Πού πάει αυτή η χώρα;

Τον τελευταίο μήνα, βλέπουμε πως οι πολίτες επιλέγουν και νέους χώρους, για να εκδηλώσουν την οργή τους προς την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα. Οι πολίτες ξεκίνησαν να διαδηλώνουν και στα γήπεδα, ενώ το ίδιο έκαναν και στις παρελάσεις για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

Το κοινό που έχουν τα γήπεδα με τις παρελάσεις είναι πως και τα δυο τυγχάνουν ευρείας τηλεοπτικής κάλυψης – δεν μπορούν τα καθεστωτικά μέσα να αγνοήσουν ούτε τους ποδοσφαιρικούς αγώνες, ούτε τις παρελάσεις.

Προφανώς, οι πολίτες το γνωρίζουν αυτό και ξέρουν πως οι φωνές τους στα γήπεδα και στις παρελάσεις θα ακουστούν, αφού θα γίνουν θέμα στις ειδήσεις.

Το σύνθημα εναντίον των πολιτικών που είναι γραμμένο σε ένα πανό στο γήπεδο θα γίνει η αιτία να διακοπεί το παιχνίδι, θα προβληθεί αναγκαστικά από τα κανάλια και –κατά συνέπεια- θα γίνει γνωστό σε όλους, ενώ μια μεγαλειώδης διαδήλωση 400 χιλιάδων ανθρώπων στο κέντρο της Αθήνας μπορεί να παρουσιαστεί από τα καθεστωτικά μέσα σαν ένας πετροπόλεμος 100 κουκουλοφόρων με τα ΜΑΤ.

Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο πως η πολιτική έχει εισβάλει σε χώρους και παραδόσεις, όπου δεν είχε εμφανιστεί στο πρόσφατο παρελθόν.

Τα γήπεδα και οι παρελάσεις αποτελούν δυο από τους μεγάλους πυλώνες του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού και οι πολίτες τα σέβονταν – δεν τα λέρωναν με πολιτικά συνθήματα.

Τώρα που τα γήπεδα και οι παρελάσεις έπεσαν κι αυτά στο βόθρο της πολιτικής, υπάρχει μόνο ένα προπύργιο του πολιτισμού μας που παραμένει καθαρό και θυμίζει το μεγαλείο της φυλής μας: τα σκυλάδικα.



pitsirikos.net