O (μοναχικός) Αντώνης και οι 40 κλέφτες

Κάποιες πολύ καλές στιγμές είχε η ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στη ΔΕΘ.
Ειδικά οι αναφορές του στο Μνημόνιο και στον τρόπο που συρθήκαμε σ αυτό-κάτι σαν την 11η Σεπτεμβρίου του Γιώργου Παπανδρέου- φωτογράφιζαν την αμηχανία που επικρατούσε στην κυβέρνηση τον χειμώνα του 2009 και τους πρώτους, καταστροφικούς για τη χώρα, μήνες του 2010.

Ο Σαμαράς θέλησε να κάνει ενέσεις αισοδοξίας κόντρα στην εθνική κατάθλιψη και τα κατάφερε ως ένα βαθμό. Ήταν συγκεκριμένος και το εύρημα με τα "7 ψέματα και τις 7 αλήθειες" λειτούργησε.
.

Όπως επίσης και οι αναφορές του στις δυνατότητες ανάπτυξης της χώρας και στην αξιοποίηση κάποιων μοναδικών προιόντων που παράγουμε.

(Η αναφορά του στους γουναράδες ήταν ατυχής- τι φταίνε τα δύστυχα τα ζώα. Καλά θα κάνει να είναι προσεχτικός κι όχι επιπόλαιος.)

Πάμε παρακάτω. Κι αν η δική του ομιλία ήταν σωστά και έξυπνα κεντημένη, το θέαμα της πρώτης σειράς με τη γαλάζια συμμορία να τον χειροκροτεί ήταν αποκαρδιωτικό.

Σύσσωμη η Γαλάζια Γιακούζα, είχε ανέβει στη Θεσσαλονίκη ξεδιάντροπα, δίχως αιδώ και αναστολές-όπως η αντίστοιχη των Πασόκων Χμερ.

Οι νεοδημοκράτες πρώην μεγαλουπουργοί που έγιναν ζάπλουτοι και ένας πρώην πρωθυπουργός που είχε χυθεί σαν δολοφονικό σιρόπι -πολτός στο κάθισμά του, έκαναν θρύψαλα την επικοινωνιακή εικόνα του ομιλητή που ίδρωνε ακόμη πιο πολύ καθώς συνειδητοποιούσε το ποιόν του ακροατηρίου του.

Αν μπούκαρε εκείνη τη στιγμή στο Βελλίδειο η αντίπαλη συμμορία των πράσινων Χμερ και τους ξεπάστρευε όλους, θα ήτο μια φυσιολογική εξέλιξη στα όσα μεσολάβησαν απο τη μεταπολίτευση ως σήμερα.


Είναι αυτοκαταστροφικό για τον Σαμαρά να κουβαλάει στους ώμους του αυτά τα νεόπλουτα ρεμάλια.

Ακόμη και να κερδίσει τις εκλογές-κάτι πολύ πιθανό εάν δεν τον προλάβει ο Γιώργος με διπλές κάλπες τον Νοέμβριο-μ αυτούς θα κυβερνήσει;

Είναι εικόνα κόμματος αυτή;

Σημείωση> Ανάμεσα στις πρώτες καρέκλες διέκρινα τον κο Πάκη, ο οποίος δήλωνε ότι θα εγκαταλείψει τη πολιτική αν ο Καραμανλής φύγει απο την ηγεσία της ΝΔ. Προφανώς τιμώντας τα- αλά Πελέκη παντελόνια του- παραμένει στη θέση του. Εύγε...

Από τον Βασίλη Μπόνιο