Θεατρική Ομάδα Κέντρου Ημέρας «ΑΝΑΤΟΛΗ»
Ο Κλάιν έγραψε πριν από περίπου έναν αιώνα το πασίγνωστο βιβλίο του “Μαριονέττες”: χρησιμοποιώντας τον σαν μίτο της Αριάδνης ,μπορούμε να ανακαλύψουμε τον ίδιο μεταφυσικό συμβολισμό στις απαρχές ακόμα του ανθρώπινου πολιτισμού, συχνά μεταμφιεσμένο σε παραμύθι.
Στην ιστορία μας ( που είναι φτιαγμένη από κομμάτια ενός παμπάλαιου ελληνικού παραμυθιού και συναντιέται μέχρι και στις Ινδίες) ένας κακός μάγος έχει στη εξουσία του ένα κουτί και μέσα του ζουν τρία --->>>
ανδρείκελα- παιχνίδια, δεμένα με μάγια για να τον υπηρετούν. Στο κουτί υπάρχει επίσης ένα μαγικό φλάουτο : φτάνει να παίξεις την σωστή μελωδία και τα μάγια εξαφανίζονται. Μια μικρή πεταλούδα θα μπει (άραγε τυχαία ;) στο κουτί και θα διδάξει στα παιχνίδια το μυστικό του φλάουτου. Τα παιχνίδια, ελεύθερα πλέον, μπορούν να πάρουν εκδίκηση , κάνοντας τον μάγο μαριονέττα χωρίς βούληση. Κι έτσι αυτός ο δυνατός και κραταιός νικιέται από μια εύθραυστη πεταλούδα , κι ας μην ξεχνάμε το “άλλο” της όνομα, που στα ελληνικά είναι “ Ψυχή”.
Η παράσταση είναι καλεσμένη στο Edge Festival , στα πλαίσια του οποίου θα παρουσιαστεί στις 21 Νοεμβρίου 2011 , στο θέατρο Elfo Puccini, Μιλάνο, Ιταλία.
Παίζουν : Νάνσυ Εξάρχου
Mαρία Τσίκκουλα
Zαχαρίας Σεϊζάς
Δέσποινα Δριβάκου
Σκηνοθεσία/ κείμενο : Tάνια Κίτσου
Σκηνογραφία -Κουστούμια: Nάνσυ Εξάρχου
Ειδικά εφφέ : Χρυσάφη Παπάζογλου
Μουσική επιμέλεια: Τάνια Κίτσου
Διάρκεια : 40'
Με την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς
Και την υποστήριξη της Ομάδας Πειραματικού Θεάτρου Fractals
Edge Festival, l'arte entra in carcere - Il Sole 24 ORE
www.viaggi24.ilsole24ore.com
www.edgefestival.eu
Δημοσίευμα στον Ιταλικό τύπο για την παράσταση:
Un Commento a "Teatro e carcere: quando l'arte vola alto"
Monica Scidurlο Κριτική για το Persinsala - Teatro
26 novembre 2010 alle 20:49
Κλείνει το πρώτο μέρος του Edge Festival 2010 με την παράσταση "Μαγική Ιστορία: Η Συνομωσία των Παιχνιδιών", ένα παραμύθι που κατορθώνει να αγγίξει εκέινη την λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ της παιδικής αθωότητας και της ωριμότητας του ενήλικα.
Μια απλή ιστορία, αυτή που μας πρότεινε η μικτή θεατρική ομάδα από την εταιρεία "Σύνθεση" στην σκηνή του θεάτρου " Elfo Puccini" : αλλά απλή με την έννοια του ότι η απλότητα είναι ικανή να θέσει πολλά ερωτήματα , όπως "μήπως τελικά τα παραμύθια πρέπει να τα διηγούνται τα παιδιά στους μεγάλους?"
