Αφορμή για το θέμα μου απόψε αποτέλεσε μια ανάρτηση στον <<τοίχο>> ενός φίλου. Μάλλον δεν είμαι ο κατάλληλος αλλά βάζοντας το κεφάλι μου στη φωτιά όπως έχω μάθει από παλιά (όποιος κατάλαβε-κατάλαβε) θα προσπαθήσω να γράψω 2-3 κουτσουρεμένα λογάκια για την μαγεία της ροκ.
Στα μέσα του ’40 καθώς η Ευρώπη έβραζε λόγο του 2ου παγκοσμίου πολέμου, αρκετοί ήταν αυτοί που αναζήτησαν ένα καλύτερο αύριο σε πολιτείες, στην απέναντι όχθης του Ατλαντικού.
Μαζί μ’ αυτούς όμως, μετανάστευσε και η κουλτούρα του καθενός, ο πολιτισμός και η μουσική του. Εκεί έμελε να συναντηθούν με άλλα, άγνωστα για αρκετούς από αυτούς, ακούσματα και ιδέες. Η μουσικοπολιτισμική ζύμωση δεν άργησε να γίνει. Ερεθίσματα από rhythm, blues, gospels (αφροαμερικανικά μουσικά ιδιώματα) και countrie (ένα είδος φολκλορικής μουσικής που εμφανίστηκε στην Ιρλανδία) σε συνδυασμό με διάφορες μουσικοστιχουργηκές καινοτομίες, άρχισαν σιγά-σιγά να σχηματίζουν μια νέα μουσική αντίληψη, αποτελώντας αφορμή για περαιτέρω πειραματισμό. Για περίπου μια δεκαετία καλλιτεχνικές προσπάθειες και σχήματα, προσπαθούσαν να προσπεράσουν πολιτικά και φυλετικά ταμπού που επικρατούσαν στην τότε Αμερική. Κάτι νέο δημιουργείται και δεν θα αργήσει να γεννηθεί.
Λίγο μετά την είσοδο των ‘50τιζ, η πρώτη ροκ επιτυχία, το Rock around the clock από Bill Halley και His Comets είναι πλέων γεγονός. Στα μέσα της ίδια δεκαετίας ο κόσμος θα γνωρίσει τον βασιλιά, Elvis Prisley, όπου καθιέρωσε το ροκ σε παγκόσμιο επίπεδο με τα μουσικοχορευτικά του τερτίπια.
Από κει και πέρα στις δεκαετίες που ακολουθούν η ροκ κερδίζει ολοένα και περισσότερους οπαδούς. Παραμένει όμως ένας ζωντανός οργανισμός όπου η εξέλιξή του ήταν ζωτικής σημασίας. Στην δεκαετία του ’60 διάφορα παρακλάδια του, αρχίζουν να κάνουν κιόλας την εμφάνισή τους σε Αμερική και Ευρώπη, με μια πιο άγρια στιχουργική διάθεση. Ο στίχος αρχίζει να γίνεται καυστικός και η μουσική αρκετά πιο σκληρή. Τα παγκόσμια πολιτικά δρώμενα αποτελούν κύρια πηγή έμπνευσης και κριτικής. Το ’70 εμφανίζονται ακόμα περισσότερα παρακλάδια με την ψυχεδέλεια να παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ροκ.
Τότε κάνει και την εμφάνισή του και το ελληνικό παρακλάδι με κύριους εκφραστές του τον Πλέσσα, τον Σαββόπουλο, τον Παπακωνσταντίνου και τον αιώνιο έφηβο Παύλο Σιδηρόπουλο. Οι δεκαετίες περνούν, η ροκ μεγαλώνει, ωριμάζει και αναπτύσσεται σε Αμερική και Ευρώπη. Η χιλιετία κλείνει με την ύπαρξη αθανάτων κομματιών και καταπληκτικών δημιουργών.
P.s. φρεσκαδούρα και τα σπάει ;)
by Yogi (συνεργάτης... εξωτερικός)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου