιση με τη συγκυβέρνηση, τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων» πήραν την είδηση και την έκαναν κύριο θέμα, με σκοπό να θολώσουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων του λαού, ιδιαίτερα στην επαρχία, όπου ο κόσμος ζει μακριά από τα γεγονότα και η σκέψη του διαμεσολαβείται από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Ακόμα και η κίνηση απόσυρσης της τροπολογίας έγινε για να στηριχτεί αυτό το γκεμπελικό παιχνίδι που έστησαν.

Δεν είναι δυνατόν σ’ αυτό το δισέλιδο αφιέρωμα να παρουσιάσουμε το πολυνομοσχέδιο αναλυτικά. Ούτε καν τις βασικές του διατάξεις. Και η δική μας επεξεργασία υπήρξε βιαστική, λόγω έλλειψης χρόνου. Θα χρειαστεί να επανέλθουμε και να ξαναεπανέλθουμε σε διάφορες πλευρές του. Ειδικά σε πλευρές που απαιτούν τεχνική επεξεργασία, όπως είναι για παράδειγμα η αύξηση κατά δύο χρόνια των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση. Διότι είναι πάρα πολλές οι κατηγορίες των ασφαλισμένων (αποτέλεσμα των διαδοχικών αντιασφαλιστικών νόμων της τελευταίας εικοσαετίας) και οι επιπτώσεις είναι διαφορετικές. Θα υπάρξει, λοιπόν, στα επόμενα φύλλα αναλυτική παρουσίαση αυτής της αντιασφαλιστικής ρύθμισης.

Μιλώντας γενικά, θα λέγαμε πως με το συγκεκριμένο πολυνομοσχέδιο σαρώνουν ό,τι είχε απομείνει όρθιο από προηγούμενους «μνημονιακούς» νόμους. Οχι πως δε θα υπάρξουν άλλα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα, αλλά αυτό το πολυνομοσχέδιο είναι κομβικής σημασίας.


Σύνταξη στα 67!

♦ Αυξάνονται κατά δύο χρόνια τα γενικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Ετσι, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων θα συνταξιοδοτείται πλέον στα 67.


♦ Στα 62 μπορεί να υπάρξει σύνταξη μόνο με 40 πλήρη χρόνια ασφάλισης (12.000 ένσημα).


♦ Σύνταξη με τον ελάχιστο απαιτούμενο χρόνο ασφάλισης (15 χρόνια ή 4.500 ένσημα) στα 67.


♦ Ολα τα όρια ηλικίας και ο απαραίτητος αριθμός ημερών ασφάλισης, που έθετε ο αντιασφαλιστικός νόμος Λοβέρδου (3863/2010) για το 2015 αρχίζουν να εφαρμόζονται από 1.1.2013, δηλαδή δυο χρόνια πριν.


Ετσι, καταργείται η έννοια των «ώριμων ασφαλιστικών δικαιωμάτων», που μέχρι τώρα αναγνώριζαν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι. Δηλαδή, δεν έθιγαν εργαζόμενους που βρίσκονταν κοντά στη σύνταξη, ενώ εφάρμοζαν με χρονική κλιμάκωση τις διάφορες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις τους. Τώρα, όποιος πρόλαβε πρόλαβε μέσα στο 2012. Οπως γράφουμε και στον πρόλογο αυτής της ανάλυσης, τα ασφαλιστικά καθεστώτα είναι πάρα πολλά και στα επόμενα φύλλα θα χρειαστεί να επανέλθουμε με μια τεχνική ανάλυση για το τι ισχύει πλέον για κάθε κατηγορία.


Εκείνο που σημειώνουμε εδώ είναι η μεμιάς αύξηση των γενικών ορίων συνταξιοδότησης στα 67 και η βίαιη εφαρμογή ακόμα και σε ανθρώπους που θα έβγαιναν στη σύνταξη μέσα στο 2013. Κι αυτό έγινε για να μπορέσουν να έχουν άμεσο ταμειακό κέρδος από το 2013.




διαβάστε όλο το άρθρο και αναλυτικά όλες τις περικοπές εδώ:
eksegersi.gr


Δεν υπάρχουν σχόλια :