Α.Μ.Κ.Α.

Τί να πρωτοπεί και τί να πρωτογράψει κανείς για τις πιο γλυκές μουσικές μελωδίες αυτού του τόπου? Γιατί δεν είναι μόνο η δύναμη του σκληρού στίχου, η ένταση της μουσικής και τα ντεσιμπέλ… Είναι πολύ περισσότερο που η μουσική βρίσκει εκείνα τα ερωτικά πατήματα, στους πιο ήπιους τόνους, σε δύο λόγια αγάπης και καταφέρνει έτσι να προπαγανδίζει σεμνά, τους πιο εγκύρους πανανθρώπινους κοινωνικοπολιτικούς στόχους…



Έτσι και στον τόπο τούτο, ακούστηκε πριν κάποια χρόνια, μεταξύ άλλων και το «νέο κύμα». Μία μουσική τάση, η οποία κληρονόμησε όλα εκείνα τα «μίνιμαλ» κοινωνικοπολιτικά σημεία του ελληνικού μουσικού παρελθόντος (ρεμπέτικο, ελαφρύ) και τα εμπλούτισε με όλες τις σύγχρονες, για την εποχή του, παραστάσεις.



Το πείραμα, φυσικά και συνεχίζεται, καθώς νέες φουρνιές καλλιτεχνών συνεχίζουν να παντρεύουν είδη, εποχές, τάσεις και μουσικές προσδοκώντας πάντα στη δύναμη της μελωδίας