Η "Μαγική Ιστορία: η συνομωσία των παιχνιδιών" είναι μια παράσταση σχεδόν εντελώς χωρίς λόγο, όπου η υπόθεση αναλαμβάνει τον ρόλο του πρωταγωνιστή χάρη στην ευαίσθητη μουσική επένδυση και την χρήση της κίνησης. Μια παγκόσμια, δηλαδή, γλώσσα αυτή που χρησιμοποιήθηκε και που ενώνει παιδιά και μεγάλους, διαφορετικές εθνότητες, πολιτισμικές και εμπειρικές διαφορές. Κι είναι η πραγματική ζωή αυτή που ζωντανεύει στην σκηνή. Ηθοποιοί οι οποίοι ,χωρίς φόβο, εκθέτουν τις διαφορετικότητές τους ακριβώς για να τις ξεπεράσουν. Διαφορές που δεν χρειάζονται επεξηγήσεις αλλά γέφυρες. Ερμηνευτές που -μέσα από την μοναδικότητά τους- διατήρησαν την αμεσότητα των παιδιών, αυτών, που με την τυπική αθωότητα της ηλικίας, ξέρουν να "δίνονται" και να αγγίζουν όποιους κάθονται στην πλατεία.
Η παράσταση εξελίσσεται όπως το κάθε παραμύθι -ανάμεσα στο κοινό κάθονται και πολλά παιδιά- με ένα ηθικό δίδαγμα στο τέλος, που όμως προχωρεί πολύ πέρα από το θέατρο και καταλύει τα όρια της σκηνής και της σκηνικής εμπειρίας των ηθοποιών : τα θέματα της κοινωνικής εξέγερσης, της ελευθερίας και της αυτοσυνείδησης είναι αυτά που σφραγίζουν όλη την παράσταση. Στο τέλος πια, όταν ακριβώς φαντάζεσαι ότι τα έχεις κατάλαβει όλα, με την υπεροψία της σοφίας που αποκτάται μαζί με το δίπλωμα οδήγησης και το πτυχίο, οι σιγουριές σου διαλύονται ολοσχερώς καθώς οι ηθοποιοί παραδίδουν στους θεατές ένα νέο μέσον για να βιώσουν το θέατρο. Οι καλλιτέχνες προχωρούν ανάμεσα στο κοινό και το πιάνουν από το χέρι, οδηγώντας το σ' έναν κυκλικό χορό μέσα στην σκηνή.
Τα όρια τελικά καταργούνται: όχι μόνο στην ζωή , αλλά και στο θέατρο. Οι θεατές μεταμορφώνονται σε πρωταγωνιστές για να βιώσουν τον ρόλο του ηθοποιού. Μια παράσταση που δεν υπάρχει απλά για να διασκεδάσει , αλλά και για να παρακινήσει στην επικοινωνία, να δείξει μια πραγματικότητα επιχειρώντας να καταλύσει τα όρια. Συγκινητική η ανταπόκριση του κοινού, που όχι μόνο δεν αντιστάθηκε αλλά αφέθηκε -έστω και για λίγα μόνο λεπτά- να ξαναγίνει παιδί και να ξανανακαλύψει την χαρά του παιχνιδιού.
Αν στόχοι του θεάτρου είναι ο κοινωνικός επαναπροσδιορισμός, η διαπολιτισμικότητα και η διάδραση, αυτή η παράσταση αποτελεί την απόδειξη. Επίσης αποτελεί την απόδειξη ότι δεν χρειάζονται ούτε τρανταχτά ονόματα, ούτε ονειρικές σκηνογραφίες κι ούτε πολλά μηδενικά στο ποσό της παραγωγής για να αγγίξεις την καρδιά και τον νου των ανθρώπων, αλλά ότι για να κάνεις θέατρο είναι αρκετό να έχεις κάτι να πεις και να κάνεις κάποιον διαθέσιμο να σ' ακούσει.
Η παράσταση ανέβηκε:
Edge Festival 2010
Teatro Elfo Pucciniλεωφόρος Buenos Aires 33 -Μιλάνο, κυριακή 21 νοεμβρίου
Synthesis - Centro diurno Anatoli Polygyrou
ΜΑΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Η Συνωμοσία των Παιχνιδιών
Storia magica: La Congiura dei Giocattoli , σκηνοθεσία Tania Kitsou
με την θετρική ομάδα του Κέντρου Ημέρας "Ανατολή" Πολυγύρου
Αναρτήθηκε από ΡΕΣΠΕΝΤΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου