«ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΔΑΣΟΛΟΓΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ (Π.Ε.Δ.Δ.Υ)
Αθήνα 26/4/2012
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Τον τελευταίο χρόνο, αυξήθηκαν τα δημοσιεύματα στον ημερήσιο τύπο, για εκτεταμένα φαινόμενα παράνομης υλοτομίας, διακίνησης και εμπορίας καυσοξύλων καθώς και την εμφανή αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να τα περιορίσει. Η πολιτεία, λόγω της σημασίας των δασικών οικοσυστημάτων όφειλε να πάρει άμεσα μέτρα για τον περιορισμό των λαθρουλοτομιών και την προστασία των δασών και της δημόσιας περιουσίας.
Αντί αυτού και παρά τις εξαγγελίες για ειδικά προγράμματα για τον περιορισμό του φαινομένου, με χρήματα από το πράσινο Ταμείο, πρόσφατα, είδαμε να ψηφίζεται μια διάταξη που δυστυχώς «λειτουργεί» στην αντίθετη κατεύθυνση. Ειδικότερα με το άρθρο 38 παρ.2 του ν.4055/2012 (ΦΕΚ 51/Α΄), αυξήθηκε στο ποσό των 600 ευρώ το προβλεπόμενο από τις διατάξεις των άρθρων 268 του ΝΔ 86/69 και των άρθρων 37, 38 και 39 του ν.3585/2007 όριο, μέχρι του οποίου τα αντίστοιχα αδικήματα τιμωρούνται σε βαθμό πταίσματος.
Η ρύθμιση αυτή, προκειμένου για τις παράνομες υλοτομίες, οδηγεί και μάλιστα "εν μέσω κρίσης", στην πλήρη αποδόμηση της δικαστικής προστασίας των δασών, δεδομένου ότι η υλοτόμηση ποσότητας ξυλείας ισοδύναμης με τα 600 ευρώ (που προβλέπει η ρύθμιση), αντιστοιχεί στην παράνομη υλοτομία μέχρι 15 χωρικών μέτρων (περίπου 30 τόνων ξύλου) που πλέον θα θεωρείται πταίσμα. Δηλαδή πιο απλά, τα δάση θα δεχτούν τεράστια πίεση διότι το αδίκημα της λαθρουλοτρομίας, λόγω του υψηλού νέου ορίου που θέτει η ρύθμιση, θα θεωρείται πταίσμα και ουσιαστικά θα τιμωρείται ελαστικότερα.
Αναρωτιόμαστε ποια είναι η σκοπιμότητα και η χρησιμότητα αυτής της ρύθμισης όταν είναι γνωστά τα προβλήματα και οι δυσκολίες ελέγχου του δασικού χώρου, (με δεδομένη την περιορισμένη διάθεση πόρων για το σκοπό αυτό), ιδίως σήμερα, που με τα οικονομικά μέτρα που λαμβάνονται συρρικνώνεται και περιθωριοποιείται ο δημόσιος τομέας.
Για την Ένωσή μας και αυτή η αποσπασματική αλλαγή του νομικού πλαισίου, γίνεται χωρίς καμιά οργανωμένη σκέψη για τις συνέπειες που προκαλεί και την ανάγκη περιορισμού ενός φαινομένου που θα εξελίσσεται προοδευτικά σε ¨πλιάτσικο¨ σε βάρος των δασικών οικοσυστημάτων όσο διαρκεί η οικονομική κρίση και μειώνονται οι ασκούμενοι έλεγχοι.
Το Υπουργείο Περιβάλλοντος οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του αναφορικά με το πασιφανές έλλειμμα δασικής πολιτικής, την κατάσταση που διαμορφώνεται στη δασοπροστασία, υπό αυτές τις συνθήκες και την περιορισμένη δυνατότητα των Δασικών Υπηρεσιών να διαχειριστούν και να προστατέψουν αποτελεσματικά τους δασικούς πόρους που αποτελούν και δημόσια περιουσία.
Η Ένωσή μας καταγγέλλει αυτές τις πολιτικές επιλογές:
Ότανμε Υπουργικές νομοθετικές πρωτοβουλίες ιδιωτικοποιούνται αντικείμενα του δημοσίου, όταν ακυρώνονται στα πλαίσια των δημοσιονομικών προσαρμογών οι επιστήμες του περιβάλλοντος, όταν η δημόσια διοίκηση γίνεται βορά σκοπιμοτήτων, όταν οι κρατικοί λειτουργοί αδυνατούν να ασκήσουν τις αρμοδιότητές τους και κανείς δεν ενδιαφέρεται για τη διασφάλιση των εσόδων και της δημόσιας περιουσίας, όταν αξιολογούνται καιροσκοπικά και ψευδεπίγραφα διοικητικές δομές που υπάρχουν από τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους, τότε η κατάρρευση είναι βέβαιη και οι πολιτικές ευθύνες τεράστιες .
Ζητάμε:
Να σταματήσουν αυτές οι αντιδασικές τροπολογίες «εξπρές» που μειώνουν τη δασική προστασία.
Να εξασφαλιστεί η στοιχειώδης (σε αυτή την κρίσιμη περίοδο) λειτουργία και η δυνατότητα των Δασικών Υπηρεσιών, να εκτελέσουν τις αρμοδιότητές τους και ιδιαίτερα όσες σχετίζονται με το δημόσιο συμφέρον.
Να τεθεί σε συζήτηση η δυνατότητα κάθετης οργάνωσης και λειτουργίας τους ιδιαίτερα μετά την ανάληψη και της αρμοδιότητας της αγροτικής ασφάλειας από τις δασικές Υπηρεσίες.
Να διατίθενται αποκλειστικά για τη δασική ανάπτυξη και προστασία οι πόροι που προέρχονται από τα δάση».
http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=16814&pos=4&cat_id=48
1 σχόλιο :
• Αναλυτικά για το θέμα υπάρχει χθεσινή δική μου ανάρτησή στη ΡΕΣΠΕΝΤΖΑ με τίτλο «σώστε τα Δάση μας»
• Τα 15 χωρικά κυβικά μέτρα αντιστοιχούν με 7,5 τόνους και όχι με 30. Μπορεί να γράφτηκε από παραδρομή, αλλά βγαίνουν έτσι λανθασμένα συμπεράσματα.
• Όσες ανακοινώσεις και καταγγελίες να δουν το φως της δημοσιότητας δεν θα μπορέσει κανείς να πείσει τον δασικό της πράξης ότι η μείωση των αρμοδιοτήτων και η αφαίρεση αντικειμένων από τη Δασική Υπηρεσία ωφελούν τα Δάση και την προστασία τους.
• Μια επίσκεψη στα Ειρηνοδικεία σε ημέρα εκδίκασης θα αντιληφθεί και ο πλέον αδιάφορος την αισθητή απουσία του Δασικού Δημόσιου Κατήγορου, ο οποίος από τότε που το χιλιάρικο (δραχμές) εκμηδενίσθηκε, παρουσιάζεται μόνο για εκδίκαση περιπτώσεων παράνομης εκγύμνασης κυνηγετικών σκύλων.
• «Όποιος δεν παινέψει το σπίτι του θα πέσει να τον πλακώσει». Ας μην παραπονούμαστε που η Δασική Υπηρεσία πέφτει και όπως είναι φυσικό πρώτοι το τίμημα το πληρώνουν οι υπάλληλοί της και στη συνέχεια οι συναλλασσόμενοι με αυτή και ο η ύπαιθρος χώρα.
• Όταν φτάσανε σε σημείο δασικοί (έστω και μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά που κατείχαν θέσεις κλειδιά, είτε στην Υπηρεσία είτε στα συνδικαλιστικά όργανα) να προτείνουν την «απεμπλοκή» της Δασικής Υπηρεσίας από την κατάσβεση των δασικών πυρκαγιών, κόντρα στην επιστήμη τους και στις Σχολές που τους έδωσαν τα πτυχία τους, ας μην κλαίμε η μοίρα μας.
• Πάει καιρός που σε ιστοσελίδα http://www.oedd.gr/pdf/dasikes.pdf διάβασα σε εκπαιδευτικό εγχειρίδιο εθελοντών Δασοπυροσβεστών: «…Το δυσκολότερο μέρος της επιχείρησης είναι ο συντονισμός. Σε όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα ποιες δυνάμεις μετέχουν στη δασοπυρόσβεση, την ευθύνη συντονισμού την έχει ο τοπικός δασάρχης. Αυτός γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον το ανάγλυφο, το οδικό δίκτυο, τις θέσεις υδροληψίας, την ευφλεκτότητα της βλάστησης, τις πιθανές θέσεις αναχαίτισης της πυρκαγιάς, τις θέσεις για εφαρμογή αντιπύρ, το διαθέσιμο προσωπικό σε δασοπυροσβέστες, τις τυχόν απειλούμενες κτιριακές εγκαταστάσεις και οικισμούς ενώ γνωρίζει και τις ιδιαιτερότητες των δασικών πυρκαγιών…» Τους έστειλα e- mail λέγοντάς τους να το αφαιρέσουν γιατί σήμερα αποτελεί για τη Δ.Υ. τραγική ειρωνεία, αλλά δεν το άλλαξαν. Εξ άλλου η ιστοσελίδα τους οργανώθηκε μετά το 2000, όταν ήδη είχε αφαιρεθεί η δασοπυρόσβεση από τη Δ.Υ.
• Αυτό είναι ένα παράδειγμα για το αλαλούμ που συμβαίνει με τα δάση και τη δασική πολιτική στη Χώρα μας.
• Όταν κάποιος χτυπάει τα ζώα είναι πολύ χειρότερος από αυτόν που χτυπάει ανθρώπους, γιατί μπορεί αυτοί να τον έβλαψαν. Όταν κάποιος «χτυπάει» τα δένδρα είναι χειρότερος και από αυτόν όπου χτυπά τα ζώα γιατί μπορεί αυτά να τον κλώτσησαν τον δάγκωσαν ή τον γρατσούνισαν. Το δένδρο όμως μόνο καλό κάνει…
Γιάννης Κέκερης
Δημοσίευση σχολίου