Όταν επισκέπτομαι μια πόλη της βόρειας ή της κεντρικής Ευρώπης, πέρα από τον αρχικό ενθουσιασμό, ομολογώ πως αισθάνομαι και μεγάλη θλίψη που δεν είχα και δεν έχω, την ίδια ποιότητας ζωής. Έχω ακούσει και διαβάσει χιλιάδες φορές για το υπερβολικό κρύο, τη συνεχή βροχή ή το χιόνι. Για τους «ψυχρούς» και «απρόσωπους» πολίτες. Για τους πολύ σκληρούς και ιδιαίτερα βίαιους αστυνομικούς. Για τα υψηλά πρόστιμα των δημοτικών αρχών. Για τους απαράβατους κανόνες. Όμως, δεν μπορείς να μην παρατηρήσεις πως σε αυτά τα κράτη και σε αυτές τις πόλεις, στην περίπτωση μας στις Βρυξέλλες, οι πάντες και τα πάντα λειτουργούν με αρχές και κανόνες. Αρχές και κανόνες που σέβεται η πλειοψηφία των κατοίκων τους. Χωρίς να κάνει ο καθένας ό,τι του καπνίσει. Ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι του καπνίσει μόνο στο σπίτι του ή σε αυστηρά οριοθετημένους χώρους.
Πόλεις, όπου ο πεζός και τα μέσα μαζικής μεταφοράς έχουν τον πρώτο λόγο. Οι οδηγοί, όταν βλέπουν πεζούς να πλησιάζουν προς τις διαβάσεις, φρενάρουν μηχανικά τα ΙΧ τους ακόμη και όταν
το φανάρι είναι πράσινο. Όπως μηχανικά, γρήγορα και βιαστικά, οι πεζοί στην Αθήνα διασχίζουμε τις διαβάσεις. Όπως μηχανικά, δυσφορούμε πίσω από το τιμόνι με τους πεζούς που ακόμη διασχίζουν την διάβαση με το πράσινο φανάρι αναμμένο. Πόλεις, στις οποίες δεν γκρεμίστηκε το σύμπαν για να οικοδομηθούν μειωμένης αισθητικής πολυκατοικίες και καταστήματα. Επιβλητικές εκκλησίες και κτίρια του 14ου, 15ου και 16ου Αιώνα διατηρημένα και περιποιημένα με τον καλύτερο τρόπο. Δημοτικές αρχές και πολίτες, οι οποίοι δεν περίμεναν τα κονδύλια της Ε.Ε. για να προσταστεύουν την πολιτιστική τους κληρονομιά. Πολιτιστική κληρονομιά, την οποία επικαλούνται με υπερηφάνεια αλλά έμπρακτα αποδεικνύουν πως εμφορούνται από τις αρχές και τις αξίες της.
Πόλεις, στις οποίες οι αστυνομικοί σχεδόν σου προκαλούν φόβο με την εμφάνιση και το βλέμμα τους. Ασχολούνται μαζί σου όμως μόνο όταν εσύ τους δώσεις την αφορμή. Όχι επειδή είναι νταήδες και σύγχρονοι σερίφηδες. Πόλεις με καθαριότητα που τη ζηλεύεις. Με μεγάλα μουσεία, γεμάτα από έργα ανεκτίμητης (υπερ)αξίας. Μουσεία, γεμάτα από μαθητές και εκπαιδευτικούς οι οποίοι εξηγούν στα παιδάκια για ποιους λόγους αυτές οι «ζωγραφιές» είναι πολύτιμες και σημαντικές. Αυτά, και άλλα πολλά εντυπωσιακά, είδα στις Βρυξέλλες και ερωτεύτηκα με την πόλη. Μπορεί οι Βέλγοι, όπως και οι περισσότεροι βορειοευρωπαίοι, να φαίνονται σ’ εμάς διαφορετικοί και «απόμακροι». Είναι πολλά όμως αυτά που πρέπει να «ζηλέψουμε» και να «αντιγράψουμε» από αυτούς. Ως έθνος και ως πολίτες. Ίσως, θα έπρεπε να αρχίσουμε και εμείς να τρώμε περισσότερα βελανίδια. Γιατί όπως φαίνεται και αποδεικνύεται είναι υπέρ το δέον θρεπτικά.
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου