Ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο (video), για τον άνθρωπο Γιώργο Γεννηματά

Οταν ακόμα κάποιοι πολιτικοί κυκλοφορούσαν δίχως φόβο και μιλούσαν στο πόπολο, τρίτη θέση κατάστρωμα...

Πάνε σχεδόν είκοσι χρόνια. Ηταν Μάρτης του 1991, στο καράβι από την Κέρκυρα προς την Ηγουμενίτσα, όταν ο Γιώργος Γεννηματάς ταξίδευε χωρίς παρατρεχάμενους και συνοδεία, τρίτη θέση κατάστρωμα. Διέθετε τον χρόνο και είχε τη διάθεση να συνομιλεί με μαθητές και καθηγητές ενός λυκείου της Αθήνας, που επέστρεφαν από τη πενθήμερη εκδρομή τους. Τον άκουγαν και τους άκουγε, ρουφώντας κάποιες κλεφτές τζούρες, όπως για κανά λεπτό αποτύπωσε ο φακός της δυσεύρετης τότε βιντεοκάμερας.




Ο χειμώνας εκείνος ήταν βαρύς για τα σχολεία. Είχε στιγματιστεί από τη δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, στις 8 του Γενάρη στην Πάτρα. Τα παιδιά εκείνα, όπως και δεκάδες χιλιάδες άλλοι συμμαθητές τους, λίγους μήνες νωρίτερα συμμετείχαν μαζικά σε καταλήψεις και πορείες. Και τα παιδιά εκείνα είχαν ήδη μάθει καλά την πολιτική ερμηνεία της λέξης καπέλωμα...

Κάποια μετέπειτα καθηγήτρια της δημοσιογραφίας, μην μπορώντας προφανώς να εξηγήσει ποια ήταν η δύναμη που τα είχε σπρώξει κατά χιλιάδες στους δρόμους, απευθύνθηκε στην «αντιπροσωπεία» κάθε λαϊκής κινητοποίησης.

Μπορεί ο χειμώνας εκείνος να ήταν βαρύς, μα τα παιδιά εκείνα είχαν καταφέρει στο μεταξύ να τρομάξουν μια κυβέρνηση-προϊόν κάποιων πολιτικά διασαλευμένων εγκεφάλων, είχαν στείλει σπίτι του έναν περιφερόμενο πολιτικάντη υπουργό και είχαν υποχρεώσει γνωστό κουφό υπουργοπαράγοντα να τα ακούσει. Η ιστορία τους, λοιπόν, πουλούσε μα ήθελε και πρωταγωνιστή. Και κάπως έτσι, καλά διαβασμένος, ένας μικρός κοκορομάλλης Αλέξης βρέθηκε να βάζει τα πρώτα του βαρέα και αγωνιστικά ένσημα, μπροστά στα σκληρά τηλεοπτικά φώτα που σημάδευαν το αμούστακο πρόσωπό του.

Τα παιδιά εκείνα συνέχισαν το ταξίδι τους, χωρίς κάποιον πολιτικό «τρίτη θέση κατάστρωμα» απέναντί τους. Και σήμερα πολλά από αυτά συνεχίζουν να δίνουν τον καθημερινό τους αγώνα, χωρίς να θέλουν μικρούς Αλέξηδες δίπλα τους.

Μα.Πα.



kourdistoportokali.gr