Συγνώμη που... αναπνέουμε!

Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«Πέτυχαν» να τινάξουν την επίσημη ανεργία στην Ελλάδα στο 1 εκατομμύριο ανέργους...
«Πέτυχαν» - το ομολόγησε προχτές η κ. Κατσέλη - ο ένας στους πέντε Ελληνες να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας...
«Πέτυχαν» η αγοραστική αξία των μισθών των εργαζομένων εν έτει 2010 να έχει κατρακυλήσει στα επίπεδα του 1984...
«Πέτυχαν» να είναι η Ελλάδα η χώρα με τις 42 (!) μορφές της λεγόμενης «ευέλικτης απασχόλησης»...

Κι όμως! Ο «σοσιαλιστής» υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Παπανδρέου, ο Μέγας Χαρτοφύλαξ της τρόικας ονόματι Παπακωνσταντίνου, εμφανίστηκε την περασμένη Δευτέρα στο «Mega» όπου και έθεσε τους εργαζόμενους ενώπιον των ευθυνών τους:

«Ποιος διαφωνεί ότι το εργατικό κόστος αποτελεί πρόβλημα για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας;», αναρωτήθηκε ως γνήσιος συνομιλητής του ΔΝΤ...

(Σημειώστε: Κατά του «εργατικού κόστους», πρώτος επιτέθηκε ο υπουργός. Ο ΣΕΒ ακολούθησε)...

Οπερ σημαίνει ότι η καλή μας κυβέρνηση, για λόγους «πατριωτικούς», στο «δεύτερο ημίχρονο» - όπως το αποκαλεί ο κ. Παπανδρέου - έχει βάλει πλάνο να φέρει τα μεροκάματα στην Ελλάδα στο επίπεδο της Κίνας. Αυτό επιτάσσει το «χρέος» της απέναντι στην ελληνική πλουτοκρατία, ειδάλλως πώς τα μονοπώλια θα γίνουν «ανταγωνιστικότερα», δηλαδή θα βγάζουν περισσότερα κέρδη.

Αλλά - ας μας επιτραπεί η αφελής ερώτηση - πόσα κέρδη, πια, «πρέπει» να βγάζουν οι κεφαλαιούχοι για να ικανοποιηθούν (κι αυτοί και η κυβέρνησή τους);

* Οπως ο ίδιος ο αντιπρόεδρος Πάγκαλος είχε παραδεχτεί τις προάλλες, το ποσοστό κέρδους του κεφαλαίου στην Ελλάδα κινείται στο 14%, με διπλάσιους δηλαδή ρυθμούς απ' ό,τι στην υπόλοιπη ΕΕ.
* Οπως βεβαιώνουν οι εκθέσεις του ΟΗΕ για την αποδοτικότητα του κεφαλαίου, η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα παγκοσμίως (!) μετά το Μεξικό, όσον αφορά την αποδοτικότητα, δηλαδή την κερδοφορία του κεφαλαίου.
* Οπως πιστοποιούν οι εκθέσεις όλων των διεθνών οργανισμών, η επί δεκαετίες καταβύθιση του επιπέδου διαβίωσης των εργαζομένων έναντι των κεφαλαιούχων, έχουν ως συνέπεια η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων - φτωχών στην Ελλάδα να έχει διευρυνθεί κατά τουλάχιστον 6,5 φορές, με συνέπεια η Ελλάδα να είναι επίσης η δεύτερη χώρα παγκοσμίως, μετά την Τουρκία, σε εισοδηματικές ανισότητες.

Κι όλα αυτά συμβαίνουν

σε μια χώρα που οι φορολογικοί συντελεστές για τα κέρδη των βιομηχάνων έχουν σε μια δεκαετία μειωθεί από το 45% στο 20%,

σε μια χώρα που η κυβέρνηση όχι μόνο δεν εγγυάται μισθούς, συντάξεις και δώρα, αλλά τα περικόπτει, την ίδια στιγμή που για τους τραπεζίτες «εγγυάται» την τρυφηλότητά τους, προσφέροντάς τους (παρέα με τη ΝΔ) 78 δισ. ευρώ σε μια διετία (!),

σε μια χώρα που οι εφοπλιστές της ελέγχουν το 20% της παγκόσμιας ναυσιπλοΐας (δηλαδή, πόσο πιο «ανταγωνιστικοί να γίνουν;), αλλά τα καράβια τους τα κατασκευάζουν στην... Κορέα και από τους 100.000 ναυτεργάτες που δούλευαν το '80, τώρα στα πλοία τους δουλεύουν μόλις 17.000...

Οταν, λοιπόν, κάτω από αυτές τις συνθήκες, έχουν το θράσος να μιλούν για «εργατικό κόστος», είναι προφανές τι θέλουν: Θέλουν να μας πάνε σε μια κατάσταση εργασιακή όπου ο εργάτης θα πρέπει να τους ζητάει συγγνώμη ακόμη και επειδή... αναπνέει!

αναρτήθηκε από ακτιβιστής