Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

A.M.K.A.

Σήμερα θα ταξιδέψουμε παρέα με τις πιο υπέροχες γυναικείες φωνές στην ιστορία της ροκ μουσικής. Και βέβαια είναι πάρα πολλές εκείνες οι τραγουδίστριες που άφησαν το στίγμα τους με την απίστευτη φωνή και την ιδιαίτερη παρουσία τους. Έτσι εμείς θα αναφερθούμε σε όσες σημάδεψαν τα δικά μας μουσικά όνειρα. Άλλωστε και να θέλαμε να τις συμπεριλάβουμε όλες δεν θα αρκούσαν τόμοι ολόκληροι…

Φυσικά θα ξεκινήσουμε με τις τρεις ιέρειες της ροκ σκηνής, Janis Joplin, Joan Baez και Marianne Faithfull.

Η Janis Joplin γεννήθηκε σε μια παραθαλάσσια πόλη με διυλιστήρια του Τέξας, το Port Arthur, στις 19 Ιανουαρίου 1943. Προέρχεται από μεσοαστική οικογένεια, ο πατέρας της ήταν βιομηχανικός εργάτης, ενώ η μητέρα της υπάλληλος στην γραμματεία μιας επαγγελματικής σχολής. Πάντα μοναχικός τύπος, άκουγε μουσική Folk και Blues. Αρκετά επηρεάστηκε από τους αγαπημένους της καλλιτέχνες όπως η Odetta Leadberry και Bessie Smith...

Στην εφηβική ηλικία των 17 αποφάσισεότι ήθελε να γίνει τραγουδίστρια και έφυγε από το πατρικό της σπίτι. Στην αρχή εργάζεται σε country και western clubs στο Houston και σε άλλες πόλεις του Τέξας, ελπίζοντας να μαζέψει τα ναύλα της ώστε να φτάσει με λεωφορείο στο Pacific Coast της California. H Joplin γράφτηκε σε διάφορα κολέγια και συγχρόνως ερμηνεύει folk τραγούδια σε μικρά club της California για ελάχιστα χρήματα.



Οι προσπάθειές της να σπουδάσει ήταν ανεπιτυχείς. Επίσης προσπάθησε να ζήσει σε διάφορα κοινόβια και τελικά εγκαταστάθηκε στο San Francisco για λίγα χρόνια. Στις αρχές του 1966 η Joplin αποθαρρυμένη γυρίζει στο Τέξας και ετοιμάζεται να παντρευτεί. Ο φίλος της Chet Helms γίνεται μάνατζερ σε ένα καινούργιο γκρουπ, τους «Big Brother And The Holding Company» που ζητούν μια γυναίκα για φωνητικά. O Helms αμέσως σκέφτηκε την Joplin και επικοινώνησε μαζί της συμβουλεύοντάς την να ξαναγυρίσει στο San Francisco. Ο συνδυασμός της blues φωνής της με τον σκληρό rock ήχο των Big Brother είχε επιτυχία.

Το γκρουπ σύντομα έγινε γνωστό στο San Francisco. Όταν το 1967 έλαβαν
μέρος στο Monterey International Pop Festival της California ήταν ήδη ένα πολλά
υποσχόμενο γκρουπ. Η ερμηνεία της Joplin σ’ αυτό το φεστιβάλ όπως και στο
Woodstock το 1969 θεωρήθηκε από τους ειδικούς στη μουσική στα τέλη του ’60 ως
κλασικές στιγμές στην ιστορία του Rock. Μετά το Φεστιβάλ του Monterey το γκρουπ
υπογράφει συμβόλαιο με μια μικρή φίρμα στη Mainstream και εκδίδουν το πρώτο
τους album «Big Brother And The Holding Company». Αρχίζουν περιοδείες σ’ όλη
την Αμερική και τον Καναδά καθώς και στην Ν. Υόρκη. Οι κριτικές για την Joplin
ήταν ενθουσιώδεις και δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι το 1968 αφήνει τους Big Brother
και ξεκινάει solo καριέρα στην Columbia, μετά την ηχογράφηση του δεύτερου album
τους «Cheap Thrills». Το πρώτο μουσικό γκρουπ που συνόδευε την Joplin στη solo
καριέρα της ήταν οι «Kozmic Blues Band». Μ’ αυτούς ηχογράφησε στην Columbia
το πρώτο της album με τίτλο «I Got Dem Ol’ Kozmic Blues Again Mama» που
σύντομα έγινα χρυσός. Η φήμη της Joplin ως επιτυχημένης τραγουδίστριας γινόταν
όλο και πιο μεγάλη. Μετά από μια σύντομη συνεργασία της στις αρχές του ’70 με
τους Big Brother διαλέγει ως συνοδευτικό μουσικό γκρουπ τους «Full-Tilt Boogie
Band» και μαζί τους βγάζει το τελευταίο της album το 1970 το «Pearl». To Pearl ήταν
το παρατσούκλι που της είχαν βγάλει οι φίλοι της. Πριν το «Pearl» προλάβει να κάνει
επιτυχία η Joplin βρίσκεται νεκρή από υπερβολική δόση ηρωίνης στις 4 Οκτωβρίου
1970 στο δωμάτιο του ξενοδοχείου Landmark Motor Hotel στο Hollywood. Το σώμα
της αποτεφρώθηκε και οι στάχτες της διασκορπίστηκαν στην παραλία της California.
H Joplin έδειξε ότι οι γυναίκες μπορούν να γίνουν rock τραγουδίστριες. Ήταν
η πρώτη γυναίκα superstar του rock, η Blue Mama όπως λεγόταν. Οι εμπρηστικές της
ερμηνείες πάνω στη σκηνή, η μελαγχολική της τρέλα για το ποτό (αγαπημένο της
ήταν το Southern Comfort), η ταραχώδης ερωτική της ζωή, η εξάρτησή της από τα
ναρκωτικά μας δείχνουν τη φλόγα, τη φωτιά, την πυρκαγιά που έκαιγε μέσα της και
την έκανε να λάμπει πάνω στη σκηνή και να παρασέρνει στους ρυθμούς της όλους
τους ακροατές της καίγοντας και τους ίδιους. Ο θρύλος της J. Joplin άλλαξε την
ιστορία του Rock ‘n’ roll.

Πηγη:http://www.omadak.gr/drapetisa/Joplin/Biography.html


------------------------------------------------------------------


Η Τζόαν Μπαέζ γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου του 1941 στο Στέιτεν Άιλαντ, στη Νέα Υόρκη. Η ενασχόληση της με την μουσική άρχισε από μικρή ηλικία κυρίως αφού ένας φίλος του πατέρα της τής χάρισε ένα γιουκαλίλι. Πάντως οι γονείς της αντιδρούσαν στην ιδέα να ασχοληθεί η κόρη τους με την μουσική επειδή φοβόταν μήπως έτσι οδηγηθεί στα ναρκωτικά. Το 1957 αγόρασε την πρώτη ακουστική κιθάρα της.



Την επόμενη χρονιά μετακόμισε με την οικογένεια της σε ένα προάστιο της Βοστόνης, το Μπέλμοντ, καθώς ο πατέρας της έλαβε μια θέση στο ΜΙΤ. Άρχισε να τραγουδά σε διάφορα καφέ της περιοχής και αργότερα γνωρίστηκε με τον Μπομπ Γκίμπσον (Bob Gibson), που το 1959 την προσκάλεσε να τραγουδήσει μαζί του στο Newport Folk Festival. Εκεί οι δύο τους τραγούδησαν σε ντουέτο το Virgin Mary Had One Son και το We Are Crossing Jordan River. Μετά την εμφάνιση της στο Newport Folk Festival, που αποτέλεσε την έναρξη ουσιαστικά της καριέρας της, η Μπαέζ υπέγραψε συμβόλαιο με την Vanguard Records.

To 1960 ηχογράφησε το πρώτο της άλμπουμ (Joan Baez), μια συλλογή από παραδοσιακές μπαλάντες και μπλουζ. Μεταξύ των τραγουδιών αυτού του άλμπουμ είναι η μπαλάντα Mary Hamilton και το El Preso Numero Nueve, που ήταν στα Ισπανικά. Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το άλμπουμ Joan Baez, Vol.2, το 1962 το Joan Baez in concert, Part 1 και το 1963 το Joan Baez in concert, Part 2. Και αυτοί οι δίσκοι είχαν κυρίως παραδοσιακά τραγούδια.

Στις 28 Αυγούστου του 1963 η Μπαέζ συμμετείχε, μαζί και με άλλους καλλιτέχνες, στην Πορεία στην Ουάσινγκτον (ή Πορεία στην Ουάσιγκντον για δουλειά και Ελευθερία) (The Great March on Washington ή March on Washington for Jobs and Freedom) στην οποία ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ άρχισε την ομιλία του με την φράση που έμεινε στην ιστορία Έχω ένα όνειρο... (I have a dream...). Εκεί η Μπαέζ τραγούδησε τα τραγούδια Oh Freedom και We shall overcome (το οποίο το ξανατραγουδήσε στη διάρκεια των διαδηλώσεων του Κινήματος ελευθερίας του λόγου- Free Speech Movement (1964–1965) στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ στην Καλιφόρνια) και μαζί με τον Μπομπ Ντύλαν, με τον οποίο είχε συναντηθεί για πρώτη φορά στον συναυλιακό χώρο Gerde's Folk City στην Νέα Υόρκη το 1961, το When the Ship Comes In.

Την ίδια χρονιά η Μπαέζ προσκάλεσε τον Μπομπ Ντίλαν να εμφανιστεί μαζί της στη σκηνή στο Newport Folk Festival, όπου ερμήνευσαν μαζί το τραγούδι του Ντίλαν With God on Our Side. Τα επόμενα χρόνια η Μπαέζ, είτε μόνη είτε ντουέτο με τον Ντίλαν, τραγούδησε πολλές δημιουργίες του τελευταίου. Η Τζόαν Μπαέζ και ο Μπομπ Ντίλαν ήταν ζευγάρι μέχρι τα μέσα περίπου της δεκαετίας του εξήντα. Μετά το χωρισμό τους συνεργάστηκαν ξανά στο Rolling Thunder Revue που διοργάνωσε ο Ντίλαν στα τέλη του 1975-αρχές του 1976 καθώς και αργότερα, το 1984.

Το βράδυ της 24ης Μαρτίου του 1965 η Μπαέζ τραγούδησε στο St. Jude στα προάστια του Μοντγκόμερυ, για τους διαδηλωτές που συμμετείχαν στην τρίτη πορεία από την Selma στο Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα. Οι τρεις αυτές πορείες είχαν οργανωθεί από την Southern Christian Leadership Conference και τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ και την Student Nonviolent Coordinating Committee, ύστερα από τη δολοφονία το Φεβρουάριο του 1965 του Τζίμμυ Λη Τζάκσον (Jimmie Lee Jackson), στη διάρκεια μιας ειρηνικής διαμαρτυρίας στην πόλη Μάριον (Marion) της Αλαμπάμα, ενάντια στα διάφορα εμπόδια που έβαζαν οι αρχές της περιοχής στους Μαύρους Αμερικανούς που ήθελαν να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους.

Το 1966 η Μπαέζ στάθηκε στο πλευρό του ιδρυτή της National Farm Workers Association Τσέζαρ Τσάβεζ (Cesar Chavez) και τους μετανάστες που εργαζόταν σε αγροτικές εργασίες στην Καλιφόρνια και που αγωνίζονταν για καλύτερους μισθούς και ασφαλείς συνθήκες εργασίας.

Τη χρονιά αυτή ξεκίνησε η συνεργασία της με τον συνθέτη Peter Schickele με το άλμπουμ Noel η οποία συνεχίστηκε τα επόμενα δύο χρόνια με τα άλμπουμ Joan (1967) και Baptism: A Journey Through Our Time (1968).

πηγή: http://el.wikipedia.org


----------------------------------------------------------------------------


Η Marianne Faithfull Evelyn, βαρόνη Sacher-Masoch είναι αγγλίδα τραγουδιστρια , τραγουδοποιός και ηθοποιός, με μια καριέρα που εκτείνεται πάνω από τέσσερις δεκαετίες.



Γεννήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου του 1946 στο Λονδίνο. Από την πλευρά της μητέρα της, προέρχεται από Αυστροουγγαρέζικη αριστοκρατική οικογένεια. Η μητέρα της Eva που ήταν ηθοποιός και χορεύτρια, γνώρισε και παντρεύτηκε τον Ιρλανδικής καταγωγής Glynn Faithfull κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, όμως το ζευγάρι δεν ήταν ευτυχισμένο και χώρισε έξι χρόνια μετά και αφότου γεννήθηκε η Marianne που κάθε άλλο παρά αποδεχόταν την αριστοκρατία. Αν και φοίτησε σε μοναστηριακό σχολείο των Καλογριών προτιμούσε την πιο ανέμελη ζωή. Τη δεκαετία του '60, μόλις τελείωσε το σχολείο, βρέθηκε να τραγουδά συνθέσεις του Bob Dylan και της Joan Baez σε διάφορα στέκια του Λονδίνου. Η Marianne Faithfull ως τραγουδίστρια "ανακαλύφθηκε" χάρις στους Rolling Stones στα μέσα του 1964 όταν γνωρίστηκε μαζί τους σε ένα πάρτι. Στο πάρτι εκείνο η 17χρονη τότε μαθήτρια ακόμα, Marianne Faithfull, είχε πάει με τον πρώτο της έρωτα τον John Dumbar που ήταν τότε πρωτοετής φοιτητής στο Cambridge. Σε εκείνο το πάρτι έμελλε να γνωρίσει τον μάνατζερ των Rolling Stones, Andrew Loog Oldham. Εκείνος τη σύστησε στα δύο βασικά μέλη των Stones, Mick Jagger και Keith Richards οι οποίοι έγραψαν για εκείνη το τραγούδι "Tears". Το κομμάτι βγήκε σε single και γνώρισε παγκόσμια επιτυχία το 1965 μπαίνοντας στο Top30 των charts. Το αμέσως επόμενο τραγούδι που έγραψαν επίσης οι Rolling Stones ήταν το "As Tears Go By". Αρχικά το «As Tears Go By» κυκλοφόρησε το 1964 και περιλαμβάνεται στο δίσκο της Marianne Faithfull με τίτλο το όνομά της.

Το τραγούδι το έγραψαν ο Mick Jagger, ο Keith Richards και ο manager και παραγωγός των Rolling Stones, Andrew Loog Oldham. Θεωρείται ότι είναι το πρώτο τραγούδι που συνέθεσε το μεγάλο δίδυμο Jagger/Richards, καθώς μέχρι τότε οι Rolling Stones διασκεύαζαν κλασικά τραγούδια της blues σκηνής.

Σύμφωνα με τον μύθο που περιβάλλει τη γένεση του τραγουδιού, ο Oldham κλείδωσε τον Mick Jagger και τον Keith Richards σε μία κουζίνα αναγκάζοντάς τους να γράψουν μαζί ένα τραγούδι! Μάλιστα τους υπέδειξε και το είδος του τραγουδιού που επιθυμούσε: «Θέλω ένα τραγούδι με τούβλινους τοίχους γύρω του, ψηλά παράθυρα και καθόλου σεξ»!

Αρχικά το «As Tears Go By» λεγόταν «As Time Goes By» αλλά ο Oldham αποφάσισε να αντικαταστήσει τη λέξη «Time» με τη λέξη «Tears» ώστε να αποφευχθεί τυχόν σύγχυση με το ομότιτλο τραγούδι που ερμήνευσε ο Arthur «Dooley» Wilson στην κινηματογραφική ταινία «Casablanca» (1942). Η Faithfull το ερμήνευσε δύο φορές, η πρώτη ήταν στα 19 της και η δεύτερη αρκετά χρόνια αργότερα όταν πια έκλεινε τα 40.

Μετά την πρώτη της επιτυχία η ζωή της άλλαξε οριστικά. Ξεκίνησε περιοδείες δίπλα σε γνωστά ονόματα όπως οι Kinks, ο Roy Orbison και ο Jimmy Page. Παράλληλα ξεκίνησε να κάνει διάφορες περιστασιακές σχέσεις που δεν οδηγούσαν πουθενά παρά μόνο στη μοναξιά και την κατάθλιψη. Κατά τη διάρκεια της τρίτης της περιοδείας ο John Dunbar της έκανε πρόταση γάμου κι εκείνη την δέχτηκε θεωρώντας ότι θα ο γάμος τους θα ήταν λύτρωση στην απέραντη μοναξιά που ένιωθε. Μαζί του απέκτησε ένα γιο, τον Nicholas. Η ζωή όμως της έφερε τα πράγματα διαφορετικά απ΄ ότι τα περίμενε. Ο καταπιεστικός τρόπος ζωής την έκανε αργότερα να καταλήξει στο διαζύγιο. Όσον αφορά την καριέρα της ηχογράφησε τρία πολύ καλά άλμπουμς ανάμεσα στο 1965 και 1966. Το πρώτο από αυτά που παραλίγο να μπει στα 10 πρώτα ήταν το "Marianne Faithfull" και απέδειξε ότι η Faithfull μπορούσε να ερμηνεύσει κι άλλες συνθέσεις-όχι απαραίτητα των Rolling Stones.
H Marianne Faithfull σταμάτησε να ηχογραφεί δίσκους μετά το "Faithfull Forever" του 1966. Το "Something Better" ήταν το τελευταίο της single και είχε κυκλοφορήσει το 1968. Στη δεύτερη πλευρά του περιείχε ένα κομμάτι που είχε γράψει εκείνη μαζί με τον Mick Jagger και τον Keith Richards, το "Sister Morphine". Τα χρόνια που ακολούθησαν η Faithfull προτιμούσε να ασχολείται με τον κινηματογράφο. Η πρώτη της κινηματογραφική παρουσία έγινε το 1968 στις ταινίες "I'll Never Forget What's 'Is Name" και "Girl On A Motorcycle" (στην Αμερική κυκλοφόρησε με τον τίτλο "Naked Under Leather"). Επίσης εμφανίστηκε στις βρετανικές παραγωγές "Hamlet" και "Early Morning". Το 1967 είχε ήδη διαλύσει τον γάμο της και ξεκίνησε σχέση με τον Mick Jagger. Εν τω μεταξύ είχε αρχίσει να μπλέκει με ναρκωτικά και ποτό που δυστυχώς την οδήγησαν πολλές φορές στην εξάρτηση και την κατάθλιψη.

Τα καλό κορίτσι από την αριστοκρατία είχε παραστρατήσει πέφτοντας στα ναρκωτικά και όλα έδειχναν πως το άσχημο μονοπάτι που είχε ακολουθήσει δεν είχε γυρισμό. Μετά τη μαριχουάνα, σειρά είχε η ηρωίνη και πολλαπλές απόπειρες αυτοκτονίας (μία από αυτές συνέβη ενώ βρισκόταν στην Αυστραλία μαζί με τον Jagger). Στην κατάστασή της που τότε είχε φτάσει στο χειρότερο σημείο, είχε παίξει ρόλο και η αυτοκτονία του Keith Richards που της προκάλεσε ένα τεράστιο σοκ ψυχολογικό και όχι μόνο. Η Marianne Faithfull έπεσε 6 μέρες σε κώμα και κανείς δεν πίστευε ότι θα κατάφερνε να ζήσει. Το ναδίρ της αυτοκαταστροφής της και γενικά όλα όσα πέρασε εκείνα τα χρόνια περιγράφει η ίδια στην αυτοβιογραφία της "Faithfull". Στο βιβλίο της αναφέρει και το δεύτερο γάμο της που δυστυχώς ούτε εκείνος είχε ευτυχή κατάληξη. Ο δεύτερος σύζυγός της έδωσε τέρμα στη ζωή του όταν η Marianne του ζήτησε να χωρίσουν. Μετά από όλα όσα πέρασε βρήκε όμως πραγματικά τη δύναμη να αποκαταστήσει την φήμη της και να βάλει σιγά-σιγά σε ανοδική πορεία την καριέρα της. Η πρώτη της προσπάθεια έγινε το 1974 καθώς εμφανίστηκε στην τηλεόραση μαζί με τον David Bowie στο "1980 Floor Show" που μεταδόθηκε πρώτα στην Αγγλία και αργότερα στην Αμερική. Την επόμενη χρονιά η Faithfull υπέγραψε δισκογραφικό συμβόλαιο με τη βρετανική NEMS και το 1977 κυκλοφόρησε το "Dreaming My Dreams", το πρώτο της άλμπουμ μέσα σε 10 χρόνια. Δύο χρόνια αργότερα υπέγραψε με την Island Records στην οποία έμεινε τη δεκαετία που ακολούθησε.

Το "Broken English" (1979) ήταν το άλμπουμ που βοήθησε στην αποκατάσταση της καριέρας της την οποία έθεσε σε νέες βάσεις. Αναμφισβήτητα από τα πιο δημιουργικά της άλμπουμς όπως και τα δύο επόμενα "Dangerous Acquaintances" (1981) και "A Child's Adventure" (1983). Η "persona με τη βραχνή φωνή" ήταν η κατάλληλη για να ερμηνεύσει τις συνθέσεις του Kurt Weill και έτσι έκανε το 1985 με το "Lost In The Stars ". Το 1986 συμμετείχε στο soundtrack της ταινίας "Trouble In Mind". Ο Hal Willner ήταν ο παραγωγός της σε αυτό το άλμπουμ όπως και στο compilation "Strange Weather" που ακολούθησε, μία συλλογή με σημαντικά τραγούδια της καριέρας της όπως τα "Boulevard Of Broken Dreams", "Penthouse Serenade", "Yesterdays" και φυσικά το "As Tears Go By".

Το 1987 η Faithfull ηχογράφησε ζωντανά ένα άλμπουμ, το πρώτο της live album εδώ και χρόνια. Κομμάτια από την εποχή του "Tears" και του "Sister Morphine" μέχρι το "Broken English" και "Why'd Ya Do It" ερμηνεύονται από τη βραχνή φωνή που εντυπωσίασε τους πάντες από την πρώτη στιγμή.

Ακολούθησε ένας τρίτος γάμος με το Αμερικανό σεναριογράφο Giorgio Della Terza. Το ζευγάρι μετακόμισε και ζει στην Ιρλανδία. Η Marianne Faithfull το 2002 επέστρεψε στη δισκογραφία με νέο άλμπουμ που περιέχει συνεργασίες με τους Dave Stewart (Eurythmics), Beck, Billy Corgan και Jarvis Cocker. Συνεχίζει να γράφει και στίχους, να περιοδεύει δίνοντας συναυλίες μαζί με τους φίλους της. Σίγουρα είναι η πιο ροκ γιαγιά, ο εγγονός της ονομάζεται Oscar. (πηγές: Βικιπαίδεια, τo site του σταθμού galaxy92 www.galaxy92.gr)


-------------------------------------------------------------------

Tα λόγια από εμάς είναι περιττά... Απολάυστε όσα πιο πολά μουσικά κομμάτια μπορείτε απο τις παραπάνω τρεις τραγουδίστριες!


Δεν υπάρχουν σχόλια :