The PIXIES [A.M.K.A.]

Μια φορά κι ένα καιρό, κάπου εκεί στο δεύτερο μισό της προπερασμένης δεκαετίας, έπεσαν στη Βοστώνη από τον ουρανό οι "Νεράιδες". Ήταν τέσσερις, και ήρθαν στον κόσμο μας σαν κλασικό rock κουαρτέτο: Ο Black Francis (Charles Thompson), ο αρχηγός τους, τραγουδούσε και έπαιζε κιθάρα, η Kim Deal έπαιζε μπάσο κι έκανε δεύτερα φωνητικά, ο Joey Santiago έπαιζε lead κιθάρα και ο David Lovering ντραμς. Ο ήχος τους ήταν ένα χαρμάνι garage, punk, pop και glam-rock των αρχών των '70s, με βασική επιρροή τους Husker Du του Bob Mould. Η αποστολή τους ήταν να κλέψουν τα παιδιά των γήινων.

Το σχέδιο δράσης υπήρξε μεγαλοφυές: Θα άλωναν τα παιδιά μέσω της μουσικής που όλα αγαπούσαν. Θα έμπαιναν στις τάξεις τής, άσημης ακόμη τότε, "εναλλακτικής rock σκηνής", θα την μπόλιαζαν μ' έναν κρυφό κώδικα, κι έπειτα θα μετέτρεπαν το indie rock από περιθώριο, σε παγκόσμιο κύριο ρεύμα, ώστε ο κώδικας να φτάσει σε κάθε πιτσιρικά και να καρφωθεί στο μυαλό του. Το πρόγραμμα ήταν απλούστατο στη σύλληψή του (ο καθένας με βασικές γνώσεις pop και rock ιστορίας θα μπορούσε να το έχει γράψει) και απίστευτα τοξικό στη χρήση του: Ένα και μόνο άκουσμα αρκούσε για να προσηλυτίσει τα παιδιά στο νέο μουσικό κόσμο.



Είχε, δε, ως εξής:
10. Το τραγούδι να έχει ήσυχα κουπλέ και εκρηκτικό ρεφρέν.
20. Η ρυθμ σέξιον (μπάσο - ντραμς) να είναι υποδειγματικά δεμένη και ακριβής.
30. Σε πλήρη αντίθεση, τα φωνητικά και η κιθάρα να απογειώνονται σε ξεσπάσματα ανήκουστα και εξώκοσμα, με την αυστηρή προϋπόθεση αυτά να είναι πηγαία και όχι επιτηδευμένα για λόγους στυλ.
40. Να γίνεται συστηματική προβολή και εκμετάλλευση της θηλυκής παρουσίας στο γκρουπ.
50. Ποτέ να μην παραλείπονται οι μελωδίες.
60. Επιστροφή στο 10.
Μαζί με όλα τ' άλλα, ο κώδικας ήταν και επιδημικά μεταδοτικός. Κάθε παιδί που τον άκουγε ήθελε να φτιάξει ένα δικό του γκρουπ και να παίξει ίδια μουσική, υπηρετώντας τις Νεράιδες σαν Απόστολός τους. Έτσι προέκυψαν μεταξύ άλλων οι Nirvana (που κέρδισαν παγκόσμια διασημότητα με το καθαρά Pixie-κο "Smells Like Teen Spirit") και μαζί τους όλη η "grunge" σκηνή, αλλά και πλήθος εγγλέζικων συγκροτημάτων όπως οι Blur και οι Supergrass. Κοντολογίς, η μεγαλύτερη μερίδα της "εναλλακτικής κιθαριστικής rock σκηνής" της τελευταίας δεκαετίας.
Τελικά, όπως κατά κανόνα συμβαίνει με κάθε κατώτερο πολιτισμό που δέχεται την επιφοίτηση ενός προηγμένου, όλα τα παιδιά της Γης λάτρεψαν τις Νεράιδες και τους Αποστόλους τους, σαν Θεούς. Η πρόσφατη συλλογή "Death To The Pixies", αποτελεί το Ευαγγέλιο της νέας θρησκείας, με 17 κομμάτια από τα καλύτερα που είπαν οι Νεράιδες στα πέντε τους LP από το 1987 μέχρι το 1991, όταν ο Francis διέλυσε το συγκρότημα για ν' αναληφθεί στους ουρανούς της σόλο καριέρας.
Αντιπροσωπευτικό άλμπουμ: Death To The Pixies (4AD, 1997)




entertainment.in.gr