A.M.K.A.

Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν πως μιλάμε για δύο τελείως διαφορετικά είδη μουσικής, όταν αναφερόμαστε στο πόουζερ και στο γκλαμ ροκ. Δεν θα διαφωνήσουμε γιατί είναι ούτως ή άλλως ουτοπικό το να προσπαθείς να κατηγοριοποιήσεις την μουσική, ιδίως στο επίπεδο των συγκροτημάτων θρύλων, που το καθένα από μόνο του αποτελεί μια ξεχωριστή κατηγορία.

Έτσι, εμείς θα σας παρουσιάσουμε από την μία τον αειθαλή εκπρόσωπο του γκλαμ ροκ David Bowie και από την άλλη έναν καλλιτέχνη είδωλο της πόουζερ μουσικής σκηνής τον Marilyn Manson. Οι συγκρίσεις και τα συμπεράσματα δικά σας


Ο Μπράιν Χιου Γουόρνερ, πιο γνωστός με το ψευδώνυμό του: Μέριλυν Μάνσον (αγγλικά: Marilyn Manson), είναι Αμερικανός μουσικός και καλλιτέχνης γνωστός για τις προσβλητικές εμφανίσεις του, την άκρως σαρκαστική μουσική του και τους ακατάλληλους στίχους των τραγουδιών του. Είναι μέλος του ομώνυμου συγκροτήματος με το όνομά του, Μέριλυν Μάνσον, μαζί με άλλα 3 μέλη. Γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου του 1969. Το ψευδώνυμό του ήρθε από τον συνδυασμό δύο άλλων ονομάτων, της διάσημης ηθοποιού Μέριλιν Μονρόε και του Τσαρλς Μάνσον, ο οποίος ήταν γνωστός εγκληματίας στις ΗΠΑ. Ως συντομογραφία του ψευδωνύμου του, χρησιμοποιεί τα δύο Μ, δηλαδή: Μ. Μ. αλλά και χωρίς τελείες: ΜΜ.

Η μητέρα του είναι η Μπάρμπαρα Γουάιερ (Barbara Wyer) και ο πατέρας του ο Χιου Τζακ Γουόρνερ (Hugh Jack Warner). Ο πατέρας του ήταν Ρωμαιοκαθολικός ενώ η μητέρα του Επισκοπιανή. Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του, "The Long Road Hard Out of Hell", ο Μάνσον είναι γερμανικής καταγωγής από την πλευρά της μητέρας του και πολωνικής από την πλευρά του πατέρα του. Μεγάλωσε με τη θρησκεία της μητέρας του. Φοίτησε στο Ρωμαιοκαθολικό Χριστιανικό σχολείο Heritage Christian School (Καντόν, Οχάιο) από την πρώτη έως τη δέκατη τάξη. Αργότερα μετεγγράφηκε στο λύκειο Cardinal Gibbons High School στο Φορτ Λόντερντέιλ (Fort Lauderdale) της Φλόριντα. Αποφοίτησε από το λύκειο το 1987 και φοίτησε στο Broward Community College το 1990. Εργαζόταν για πτυχίο στη δημοσιογραφία και απέκτησε εμπειρία στον τομέα γράφοντας άρθρα που είχαν να κάνουν με μουσική για ένα περιοδικό της Νότιας Φλόριντα, το 25th Parallel. Γνώρισε προσωπικά τον τραγουδιστή των Nine Inch Nails, Trent Reznor, με τον οποίο συνεργάστηκε για να προωθήσει τα τρία πρώτα άλμπουμ του.



πληροφορίες: el.wikipedia.org



-----------------------------------------------------------


Ο Ντέιβιντ Ρόμπερτ Τζόουνς γεννήθηκε το πρωί τής 8.1.1947 στο Μπρίξτον την ίδια ημέρα που ο Ελβις Πρίσλεϊ ετοιμαζόταν για το παιδικό πάρτι των δωδέκατων γενεθλίων του. Η μαμή που τον ξεγέννησε είπε στη μητέρα του όταν της τον παρέδιδε: «Τα μάτια του λένε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που έρχεται στη Γη».

Ο Ντέιβιντ Μπάουι θα περάσει όλη τη δεκαετία του '60 προσπαθώντας να βρει τον μουσικό του δρόμο, συμμετέχοντας σε σχολικά και νεανικά συγκροτήματα και ηχογραφώντας τραγούδια που δεν είχαν καμία επιτυχία. Η γνωριμία του με τον θεατράνθρωπο Λίντσεϊ Κεμπ θα τον φέρει σε επαφή με τον κόσμο του θεάτρου και της παντομίμας και θα πάρει μέρος σε διάφορες παραστάσεις που θα τον εφοδιάσουν με ό,τι θα χρειαζόταν λίγα χρόνια αργότερα για να λανσάρει τις πάμπολλες διαφορετικές προσωπικότητες και τις δεκάδες μεταμφιέσεις του. Η δεκαετία του '70 του ανήκει ολοκληρωτικά αφού θα κατορθώσει να αναστατώσει τη μουσική πραγματικότητα, να κυκλοφορήσει τους πιο σπουδαίους δίσκους του, να καθιερώσει μερικές από τις πιο προκλητικές περσόνες του και να δώσει στο ροκ στυλ ένα τελείως διαφορετικό νόημα και περιεχόμενο.

Ο βουδισμός, ο Νίτσε, η δήλωσή του ότι είναι ομοφυλόφιλος, ο δημόσιος ερωτικός ασπασμός του με τον Λου Ριντ , το ανδρόγυνο στυλ, τα σκανδαλιστικά εξώφυλλα των δίσκων του που απαγορεύονται στις ΗΠΑ, οι δηλώσεις του για τον Χίτλερ, το glam rock, η περσόνα τού Ziggy Stardust και όσες θα ακολουθήσουν, οι δημόσιες δηλώσεις του ότι σταματά τις εμφανίσεις, τα ναρκωτικά αλλά και δίσκοι όπως τα «The man who sold the world» (1970), «Hunky Dory» (1971), «The rise and fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars» (1972), «Aladdin Sane» (1973) και «Diamond Dogs» (1974) δίνουν ένα, μικρό μόνο, πλαίσιο της δράσης του κατά τη δεκαετία του '70. Λίγο αργότερα θα δηλώσει στους «Sunday Times» του Λονδίνου: «Εγώ και το ροκ πήραμε διαζύγιο. Μην ανησυχείτε, θα συνεχίσω να κάνω δίσκους με αγάπη και καλή διάθεση, αλλά η επίδρασή μου τελείωσε. Είμαι πολύ ευχαριστημένος. Νομίζω ότι κατόρθωσα να προκαλέσω αρκετή ταραχή και αυτό με ικανοποιεί, αν σκεφθείτε πως δεν είμαι καν πεπεισμένος ότι είμαι καλός μουσικός».

Οσα ακολούθησαν από τη δεκαετία του '80 ως τις ημέρες μας είναι τα σκαμπανεβάσματα ενός μύθου: τεράστια εμπορική επιτυχία, δίσκοι καλοί αλλά και καλλιτεχνικές αποτυχίες, συνεργασίες με εξίσου πετυχημένους μουσικούς, συμμετοχή σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες, ενασχόληση με τη ζωγραφική, το θέατρο, τον σχεδιασμό ρούχων, ακόμη και σχέδια για ταπετσαρίες. Εχασε τον προσανατολισμό του, όπως άλλωστε συνέβη με πολλούς μουσικούς της γενιάς του, αλλά τον ξαναβρήκε, και συνέχισε να αλλάζει στυλ και να ισχυροποιεί τη θέση του στη μυθολογία της σόου μπίζνες. Τα τελευταία χρόνια που ένα κύμα νοσταλγίας έχει προκαλέσει έντονο ενδιαφέρον για το παρελθόν ο Ντέιβιντ Μπάουι γίνεται πάλι σημείο αναφοράς και η ανεκτίμητη προσφορά του στη διαμόρφωση της ποπ κουλτούρας επισημαίνεται με δεκάδες άρθρα και αναλύσεις προσφέροντάς του τον φωτοστέφανο του ζωντανού μύθου.

πηγή:www.tovima.gr