Χαίρομαι όταν μέσα στη μοναξιά παίρνουμε αυθόρμητα την τύχη στα χέρια μας. Είναι η μόνη ευχάριστη είδηση εδώ και καιρό: ένας καινούργιος τρόπος να θυμώσεις, να προσφέρεις, να διεκδικήσεις.
Θυμήσου το κίνημα με τα αυτοκόλλητα:
Είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου θέλω. Πολύ πιο αποτελεσματικό από την κλήση (αν έρθει), που δεν θα πληρωθεί, γιατί όλο και κάποιος γνωστός θα τη σβήσει. Ένα πορτοκαλί αυτοκόλλητο για να θυμίζει σε σένα και στους γύρω, πόσο γάιδαρος είσαι. Είναι πιο σκληρό να στη λέει ο γείτονάς σου, από το να σου κάνει παρατήρηση το «Κράτος», το οποίο το έχεις γραμμένο, όπως σε έχει και αυτό.
Και άλλα πολλά τέτοια διαβάζω κάθε μέρα: άνθρωποι που βοηθούν, που προσφέρουν ή αντιδρούν μακριά από κάμερες, ΜΚΟ, επιχορηγήσεις, υπουργικές δεσμεύσεις και πύρινα δεκάρικα (κόκκινα) λογίδρια.
Κάποτε πρόσφερες για να σώσεις την ψυχή σου. Μετά για να γλιτώσεις φόρο, για να εξασφαλίσεις λίγη δημοσιότητα, για να χορτάσεις τη ματαιοδοξία σου. Χωρίς απαραίτητα να κοιτάς στα μάτια τον «άτυχο» που ευεργέτησες.
Δες το δικό μου παράδειγμα: ανάδοχος εδώ και χρόνια ενός παιδιού κάπου στο Βιετνάμ. Ούτε καν ξέρω πώς προφέρεται το όνομά του. Δεν έχω ιδέα πόσα από αυτά τα 22 ευρώ το μήνα φτάνουν πράγματι στον ίδιο. Και στο τέλος του χρόνου παίρνω και χαρτί για την Εφορία.
Και όταν κάποτε αναρωτήθηκα γιατί το κάνω, υιοθέτησα και μια Τίγρη -κάπου στη Σουμάτρα- για να τη σώσω και αυτή. Γιατί επέλεξα τη Σουμάτρα; Γιατί σκέφτηκα ότι ποτέ μου δεν θα πετάξω από πάνω. Σκέψου να πάθαινε βλάβη το αεροπλάνο και να προσγειωνόμουν αναγκαστικά στη ζούγκλα της Σουμάτρα. Και να με κυνηγούσε η Τίγρη να με φάει και εγώ να της εξηγώ ότι έχω πληρώσει ένα κάρο λεφτά (τρόπος του λέγειν) για να τη σώσω: Να, δες εδώ πεινασμένη μου Τίγρη, έχω και απόδειξη για την εφορία.
Βλακεία ε; Το σωστό θα ήταν να πάρω τον κώλο μου και να πάω εγώ ο ίδιος στο Βιετνάμ να σώσω το παιδί με το παράξενο όνομα. Μόνος μου. Ήσυχα και ωραία. Στην Τίγρη δεν θα πήγαινα. Παρά το τρέξιμο που ρίχνω στο διάδρομο του γυμναστηρίου, εκείνη είναι γρηγορότερη. Οπότε καταλαβαίνεις ποιο στομάχι θα γέμιζε εκείνη την ημέρα
Για αυτό είναι προτιμότερο αυτό που είμαστε μόνοι στην προσφορά και στην αντίδραση. Δες τώρα με τα διόδια: αυθόρμητα ο κόσμος άρχισε να σηκώνει τις μπάρες. Καλημέρα, χαίρετε και αντίο σας. Όταν φτιάξετε το δρόμο, ελάτε να το συζητήσουμε. Όμορφα, ωραία και πολιτισμένα.
Και, όπως συμβαίνει πάντα, το πρωτότυπο στη διεκδίκηση, όλοι το φοβούνται. Και σπεύδουν να το καπελώσουν.
Δες τι έγινε με τα διόδια: εμφανίστηκαν οι επαγγελματίες του είδους και ξαφνικά γίναμε πολλοί. Two is a company, three is a crowd, το λένε στα Τρίκαλα Κορινθίας. Μυρωδιά ναφθαλίνης, πολύς σαματάς, πολλά τα κοράκια, πολλή η μαγκιά και η τεστοστερόνη. Η οποία -δεν μου το βγάζεις από το μυαλό- ότι είναι και θηλυκή ορμόνη.
Δεν ξέρω τι κάνεις εσύ, αλλά εγώ μόλις μυριστώ αυτόκλητους σωτήρες, υστερικά πλήθη, πεινασμένες κάμερες και σιχαμερές κομματικές σημαίες, πάω παραδίπλα. Στη μοναξιά. Στην ησυχία.
Μήπως και καταλάβω γιατί έγινα ανάδοχος ενός παιδιού και μιας Τίγρης.
Εσύ κάνε ό,τι καταλαβαίνεις.
kala-nea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου