Οι μηχανοκίνητοι “έλληνες” της θεσμικής συμμορίας που λέγεται ΕΛ.ΑΣ μαρσάρουν και βάζουν τις σειρήνες για εκφοβισμό. Δεν νομίζω ότι είναι μόνο για τον εκφοβισμό της πορείας αλλά κυριότερα για τον εκφοβισμό αυτών που δεν είναι στη πορεία.
Ακούστε καλά αυτόν τον ήχο λοιπόν.
Είναι ο ήχος του Λάτση, του Βαρδινογιάννη, του Μπόμπολα, του Αλαφούζου του Βωβού και του Βγενόπουλου.
Είναι ο ήχος των εισαγωγέων όπλων, δακρυγόνων και πολεμικού υλικού.
Είναι ο ήχος του Πρετεντέρη, του Ψυχάρη, του Μεμή, του Κουρή, του Καψή, του Λαμπρόπουλου, της Τρέμη, της Τατιάνας, του Τριανταφυλόπουλου και του Σόμπολου.
Είναι ο ήχος των δεκάδων συνανθρώπων που αυτοκτονούν υπό το βάρος πιέσεων εισπρακτικών τραπεζών και τοκογλύφων, των εκατοντάδων οικογενειών που χάνουν τα σπίτια τους σε πλειστηριασμούς.
Είναι ο ήχος της Σοφοκλέους, των θεσμικών επενδυτών, του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου εντός και εκτός Ελλάδας, των λαμογιών, των εταιριών αξιολόγησης.
Είναι ο ήχος των χιλιάδων απολυμένων, της τρομοκρατίας της Vodafone και της wind, των λαμπρών διαφημιστικών με το κινητό στο χέρι την ώρα που απειλούνται εργαζόμενοι-ες στα κεντρικά των πολυεθνικών, σύγχρονοι σκλάβοι των εταιριών εύρεσης “εργασίας”.
Είναι ο ήχος των ακροδεξιών site του διαδικτύου που καλούν σε πογκρόμ και φιλοξενούν σχόλια που καλούν στην υιοθέτηση της πρακτικής των εκτελέσεων “αντιφρονούντων”, ξένων και ντόπιων, την ώρα που ψεκάζουν ψέμματα για αεροψεκασμούς, ufo, την έλευση των εξωγήινων και πουλάνε ξένες μεταφράσεις αμερικάνων τρελών, 6βιβλία 10 ευρώ.
Είναι ο ήχος της ΓΣΕΕ του Παναγόπουλου και των εργατοπατέρων που δεν θέλουν να αποφασίζουμε εμείς τι θα κάνουμε στα σωματεία μήπως δεν πάει μπροστά η κομματική τους μπίζνα και τα εκλογικά κουκιά.
Είναι ο ήχος των μαχαιροβγαλτών που ξεκοιλιάζουν ανθρώπους υπό τα βλέματα των ΜΑΤ και των ασφαλιτών. Των μπράβων νυχτερινών κέντρων, των νταβατζήδων, των μεγαλεμπόρων ναρκωτικών, των real estate managers του κέντρου των Αθηνών.
Είναι ο ήχος των σχολείων που οι καλοί καθηγητές δεν ξέρουν τι να κάνουν μπροστά στην απάθεια, τον ωχαδελφισμό και τον ρατσισμό των διευθυντάδων. Της βίας που κουβαλάνε τα παιδιά μαζί τους ακόμα και στο δημοτικό..αλλά πότε δε φταίει η τηλεόραση γιατί μετά κοιμούνται.
Είναι ο ήχος των μεταλλείων Χαλκιδικής, της καμένης Ηλείας, της Πάρνηθας, των τοπικών μαφιόζων που τα βρίσκουν με κατασκευαστικές και πολυεθνικές κατασκευής πολυτελών resorts. Του Κοζλοντούι, του Ακούγιου και της Ακαδημίας Αθηνών σε πλήρη ευθυγράμμιση με τα επιχειρήματα του πυρηνικού λόμπι. Των ψαριών του Αιγαίου που σπανίζουν και της αρκούδας της Ηπείρου που απειλείται. Των “δημοσιογράφων” παπαγάλων της bionova και της mosanto στην Ελλάδα.
Είναι ο ήχος της κωλοελλάδας που μαρσάρει, παρκάρει όπου να ναι, δε γουστάρει ανάπηρους στο δρόμο της, χέζει κλάνει και ξερνάει κυρίαρχη ιδεολογία του ατομισμού, του ξερολισμού και της τζάμπα άποψης που άκουσε από δεύτερο χέρι στα τηλεπαράθυρα.
Είναι ο ήχος των νοσοκομείων που θα κλείσουν, των σχολών που κλείνουν, των μονάδων χημειοθεραπείας που κλείνουν.
Είναι ο ήχος που σκεπάζει τον ήχο της Ελλάδας των παιδιών με ένα μικρόφωνο στο χέρι που λένε ρίμες, με μια κιθάρα που αξίζουν περισσότερο από τους επιχειρηματίες τραγουδοποιούς της ΑΕΠΙ, των φανζίν, των ποιητών, των κινηματογραφικών προβολών, των κόμιξ, των μικρών εκδοτικών, των φοιτητών στην έρευνα, των αρχιτεκτόνων που σιχαίνονται των Βωβό και παίρνουν 800 το μήνα, των ζωγράφων, των φωτογράφων της αστικής κατάντιας…. του Γιάννη που έβγαζε φωτογραφίες και τώρα χαροπαλεύει επειδή κάποιος μπάτσος είχε “δικαίωμα” στην “εργασία”.
Είναι ο ήχος μιας βόμβας που πέφτει στο Ιράκ “μεταφρασμένος” στα δικά μας ελληνικά επταετίας. Είναι ο ήχος των βασανιστηρίων στο Γκουαντάναμο που είναι ένα τσιγάρο δρόμος από τα κεντρικά της ΓΑΔΑ. Της συνεχούς χρηματοδότησης της κρεατομηχανής. Γιατί για την κρεατομηχανή, λεφτά υπάρχουν.
Είναι ο ήχος της εργατικής τάξης που αρνείται τον εαυτό της γιατί έχει μια κάποια μικρο-ιδιοκτησία και της είπαν ότι τα παιδιά της θα γίνουν “στελέχη”… που θα κάνει τα πάντα για να σώσει το δικαιωμά της στην μικροαστική ιδεολογία.
Αυτός ο ήχος είναι και επιλογή μας. Αλλά είναι και το τίμημα της στάσης μας απέναντι στα πράγματα.
Τώρα θέλω να ρωτήσω … αυτό το τίμημα άξιζε τόσο πολύ να το πληρώσουμε ;
αναρτήθηκε από parallhlografos.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου