Οι περιοχές οι οποίες διαθέτουν μεγάλες πηγές πόσιμου νερού, ειδικότερα ποτάμια και λίμνες, μολύνονται ανεπανόρθωτα από τις βιομηχανικές δραστηριότητες και τα τοξικά απόβλητα.
Τα προβλήματα λειψυδρίας ή έλλειψης πόσιμου νερού στον κόσμο συζητούνται συνήθως σε προκαθορισμένες ημερομηνίες. Το τελευταίο Συνέδριο για το Παγκόσμιο Ζήτημα του Νερού διεξήχθη στη Μασσαλία υπό τον τίτλο ΄Ήρθε ο Καιρός για Αποφάσεις’’. Παρ΄όλα αυτά, αντί να συζητούνται συγκεκριμένες λύσεις, οι συμμετέχοντες μίλησαν για προβλήματα που δεν είναι γνωστά μόνο στους οικολόγους.
"Το καθαρό νερό δεν χρησιμοποιείται αποτελεσματικά, σε σχέση με τη ζήτηση και τις ανάγκες. Δεν έχουμε ακόμη πλήρη πληροφόρηση για αυτό το θέμα, και η διαχείριση των υδάτων είναι αποδιοργανωμένη. Με αυτό το σκεπτικό, το μέλλον μοιάζει αυξανόμενα αμφίβολο, και οι κίνδυνοι ολοένα και πιο σημαντικοί’’ δήλωσε στους συμμετέχοντες του συνεδρίου η Irina Bokova, η οποία είναι η επικεφαλής της UNESCO.
Σύμφωνα με τη Παγκόσμια Τράπεζα, περίπου ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι διαβιούν υπό συνθήκες έλλειψης νερού, και 700 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν υπό συνθήκες σχετικής αποστέρησης νερού (water stress), δηλαδή έχουν στη διάθεσή τους περίπου 1000 με 1.700 κυβικά μέτρα νερού ετησίως.
Στη διάρκεια του προηγούμενου έτους περισσότεροι από 20 εκατομμύρια άνθρωποι έφυγαν από τις οικίες στις περιοχές όπου επικρατεί έλλειψη νερού. Η μετακίνηση μίας τόσο μεγάλης μάζας ανθρώπων δεν μπορεί παρά να αυξήσει το βαθμό της κοινωνικής έντασης η οποία θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε επέκταση των συγκρούσεων και σε μετάβαση σε στρατιωτικές διενέξεις.
Η πρώην Σοβιετική Κεντρική Ασία είναι ένα παράδειγμα μίας πιθανής πολεμικής ζώνης. Όταν η Μόσχα ήταν υπεύθυνη για τη διαχείριση των υδάτων στη περιοχή, προσπαθούσε να σεβαστεί τα συμφέροντα των δημοκρατιών. Τα πρόσφατα ανεξάρτητα κράτη τείνουν να εκμεταλλεύονται την έλλειψη νερού και τον έλεγχο των ποταμών ως έναν πιθανό μοχλό πίεσης στις γειτονικές τους χώρες.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Παγκόσμιων Πόρων, οι δεκατρείς πιο μειονεκτούντες χώρες στον κόσμο σε σχέση με την επάρκεια του νερού περιλαμβάνουν το Τουρκμενιστάν (206 κυβικά μέτρα ανά άτομα το χρόνο), τη Μολδαβία (236 κυβικά μέτρα), το Ουζμπεκιστάν (625 κυβικά μέτρα) και το Αζερμπαϊτζάν (972 κυβικά μέτρα). Τουλάχιστον τρείς από τις τέσσερις αυτές χώρες μπορούν να εκκινήσουν πολέμους για το νερό, λαμβάνοντας υπόψιν τις στρατιωτικές τους ικανότητες.
Υπάρχουν αρκετά έθνη τα οποία δεν είναι ικανά να διαχειριστούν επαρκώς τις υδάτινες πηγές τους και μολύνουν τους βιότοπους τους οι οποίες όμως διαθέτουν σημαντική στρατιωτική ισχύ. Παραδείγματα τέτοιων χωρών είναι η Ινδία και , όλο και πιο έντονα, η Κίνα. Αυτές οι χώρες θα συμπεριληφθούν στη τρέχουσα δεκαετία στη λίστα των χωρών με σχετική αποστέρηση νερού.
Το παραδείγμα της ύπαρξης υπό υποβαθμισμένα οικοσυστήματα αποτελεί την πλειονότητα των χωρών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, οι οποίες στο παρελθόν υπήρξαν τα κέντρα της αγροτικής παραγωγής. Οι σημερινές έρημοι στις περιοχές εκείνες όπου η γή ήταν γόνιμη έναν αιώνα πριν είναι το αποτέλεσμα της επιθετικής και κακής διαχείρισης των υδάτινων πόρων.
Η αύξηση της κατανάλωσης νερού μέσα στις επόμενες δεκαετίες θα σχετιστεί πρωταρχικά με μία αύξηση στη ζήτηση για τροφή. Περίπου το 70 τοις εκατό του νερού που καταναλώνεται από τις πηγές υδάτων χρησιμοποιείται για την ύδρευση της αγροτικής γής.Το 20% χρησιμοποιείται στη βιομηχανία και μόλις το 10% για οικιακή χρήση, αναφέρει ο εξέχων ερευνητής Renat Perelyet.
Μέχρι το 2050 η παγκόσμια ζήτηση για τροφή αναμένεται να αυξηθεί κατά 70 τοις εκατό, και η ζήτηση για προϊόντα εκτροφής θα αυξηθεί ιδιαιτέρως.
Η αύξηση στην παραγωγή τροφής θα οδηγήσει στην αύξηση της παγκόσμιας κατανάλωσης νερού κατά τουλάχιστον 19%, σύμφωνα με έκθεση του Ο.Η.Ε.
Ταυτοχρόνως, τα τελευταία 50 χρόνια, η εξαγωγή νερού έχει τριπλασιαστεί σε ορισμένες περιοχές, και αυτές οι πηγές - οι οποίες είναι δύσκολο να μετρηθούν - μειώνονται πλέον δραστικά.
pentapostagma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου