«Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε και μαζί με εμάς βουλιάζουν και τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς». Αν το μυαλό σας πήγε στο Γιωργάκη, το σοσιαλιστή απ’ τα γεννοφάσκια του και σωτήρα του έθνους, κάνετε λάθος.
Η συγκεκριμένη ατάκα ήταν το επιστέγασμα της ομιλίας του Ραούλ Κάστρο, αδελφού του γνωστού Φιντέλ Κάστρο και σημερινού προέδρου (η εκλογή του έγινε λόγω εξ αίματος συγγένειας, όπως γινόταν με βασιλείς, αυτοκράτορες αλλά και πρωθυπουργούς) προς τους καταπιεσμένους Κουβανούς τον περασμένο Δεκέμβριο. Έτσι λοιπόν, σαν γνήσιος κομμουνιστής και όχι ρεφορμιστής σαν τον σοσιαλδημοκράτη Γιωργάκη, ο Ραούλ προχωρά και ο ίδιος στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης του κρατικού τομέα, σε μία από τις ομολογουμένως ελάχιστες-παγκοσμίως- εναπομείνασες νησίδες του κομμουνισμού, την Κούβα.
Στο πλαίσιο του κυβερνητικού σχεδίου 500.000 κρατικοί υπάλληλοι θ’ απολυθούν ως τον ερχόμενο Ιούλιο. Κουβανοί οικονομολόγοι συγκρίνουν το κυβερνητικό σχέδιο με πρόγραμμα του ΔΝΤ. Πιο “ντόμπροι” οι κομμουνιστές δεν επικαλούνται έξωθεν πιέσεις όπως η θρασύδειλη κλίκα των εδώ εξουσιαστών.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τους κρατικούς σχεδιασμούς «θα καταργηθούν 500.000 θέσεις εργασίας μέχρι τον Ιούλιο με απώτερο στόχο η μείωση να φτάσει τις 1,3 εκατομμύρια θέσεις εργασίας την επόμενη τριετία, κάτι που ισοδυναμεί με το 25% του σημερινού εργατικού δυναμικού».
Συμπέρασμα: προκειμένου οι εξουσίες να εδραιώσουν την εξουσία τους και να πραγματοποιήσουν οικονομικούς-πολιτικούς μετασχηματισμούς και ευρύτερες ανακατατάξεις, ταυτοχρόνως, ισχυροποιούν το κράτος που, ως καταπιεστικός μηχανισμός, θα διασφαλίζει τα συμφέροντα τους.
Η συνταγή είναι μία: διεύρυνση των όρων δουλείας. Βεβαίως, το κομμουνιστικό καθεστώς, βάση του σχεδίου του υπολογίζει πως «το 50% των Κουβανών θα εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα μέχρι το 2016». Κάποιοι, τώρα, θ’ αναρωτιούνται πώς θα επιβιώσει αυτός ο κόσμος; Το κομμουνιστικό καθεστώς, θα καταβάλλει ως αποζημίωση για κάθε δεκαετία εργασίας ενός ανθρώπου το αστρονομικό ποσό των 410 πέσος ή αλλιώς 14(!) ευρώ και με τις παλιές «δικές μας» δραχμές (για να εξασκούμαστε και σ’ αυτήν την ιδέα) κάπου στο πεντοχίλιαρο.
Είδατε οι κομμουνιστές; Πάντα πρωτοπόροι! Κατακαημένε κόσμε, ως πότε θα δείχνεις υπομονή;
Απ’ την άλλη, κάτι τέτοια βλέπει ο Γιωργάκης και η παρέα του και τους μπαίνουν ιδέες για αποζημιώσεις στο ύψος του πεντοχίλιαρου!
Λέτε να το τολμήσουν;
Δημοσιεύτηκε από Σ. Φ.
αναρτήθηκε από anarchypress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου