Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Ανοικτό γράμμα προς τους «αγανακτισμένους» στις πλατείες όλου του κόσμου

Αγαπητές κυρίες και κύριοι «αγανακτισμένοι», παρακολουθούμε με μεγάλο ενδιαφέρον τις λαϊκές συνελεύσεις σας που λαμβάνουν χώρα απρόσκοπτα σε πολλές πλατείες της Ευρώπης. Ακούγονται πράγματι πολλές αξιοπρόσεκτες γνώμες, καθώς και πολλές φρέσκιες ιδέες που ξεπερνούν στερεότυπα και ιδεολογικές προκαταλήψεις. Έχουμε όμως να επισημάνουμε δύο παρατηρήσεις για να συνεισφέρουμε στις ενδιαφέρουσες αναζητήσεις σας:


i) Δεν είμαστε πάντα εμείς που διαμορφώνουμε τις ιδέες αλλά μάλλον αυτές διαμορφώνονται βάσει μιας αντικειμενικές εξελικτικής πορείας που εμείς απλώς αναπαράγουμε. Επομένως, όλες οι ιδέες μας ακόμη και οι πιο ριζοσπαστικές και καινοτόμες μπορεί να διαμορφώνονται πάνω στην κεντρική ιδέα του καπιταλισμού: αυτή δεν είναι κάτι λιγότερο από το σύνολο της καπιταλιστικής λειτουργίας, που περιλαμβάνεται στη «βασική αρχή» με την οποία ο καπιταλισμός προχωρεί. Και εν πάση περιπτώσει η ιδέα του καπιταλισμού ξεκινάει με τον διαχωρισμό των πραγματικών παραγωγών από τα μέσα παραγωγής, που καταλήγει στην καθιέρωση της ελεύθερης εργασίας και στην ιδιοποίηση της υπεραξίας που – με την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας – δημιουργεί τη συσσώρευση του κεφαλαίου, την προοδευτική μείωση του ρυθμού του κέρδους, και την κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος.
Γι’ αυτό λοιπόν, καλό είναι να έχετε υπόψη σας πως η ιδέα αποτελεί ένα «αρνητικό» σύνολο που αναπτύσσεται μόνο χάρη στις αντιθετικές της δυνάμεις. Έτσι, που οι αρνητικές όψεις της πραγματικότητας δεν συνιστούν «διαταραχές» ή αδύνατα σημεία μέσα σε ένα αρμονικό σύνολο, αλλά αυτές καθεαυτές τις προϋποθέσεις που εκθέτουν τη δομή και τις τάσεις της πραγματικότητας.
Συνοψίζοντας: Η οικονομική κρίση, το Μνημόνιο, και το Μεσοπρόθεσμο δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια υλική στιγμή του καπιταλιστικού συστήματος, έτσι ώστε τούτη η «αρνητική» στιγμή να αποτελέσει την εκπλήρωση της βασικής αρχής αυτού του συστήματος. Οι κρίσεις είναι τα αναγκαία στάδια στην «αυτο-διαμορφοποίηση» του καπιταλισμού και το σύστημα αποκαλύπτει το πραγματικό του περιεχόμενο μέσω της αρνητικής πράξης της κατάρρευσης. Έτσι, πολύ φοβόμαστε πως κάθε «καινούρια» ιδέα που όμως κατά βάση συνάδει με το κλασικό ιδεώδες της χειραφέτησης, προς ανατροπή της συγκεκριμένης κρίσης, δεν είναι παρά βούτυρο στο ψωμί της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Η αληθινή πραγματικότητα και η πιθανή «πραγματικότητα» στις λαϊκές συνελεύσεις στις πλατείες
Τι θα μπορούσε να προκύψει από μια (υποθετική) κοινωνική συνείδηση, έξω από τις ιδεολογηματικές της προκαταλήψεις, σε μια γνήσια λαϊκή συνέλευση; Εμείς ευελπιστούμε τα εξής:

Η πραγματική μορφή αλήθειας απαιτεί ελευθερία.
Η ελευθερία απαιτεί αυτο-συνείδηση και γνώση της αλήθειας.
Αυτο-συνείδηση και γνώση της αλήθειας (πρέπει να) αποτελούν τα ουσιαστικά συστατικά του υποκειμένου.
Η πραγματική μορφή της αλήθειας (πρέπει να) νοείται σαν υποκείμενο.

Συνεχίζεται…
[Berlin, London, Andalucia, Rome, Paris, Rally Round]
20/6/2011
Νώντας Κούκας

Κείμενο που φιλοξενείται στο μπλογκ «Άμεσος Λόγος και Δράση 2»

Δεν υπάρχουν σχόλια :