Απόκριες, Γκάλης και (Άλις) Κούπερ

Ο Κάνθαρος τις προάλλες είχε πάει σε ένα μασκέ πάρτυ, κάπου στο Χαλάνδρι. Έχω ξαναπάει στο ίδιο μέρος. Ωραίο μαγαζί και παρόλο που καπνίζανε - γαμώ τον αντικαπνιστικό μου νόμο - δεν υπήρχε ιδιαίτερο πρόβλημα από τη στιγμή που λειτουργούσε ικανοποιητικά ο εξαερισμός. Ο Κάνθαρος δεν είχε πολύ όρεξη για να ντυθεί, αλλά τελικά μασκαρεύτηκε. Συγκεκριμένα, ντύθηκα φαντάρος εν ώρα γυμναστικής. Με τα προβλεπόμενα ρούχα και τα προβλεπόμενα παπούτσια. Μέχρι και τις φοβερές κάλτσες είχα φορέσει που φτάνουν μέχρι το γόνατο. Είχα τυλίξει και την προβλεπόμενη πράσινη πετσετούλα γύρω από το λαιμό για ντεμέκ πυρασφάλεια, τσόνταρα και ένα καπέλο αλά Ιντιάνα Τζόουνς στη κεφάλα και όλα κυριλέ. Νταξ, δεν περίμενα από τις γυναίκες να μου πουν τι υποδηλώνει η .. στολή μου, αλλά σοκαρίστηκα όταν υπήρχαν άνδρες που δεν είχαν καταλάβει τι είχα ντυθεί. Σπρίντερ έλεγε ο ένας, ποδοσφαιριστής έλεγε ο άλλος. Ρε ρούκουνες τι σπρίντερ και ποδοσφαιριστής; Με τα χοντροπάπουτσα που ζυγίζουν πέντε κιλά το ένα; Και το Ε.Σ. στο σορτσάκι, στο φούτερ και στις κάλτσες τι σημαίνουν; Ένωση Σιδηρόβεργας; Ίσως τους μπέρδεψε η καπελαδούρα. Τέλος πάντων.

Όπως ξέρετε ο Κάνθαρος είναι Αρειανάρα. Δεν γνωρίζω πόσοι από εσάς γνωρίζετε τον Γκάλη, αλλά κατά την γνώμη τον θεωρώ έναν από τους καλύτερους Ευρωπαίους μπασκετμπολίστες και σίγουρα τον καλύτερο Έλληνα όλων των εποχών. Δυστυχώς, τον πρόλαβα τα τελευταία χρόνια της καριέρας του, αλλά πάλι καλά που υπάρχουν οι αθάνατες βιντεοκασσέτες, τις οποίες έχω ξεκοκαλίσει. Κι όμως όταν πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα έπεσαν όλοι να τον φάνε. Ο ''πατριάρχης'' Ανέστης Πεταλίδης είχε απόλυτο δίκιο όταν δήλωνε προς τους επικριτές του παίχτη: ''αύριο θα γλείφετε, εδώ που φτύνετε σήμερα''. Δηλώνω ευθαρσώς ότι όποιος τολμά να συγκρίνει τον Γκάλη με κάποιον Διαμαντίδη (!!!) και εγώ δεν ξέρω τι άλλο είναι απόλυτα άσχετος, κομπλεξικός και ιερόσυλος. Όπως ένας οπαδός δημοσιογράφος του Ολυμπιακού που συνέκρινε τον Φετφατζίδη με τον Χατζηπαναγή. Επιστροφή στο Νικ. Μιλάμε για ένα τέρας φυσικής κατάστασης, με πολύ δυνατά πόδια που του επέτρεπαν να πατάει γερά και να απογειώνεται. Μπορεί να τον είχες μελετήσει, να τον είχες σπουδάσει, να ήξερες τι κίνηση θα κάνει, αλλά δεν μπορούσες να τον σταματήσεις. Σπαριάλαζε κάθε αμυντικό σύστημα. Θεωρώ πως αν ήταν ψηλότερος θα είχε κάνει μεγάλη καριέρα στο N.B.A., αλλά βλέπετε ήταν δυάρι σε κορμί playmaker και δεν ήταν μπόμπερ από την περιφέρεια. Στην Αμερική αυτά τα στοιχεία κάποτε μετρούσαν, πλέον νομίζω πως όχι. Θα μπορούσα να πω πάρα πολλά για τον Γκάλη, αλλά προτιμώ να διαβάσω τα δικά σας πιστεύω.

Και πάμε στον Alice Cooper. Αμερικανός ροκάς που ξεκίνησε την καριέρα του από τα τέλη του 1960. Φυσικά, οι περισσότεροι τον γνωρίζουν από το ''Trash'', ένα άλπουμ που γνώρισε τεράστια επιτυχία πριν περίπου 20 χρόνια. Ιδιαίτερη φυσιογνωμία και cult φιγούρα. Σε γενικές γραμμές, η μουσική του έχει πιασάρικους ρυθμούς, κάποια όμορφα ριφάκια και στίχους απλούς και κατανοητούς. Δυστυχώς, δεν είχα την τύχη να βρεθώ σε κάποια live εμφάνισή του για να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι αν αληθεύουν όλες αυτές οι φημολογίες περί πραγματικού σόου πάνω στη σκηνή. Μπορεί να είναι εφετζής, μπορεί για κάποιους να είναι υπερτιμημένος, αλλά νομίζω ότι έχει βάλει την ανεξίτηλη σφραγίδα του στο χώρο της ροκ μουσικής. Ίσως, διότι, αντιλήφθηκε πως δουλεύει η μουσική βιομηχανία και τα θέλω του αμερικανικού κοινού.

Έχω την εντύπωση ότι πολλοί από εσάς θα αναρωτιέστε τι σχέση έχουν οι Απόκριες, ο Γκάλης κι ο Alice Cooper. Η απάντηση θα δοθεί οσονούπω στο Υ.Γ.1 της παρούσης ανάρτησης. Επομένως μείνετε συντονισμένοι. Μέχρι να έρθει η στιγμή της αποκάλυψης μπορείτε ελεύθερα να πείτε τη γνώμη σας.

Υ.Γ.1 Με μεγάλη περηφάνια σας παρουσιάζω τον Γκάλης Κούπερ και υποβάλλω τα σέβη μου στον μάγκα της φωτογραφίας.

http://kanthar0s.blogspot.com/