Η Παγκόσμια υπερθέρμανση

Μπορεί να ρίξει τις θερμοκρασίες στις Βόρειες Χώρες τον Χειμώνα. Η γενικότερη θέρμανση του βόρειου ημισφαιρίου της Γης θα μπορούσε να καταλήξει σε κρύους χειμώνες, δείχνει μια νέα έρευνα. Η μείωση του πάγου στην ανατολική Αρκτική προκαλεί τοπική θέρμανση των χαμηλότερων στρωμάτων αέρα –το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε ισχυρές ανωμαλίες στα ατμοσφαιρικά ρεύματα, πυροδοτώντας μια γενική ψύξη των βόρειων ηπείρων, σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Περιοδικό Γεωφυσικής Έρευνας.

Η συναίνεση των επιστημόνων σχετικά με την υπερθέρμανση του πλανήτη«Αυτές οι ανωμαλίες θα μπορούσαν να τριπλασιάσουν την πιθανότητα ακραίων χειμώνων στην Ευρώπη και την Βόρεια Ασία,» λέει ο Vladimir Petoukhov, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και κλιματικός επιστήμονας στο Ινστιτούτο Έρευνας Κλιματικών Επιπτώσεων του Πότσνταμ. «Πρόσφατοι βαρείς χειμώνες όπως ο περσινός ή ο χειμώνας του 2005-06 δεν έρχονται σε αντίθεση με την συνολική εικόνα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αλλά μάλλον την συμπληρώνουν».

Οι ερευνητές βασίζουν τις υποθέσεις τους σε εξομοιώσεις ενός περίτεχνου μοντέλου υπολογιστή γενικής κυκλοφορίας, το ECHAM5, με επίκεντρο τη θάλασσα του Μπάρεντς-Κάρα, βορείως της Νορβηγίας και της Ρωσίας, όπου παρατηρήθηκε δραστική μείωση του πάγου κατά τη διάρκεια του κρύου Ευρωπαϊκού χειμώνα το 2005-06. Αυτές οι επιφάνειες της θάλασσας που δεν έχουν κάλυψη από πάγο χάνουν πολλή θερμότητα λόγω της κανονικής κρύας και θυελλώδους αρκτικής ατμόσφαιρας. Αυτό που έκαναν οι ερευνητές ήταν να τροφοδοτήσουν τον υπολογιστή με δεδομένα, σταδιακά μειώνοντας το στρώμα πάγου της θάλασσας στην ανατολική Αρκτική από 100 τοις 100 σε 1 τοις 100 προκειμένου να αναλύσουν την σχετική ευαισθησία της χειμερινής ατμοσφαιρικής κυκλοφορίας.

«Οι εξομοιώσεις μας αποκαλύπτουν μια μάλλον έντονη μη γραμμική απόκριση των θερμοκρασιών του αέρα και των ανέμων στις αλλαγές του στρώματος θαλάσσιου πάγου,» λέει ο Petoukhov. «Κυμαίνεται από θέρμανση σε ψύξη σε θέρμανση ξανά, καθώς ο θαλάσσιος πάγος μειώνεται». Μια απότομη μετάβαση μεταξύ διαφορετικών καθεστώτων της ατμοσφαιρικής κυκλοφορίας στις υποπολικές και πολικές περιοχές μπορεί να είναι πολύ πιθανή. Η θέρμανση του αέρα πάνω από τη θάλασσα του Μπάρεντς-Κάρα φαίνεται να παράγει κρύους χειμωνιάτικους αγέρες στην Ευρώπη. «Αυτό δεν είναι ό,τι θα περίμενε κανείς,» είπε ο Petoukhov. «Οποιοσδήποτε πιστεύει πως η συρρίκνωση κάποιων μακρινών θαλάσσιων πάγων δεν θα τον επηρεάσει μπορεί να έχει άδικο. Υπάρχουν περίπλοκες διασυνδέσεις στο κλιματικό σύστημα, και μπορεί να έχουμε ανακαλύψει ένα πολύ ισχυρό μηχανισμό ανάδρασης στη θάλασσα του Μπάρεντς-Κάρα».

Άλλες προσεγγίσεις στο πρόβλημα των κρύων χειμώνων και της παγκόσμιας υπερθέρμανσης του πλανήτη που αναφέρονται στην μειωμένη δραστηριότητα του ήλιου ή, πιο πρόσφατα, στο ρεύμα του Κόλπου «τείνουν να υπερβάλλουν τις επιπτώσεις,» λέει ο Petoukhov. Η συσχέτιση μεταξύ αυτών των φαινομένων και των κρύων χειμώνων είναι αρκετά μικρή, σε σύγκριση με τα νέα ευρήματα που αναφέρονται στις διαδικασίες στη θάλασσα Μπάρεντς-Κάρα. Ο Petoukhov επισημαίνει επίσης ότι κατά τη διάρκεια του κρύου χειμώνα του 2005-06 με θερμοκρασίες 10 βαθμών κάτω από το φυσιολογικό επίπεδο στη Σιβηρία, δεν παρατηρήθηκαν ανωμαλίες στην βόρεια Ατλαντική ταλάντωση. Αυτές είναι διακυμάνσεις στην διαφορά της ατμοσφαιρικής πίεσης μεταξύ του Ισλανδικού χαμηλού και του υψηλού των Αζόρων, οι οποίες συσχετίζονται συχνά με τις ανωμαλίες στην θερμοκρασίαΗ θερμοκρασία είναι η φυσική ιδιότητα που βασικά προσδιορίζει τις έννοιες του ζεστού και του κρύου. Για παράδειγμα, το σώμα με την μεγαλύτερη θερμοκρασία έναντι άλλου ή άλλων λέγεται θερμότερο (πιο ζεστό). Ο βαθμός θερμάνσης ή ψύξης που μετρήθηκε με ένα θερμόμετρο. Πέφτει όσο αυξάνει το ύψος 6,5°C / 1000 μέτρα μέχρι τους -56,5° C, στα 11000 μέτρα. από τα 11 χιλιόμετρα μέχρι τα 20 χιλιόμετρα η θερμοκρασία παραμένει σταθερή στους -56,5° C. Από τα 20 χιλιόμετρα μέχρι τα 32 χιλιόμετρα ύψος η θερμοκρασία αυξάνει 1°C / 1000 μέτρα της Ευρώπης. Όμως οι θερμοκρασίες στην ανατολική αρκτική ανέβηκαν 14 βαθμούς πάνω από το κανονικό επίπεδο. Εντούτοις, διακριτές ανωμαλίες στην βόρεια Ατλαντική ταλάντωση θα μπορούσαν να αλληλεπιδράσουν με την μείωση του θαλάσσιου πάγου, η έρευνα καταλήγει. Το ένα θα μπορούσε να ενισχύσει το άλλο και το αποτέλεσμα θα ήταν ακόμα περισσότερες ανωμαλίες.

αναρτήθηκε από kairos.gr