Η σύγκριση λοιπόν με την κατάσταση που επικρατεί στα λιμάνια του Δήμου μας αλλά και ειδικότερα με αυτό των Πυργαδικίων είναι μία καλή ευκαιρία για ορισμένες επισημάνσεις.
Επιγραμματικά λοιπόν στην Ιερισσό, την Ολυμπιάδα, τα Νέα Ρόδα υπάρχουν υποτυπώδεις ράμπες-γλίστρες (στην ουσία διάδρομοι) κατασκευασμένες από σκυρόδεμα, στις οποίες υπάρχει ικανοποιητική προφύλαξη από τον «καιρό» και με σχετική ευκολία, ένας ερασιτέχνης αλιέας ή ένας επισκέπτης με σκάφος μπορεί να εξυπηρετηθεί.
Οι κατασκευές αυτές δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, παρά λίγα τετραγωνικά μέτρα οπλισμένο σκυρόδεμα η δε βελτίωση τους θα καταστήσει το φουντάρισμα ή το τράβηγμα των σκαφών μας ακόμη ποιο εύκολο, αλλά ας μην είμαστε αχάριστοι………………………εξυπηρετούν και έτσι όπως είναι.
Στην Ουρανούπολη υπήρχε κάποτε μία ανάλογη κατασκευή δίχως να αποτελεί επίσης κάτι το ιδιαίτερο η οποία, σε συνδυασμό με την στενότητα της περιοχής προϋπόθετε να είναι κανείς «άσσος» στους ελιγμούς και τις μανούβρες του τρέιλερ, όσον δε αφορά το παρκάρισμα ας το αφήσουμε καλύτερα. Στα πλαίσια όμως κατασκευής του νέου λιμανιού, αυτή η ράμπα καταστράφηκε. Θέλω να πιστεύω ότι στον σχεδιασμό του νέου λιμανιού ο μελετητής θα έχει δείξει την προνοητικότητα κατασκευής νέας και φυσικά πολύ καλύτερης με ικανοποιητική πρόσβαση.
Στο Στρατώνι υπάρχει μακράν η καλύτερη εγκατάσταση από όλες που υπάρχουν στο Δήμο Αριστοτέλη, η δε προφύλαξη η οποία παρέχει από τον «καιρό» είναι ιδανική. Η ράμπα-γλίστρα είναι αρίστης κατασκευής και με χαρακτηριστική ευκολία κάποιος ερασιτέχνης αλιέας ή ένας επισκέπτης της περιοχής μπορεί να την χρησιμοποιήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι γνωστή και σχολιάζεται ευμενώς σε όλα τα αλιευτικά ηλεκτρονικά forum από πολλούς ερασιτέχνες αλιείς της Βορείου Ελλάδος.
Μέχρι τώρα στα γραφόμενά μου επισήμανα που υπάρχουν οι λεγόμενες ράμπες-γλίστρες στον Δήμο μας. Έφτασε λοιπόν η στιγμή να απαριθμήσω που δεν υπάρχουν ενώ η ενδεχόμενη ύπαρξη τους κρίνω προσωπικά ότι είναι επιβεβλημένη.
Καταρχάς στην Τρυπητή, αριστερά από την προβλήτα και σε μικρή απόσταση από αυτή, κάποιοι τολμηροί, φουντάρουν τα σκάφη τους δια μέσω της παραλίας – αμμουδιάς αφού (κακώς) δεν υπάρχει ούτε ένας υποτυπώδες διάδρομος, ο χώρος για παρκάρισμα είναι μεγάλος, υπάρχει ευρυχωρία δεν υπάρχει όμως ευκολία και όποιος τολμήσει απαραίτητα επιβάλλεται να έχει αυτοκίνητο ιδιαιτέρων και αυξημένων δυνατοτήτων (βλ. κάρο …………).
Στο Ξηροποτάμι υπήρχε ράμπα-γλίστρα (στην ουσία μία τσιμενταρία) μπροστά από την παιδική χαρά του οικισμού η οποία μέχρι και πριν δύο περίπου χρόνια εξυπηρετούσε. Όμως με τον μεγάλο νοτιά της 10ης Φεβρουαρίου 2010 δυστυχώς καταστράφηκε. Έκτοτε τίποτα…….. Να σημειωθεί ότι στην Τρυπητή αλλά και στο Ξηροποτάμι υπάρχει μία μερική προφύλαξη από «καιρούς».
Στα Πυργαδίκια δεξιά και σχεδόν εφαπτομενικά με την παλαιά προβλήτα του λιμανιού, υπάρχει ένας στενός σχετικά διάδρομος κατασκευασμένος από σκυρόδεμα ο οποίος όμως έχει δύο πολύ σοβαρά μειονεκτήματα. Το πρώτο μειονέκτημα είναι ότι κατασκευάστηκε σχεδόν εφαπτομενικά με την υπάρχουσα παλαιά προβλήτα, λεπτομέρεια που δυσχεραίνει ιδιαίτερα το φουντάρισμα – τράβηγμα σκαφών. Το δεύτερο μειονέκτημα είναι ότι επειδή η είσοδος του διαδρόμου είναι αρκετά στενή (συνεκτιμημένης της απόστασης ανάμεσα στο περίπτερο και ενός μικρού εξωκλησιού που ορίζουν το άνοιγμα εισόδου) προϋποθέτει χειριστή – οδηγό άριστων επιδόσεων και δεξιοτήτων. Στα ανωτέρω φυσικά αξίζει να προσθέσουμε και το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος διάδρομος εκτός από ακατάλληλος είναι πάντοτε κλειστός, πάντοτε κατειλημμένος……………….. Ναι ακριβώς πάντοτε κατειλημμένος. Σε μόνιμη βάση λοιπόν υπάρχει παρκαρισμένο ένα τρέιλερ μεγάλων διαστάσεων, άγνωστου ιδιοκτησίας, υποθέτω ότι ανήκει στους επαγγελματίες αλιείς του χωριού και πιθανών να χρησιμοποιείται από αυτούς για την φορτοεκφόρτωση των καϊκιών κατά την ετήσια συντήρησή τους. Και πάλι υποθετικά θα έλεγα ότι και η κατασκευή αυτού του διαδρόμου πιθανών να πραγματοποιήθηκε με μέριμνα των επαγγελματιών των Πυργαδικίων για ιδία χρήση. Η ουσία πάντως είναι ότι αυτή η κατασκευή αφενός είναι ακατάλληλη και αφετέρου επί της ουσίας είναι απαγορευτική για οποιοδήποτε επισκέπτη και φυσικά τοπικό ερασιτέχνη αλιέα.
Έτσι λοιπόν όλοι εμείς οι ερασιτέχνες ή ιδιοκτήτες σκαφών της περιοχής καταφεύγουμε σε λύσεις ανάγκης και ευρεσιτεχνίες. Δεξιά από τον υπάρχων ακατάλληλο και απαγορευμένο διάδρομο, το σύνολο όλων μας φουντάρουμε και ρυμουλκούμε τα σκάφη μας δια μέσω της παραλίας – αμμουδιάς, χρησιμοποιώντας αυτοκίνητα ικανά και μη (όσοι δεν διαθέτουν), σχοινιά , συρματόσχοινα , βίντσια και φυσικά μυϊκή δύναμη που συνεπάγεται ιδιαίτερο κόπο για εμάς, φθορά στα οχηματά μας και τα σκάφη μας και όλα αυτά για να πάμε λίγες ώρες μέσα στην γαλανή, να περάσουμε ευχάριστα την ώρα μας και ξεχαστούμε από τα καθημερινά και τετριμμένα….….. Απορώ τι μπορεί να σκέπτεται κάποιος επισκέπτης όταν μας παρατηρεί από τα ταβερνάκια της παραλίας με πόσο κόπο φουντάρουμε ή ρυμουλκούμε, αλλά και τι αρνητικές εντυπώσει αποκομίζει ο κάθε επισκέπτης (Έλληνας ή αλλοδαπός) που θέλει να φουντάρει το σκάφος του στα Πυργαδίκια.
