Το εύρημα προέρχεται από μελέτη σε 55 αγόρια και 48 κορίτσια της Ε’ και Στ’ τάξης του Δημοτικού, από τα οποία οι ερευνητές ζήτησαν να καταγράφουν επί τέσσερις ημέρες ό,τι τους συνέβαινε.
Σε τακτά χρονικά διαστήματα, εξάλλου, οι ερευνητές έπαιρναν δείγματα σιέλου από τα παιδιά για να μετρούν τα επίπεδα της κορτιζόλης, της κύριας ορμόνης του στρες, ενώ τα υπέβαλλαν και σε διάφορα ψυχολογικά τεστ.
Όπως γράφουν στην επιθεώρηση «Developmental Psychology», όταν τα παιδιά βίωναν ένα αρνητικό γεγονός, όπως κάποιο πρόβλημα με τον δάσκαλό τους ή ένας καυγάς με τους συμμαθητές τους, τα επίπεδα της κορτιζόλης στον οργανισμό τους αυξάνονταν και η αυτοεκτίμησή τους ελαττωνόταν.
Όσα, όμως, είχαν τουλάχιστον έναν κολλητό φίλο, με τον οποίο μοιράζονταν το πρόβλημά τους, η αύξηση της κορτιζόλης και η μείωση της αυτοεκτίμησης ήταν αισθητά χαμηλότερες.
Οι ερευνητές σημειώνουν στο άρθρο τους πως τα ευρήματα αυτά δεν αφορούν αμιγώς τα παιδιά, διότι είναι καλά τεκμηριωμένο πως ό,τι συμβαίνει στην παιδική ηλικία, μας ακολουθεί για μια ζωή – και σε αυτό συμπεριλαμβάνεται η αυτοεκτίμηση.
«Οι ψυχολογικές και σωματικές αντιδράσεις στα αρνητικά βιώματα της παιδικής ηλικίας, έχουν αντίκτυπο στην μετέπειτα ζωή μας», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Γουϊλιαμ Μπουκόβσκι, καθηγητής Ψυχολογίας και διευθυντής του Κέντρου Έρευνας της Ανθρώπινης Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο Κονκόρντια, στο Μόντρεαλ του Καναδά.
«Η υπερπαραγωγή κορτιζόλης μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές αλλαγές της φυσιολογίας του σώματος, όπως η καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος και η μειωμένη ανάπτυξη των οστών. Συνεπώς, μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στην ομαλή ψυχική αλλά και σωματική του ανάπτυξη».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου