Διάλογοι διακοπών (part 1)

Ναι ρε φιλε, Ε8 είναι η πύλη...Α! καλώς τες...Ε8 οχι Ε7, μαλάκα θα χαρώ να πάρεις κανα άλλο και να βρεθείς Κύθνο!

- Γιατί; Που πάμε;

- Ωχ, ρε Μάνια, πάλι δεν κάνατε φροντιστήριο; Λοιπόν, για τελευταία φορά Κατερίνα... Φέτος πάμε Κουφονήσια...Να τος κι ο άλλος...

- Για σας κορίτσια... Ρε φίλε, μπλέχτηκα άσχημα στον κωλοπειραιά!

- Δε φταίει ο Πειραιάς... το ότι δεν έχεις μάθει ακόμα τα νούμερα και τα γράμματα φταίει... Πολύ παρέα με την «Γκόλφω» από ‘δω κάνεις νομίζω και σ’έχει πειράξει!



- Αντε, πάμε στο καράβι, θέλω να φύγω τώωωωωραααα!


Να δω πως θα την παλέψω 7 ώρες χωρίς τσιγάρο!

- Γιατί δεν επιτρέπεται;

- Πέτρο με ποιο πλοίο φεύγουμε;;; Έκπληξη!

- Πλάκα μου κάνεις; Πέρσι δεν ορκιζόμασταν οτι δε θα ξαναμπούμε στο καρυδότσουφλο; Φτάσαμε στο λιμάνι, εγώ ξερνοβολαγα κι αυτός φιλούσε την άσφαλτο.

- Βρε χαζό πέρσι είχε καιρό

- Μμμ και φέτος τι λέει η πρόγνωση «κάπτεν Τζιμ»;



- Αυτό είναι όλο κι όλο το καράβι; Που είναι το υπόλοιπο;

- Μόλις μπουμε μέσα θα μας μοιράσουν τρόμπες να το φουσκώσουμε!

- Αντε βρε γκρινιάρες, έχω πάρει emetostop!

- Χαχαχαχαχα πλάκα κάνεις! Έτσι τα λένε;;; Χχαχαχχαχαχα

- Ετσι, ξεκάθαρα πράγματα, να ξέρεις τι παίρνεις και για ποιό λόγο...δραμαμίνες και φλωριές... Ε Μ Ε Τ Ο Σ Τ Ο Π

- Εγώ θα πάρω μια καρτέλα από τώρα!

- Άντε τρελοκομεία, πάμε!

- Μπουααααα!!!



- Αχ, τι καλά φύγαμε!! Γουχουυυυ!!!

- Σε λίγο που θα γίνουμε luna park να σε δω... Γουυ χουυυυ!

- Κατερινάκι... σε ποιό νησί πάμε αγάπη μου;

- Εεεε

- Ναι?

- Θυμάμαι το πρώτο γράμμα!

- Γι αυτό είμαι σίγουρη!

- Κάρπαθο

- Εύγε! Κι όταν φτάσεις πάρε να μας πεις πως είναι!

- Πάλι λάθος; Κουφονήσι, κουφονήσι! Το βρήκα εεε;

- Ναι! Και περνάμε στον απόμενο γύρο!! Σε ποιό νησί θα πάμε μετά το Κουφονήσι;

- Χμμμ

- Δ...Δήλο

- Πως θα θελα να σε δω να στήνεις σκηνές και ιστορίες ανάμεσα στα ερρειπια και να σε μαζεύει η αρχαιολογική υπηρεσία, άτιμο!

- Όχι Δήλο ε;

- Ένα έχει μείνει!

- Δόνουσα θα πάμε Κατερινα μου...αντε ρε το κοροϊδεύετε το κορίτσι..

- Που ‘ σαι...αγόρι...μάθε τα νούμερα πρώτα!

- Σας ευχαριστούμε που διαλέξατε την εταιρία μας...μπλα...μπλα...μπλα η διαδρομή είναι Μήλο, Φολέγνδρο, Θήρα,Νάξο, Κουφονήσι, Αμοργό

- Αυτό είναι ΚΤΕΛ δεν είναι πλοίο!



- Φτάσαμε;

- Ναι πιάσαμε Κονγκό!

- Αχ τι τέλεια νεράαααα θέλω να κάνω μπάνιο τώρα!!!

- Πάμε σήμερα στο Φοίνικα που είναι και κοντά;

- Μωρέ και το λιμάνι καλό είναι και εγώ είμαι κομμάτια, δεν κολυμπάμε εδώ σήμερα;

- Ναι για να είμαστε κοντά και στις ταβέρνες!

- Ρε εγώ κουνιέμαι ακόμα!

- Λοιπόν, μάσκα, βατραχοπέδιλα, ομπρέλα..

- Η ομπρέλα αυτή για ποιόν είναι; Για τους μικροοργανισμούς;

- Ε, δεν ήθελα να πάρω πιο μεγάλη, πως θα την κουβαλούσα;

- Κι είπες μιας και δεν τραβάει τα βλέματα λόγω μεγέθους ας πάρω μια με τον Winnie να γίνει πιο ολοκληρωμένη η εμφάνιση!

- Καλά θειλα η ομπρέλα, αλλά πως μπαίνεις από κάτω; Έρπειν;

- Όταν εσεις θα έχετε γίνει οτι πρέπει για αστακομακαρονάδα, εγώ θα είμαι δροσερή και λευκή!

- Στα 5 εκατοστά που θα καλύπτει η ομπρέλα

- Ρε ακούστε! Τζιτζίκια και πλιτς πλατς από τη θάλασσα! Όλο το Χειμωνα αυτό περίμενα!

- Ειρηνάκι, τι μετάλλαξη έχεις πάθει καλό μου? Πέρσι δε μας έλεγες ότι τα τζιτζίκια είναι το όπλο της φύσης για να απομακρύνει τους ανθρώπους από τις καλύτερες καβάτζες;

- Οτι χέστηκες για την τροφική αλυσίδα, ας εξαφανιστούν...και άλλα τέτοια αγαπησιάρικα;

- Αυτή ΗΤΑΝ η Ειρήνη, από τότε που έπιασε δουλειά, έχει γίνει το «Λουλούδι του δάσους»

- Σαν την Ποκαχόντας ένα πράμα! Ξέρεις τι? Επειδή μένω κλεισμένη στο γραφείο όλη μέρα, μου λείπει αυτή η επαφή που είχαμε με τη φύση... Εγώ προειδοποιώ, όσες μέρες είμαστε εδώ, ή κάτω από ένα δέντρο ή μέσα στο νερό θα είμαι!

- Ναι μικρή μου αστή...απόλαυσε τις λίγες μερούλες στη φύση με το air condition και το ψυγείο!

- Έλα ρε μωρό μου, αφού σου είπα έχω την πλάτη μου καιι θα ταλαιπωρηθώ στο ελεύθερο...

- Την Κατερίνα τη βλέπει κανεις;

- Ναι, είναι εκείνα τα κίτρινα βατραχοπέδιλα στο βάθος!



- Πείνασα!

- Μαμ!

- Πάμε για ούζα και τζατζίκια;

- Ότι γουστάρετε!

- Και τα τζιτζίκια αν τα είχε τηγάνιτα, τα έτρωγα

- ‘Ωπα, αρχίζει να επανέρχεται!Τι έγινε η Ποκαχόντας;

- Σε σουίτα στην Κασταλία, λόγω νευρικού κλωνισμού... πολλάα τζιτζίκια σου λέει στο δάσος!

- Α! Μου έχουν πει στο «φως φανάρι» έχει τέλειες πίτες!

- Κανας μουσακάς παίζει;

- Ε, πάμε να δούμε!



- Ωχ αμάν, πόσο φάγαμε πάλι ρε μαλάκες;

- Πόσο ήπιαμε να ρωτάς!

- Οι άλλες όμως, ακάθεκτες...

- Γιατί τη βγάλανε με δυο καραφάκια...

- Ναι αλλά τσάκισαν τις πίτες, ένα φυλαράκι πρόλαβα!

- Καλά τι τέλειες πίτες ήταν αυτές;

- Άσε μη τις συζητάμε άλλο κοντεύουν να μου βγουν από τα αυτιά! Ειδικά αυτή με το μπέικον και τις πιπεριές...

- Πωωω και η τυρόπιτα τα ‘σπαγε!

- Μμμμ πρέπει να είχε απ’αυτό το κυκλαδίτικο το τυράκι..

- Μυζήθρα

- Ναι ναι

- Κοίτα τους άλλους...ξεσκίστηκαν στις μπύρες και τώρα είναι σαν να έχουν μπει στο μήνα τους

- Κορίτσιααα,

- Ναι;

- Μου αρέσει ο Μάνος!

- Σωωώπα!!!

- Έλα βρε Κατερίνα..ούτε που μας είχε περάσει από το μυαλό!!!

- Φαίνεται;

- Μπαααα καθόλου! Μάτι βγάζει!

- Και για τους δύο!!!!

- Αλήθεια;

- Ναι, άντε ανέβαινε τωρα την ανηφόρα, μπας και φτάσουμε ποτέ στο δωμάτιο και το βράδυ στο Soroco βλέπουμε πως κυλάει το πράγμα!

- Θα πάμε εκεί με τα ωραία Daquiry?