Εδώ και περίπου μία πενταετία έχει κατασκευαστεί και το νέο λιμάνι το οποίο βρίσκεται για όσους δεν γνωρίζουν Ανατολικά της παλαιάς προβλήτας. Θα περίμενε κανείς το φυσιολογικό και ευνόητο, ότι δηλαδή σαν νέο και σύγχρονο έργο (ο Θεός να το κάνει αλλά δεν είναι επί του παρόντος……) να έχει κατασκευαστεί εντός αυτού επιτέλους και η περιβόητη Ράμπα-Γλίστρα για σκάφη. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν υπάρχει………… Δεν είχε προβλεφθεί από τον μελετητή; Δεν κατασκευάστηκε από τον ανάδοχο κατασκευαστή; Δεν το γνωρίζω, η ουσία είναι ότι αυτή η μικρής κλίμακας κατασκευή σε ένα θεωρητικά σύγχρονο και τόσο πρόσφατο έργο δεν κατασκευάστηκε, σε αντίθεση φυσικά με το ότι ισχύει σε όλα τα αναλόγου διαμετρήματος και έκτασης έργα ανά την Ελλάδα. Είναι μία παράλειψη του μελετητή, μία έλλειψη του κατασκευαστή ή μήπως είναι δάκτυλος κάποιου ή κάποιων από την περιοχή; Ο χώρος υπάρχει και μάλιστα η κατασκευή της ράμπας – γλίστρας δύναται να πραγματοποιηθεί σε δύο σημεία. Συγκεκριμένα, πριν από την έναρξη του πλακόστρωτου του νέου λιμανιού ή ακόμη καλύτερα στο ανατολικότερο άκρο αυτού στον μικρό κολπίσκο κάτω από το Δημοτικό Σχολείο.
Για τις προαναφερθείσες τριτοκοσμικές συνθήκες που επικρατούν στο λιμάνι των Πυργαδικίων όσον αφορά την εξυπηρέτηση των ερασιτεχνών αλιέων, έχουμε μερίδιο ευθύνης και όλοι εμείς από την Μεγάλη Παναγία που διαθέτουμε σκάφη (είμαστε αρκετοί), αφού και η δική μας αναλγησία, αφέλεια και γενικότερα αδιάφορη συμπεριφορά μας για την επίλυση του προβλήματος έχει οδηγήσει εδώ την κατάσταση. Αν εμείς οι ίδιοι είχαμε πιέσει τις προηγούμενες Δημοτικές Αρχές αλλά και την τωρινή, πιστεύω ότι κάτι ίσως θα είχαμε καταφέρει. Ακόμη και η ίδρυση ενός συλλόγου ερασιτεχνών αλιέων στην Μεγάλη Παναγία, με ευρύ και ποικίλο φάσμα δραστηριοτήτων περί την θάλασσα, θα είχε οδηγήσει με την ύπαρξη και δραστηριοποίηση, του σε ωρίμανση και εν τέλη λύση του προβλήματος. Άλλωστε αυτή η μικρής κλίμακας κατασκευή, όχι μόνο θα εξυπηρετήσει εμάς που είμαστε Δημότες του Δήμου Αριστοτέλη, αλλά και όλους τους επισκέπτες της περιοχής με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται προς την αύξηση της τουριστικής κίνησης, ιδίως τους θερινούς και όχι μόνο μήνες.
Ταραζάς Β. Διαμαντής
Ερασιτέχνης Αλιέας
αναρτήθηκε από Ρεσπέντζα
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου