Της...διαβούλευσης (video)

Το ότι πολλές λέξεις έχουν χάσει την έννοια και την σημασία τους, από την πολλή χρήση, την κακή χρήση ή και την αχρηστία, είναι και φανερό και το λένε και οι ειδικοί γλωσσολόγοι. Θέλετε παραδείγματα; Τι σημαίνουν, ας πούμε, οι λέξεις: δικαιοσύνη, ισοπολιτεία, μόρφωση, και τι νόημα προσδίδει ο καθένας στην καθεμιά απ’ αυτές; Οι ερμηνείες είναι τόσο διαφορετικές που χάνεις το νήμα. Υπάρχουν ακόμα πιο ακραία παραδείγματα με λέξεις που έχουν εντελώς πια αλλάξει έννοια και χρήση (π.χ. η γνωστή στο πανελλήνιο που ενίοτε έχει και την έννοια: κύριος, ενώ αρχικά είναι βρισιά, αν και το σπόρ –εδώ που τα λέμε- το ασκεί όλος ο πληθυσμός).
Αν σκεφτείτε θα βρείτε αρκετά και διασκεδαστικά παραδείγματα. Εδώ κάπου κολλάει και η παροιμιώδης ρήση:


«Δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις, αλλά χυδαίοι άνθρωποι», που αποδίδεται στον Λορέντζο Μαβίλη. Άπατα τα νερά.
Τελευταίο θύμα αυτής της έκπτωσης των λέξεων είναι η καημένη η λέξη: Διαβούλευση, που τελευταία έγινε πολύ της μοδός στην περιοχή μας, χάρη στην κ. Καραβασίλη, στην πολιτική της Προϊστάμενο την κ. Μπιρμπίλη και στην πράσινή τους ανάπτυξη.
Αν ανατρέξουμε στα λεξικά τα πράγματα είναι σαφή: Διαβούλευση: συζήτηση, συνεννόηση και επιμέρους διαπραγμάτευση για την επίτευξη του επιδιωκόμενου αποτελέσματος.
Δηλαδή συζητούν όλοι οι ενδιαφερόμενοι φορείς, ενός, χωριού, ενός τόπου, ενός συνόλου ανθρώπων, μιας κοινωνίας, για ένα θέμα που τους απασχολεί (ή απασχολεί και το θέτουν, κάποιοι απ’ αυτούς), για να βρουν μία λύση που θα είναι αποδεκτή (αν όχι αρεστή) σε όλα τα μέλη αυτού του συνόλου, ή τουλάχιστον στην συντριπτική πλειοψηφία αυτών. Εξυπακούεται ότι εάν επηρεάζονται από τις αποφάσεις και μέλη άλλων συνόλων, τότε χρειάζεται και η δική τους συναίνεση, όπως επίσης εξυπακούεται και ότι η αρχή αυτή της πλειοψηφίας δεν μπορεί να κάνει με τα αναφαίρετα δικαιώματα των δικαιωμάτων του ανθρώπου (ακόμα κι αν πρόκειται για μειοψηφίες). Αυτά όλα είναι ζητήματα που ενώ σε άλλες κοινωνίες έχουν λυθεί από την εποχή του Διαφωτισμού, δυστυχώς στην Ελλάδα μας εξακολουθούν να μας ταλανίζουν και να μας διχάζουν.
Προφανώς και όσοι προσέρχονται στην διαβούλευση δεν θεωρούν ότι υπάρχουν προαποφασισμένα και ότι όλα είναι στο τραπέζι, εκ του μηδενός. Αυτό επιτάσσει η στοιχειώδης λογική. Όλα τα άλλα, όταν αποπειρώνται, ασχημονούν και σε βάρος των λέξεων και σε βάρος των πολιτών και σε βάρος της λογικής και σε βάρος της νοημοσύνης.
Τα γράφουμε αυτά γιατί στις «διαδικασίες της διαβούλευσης» που έγιναν στην περιοχή μας για την Μ.Π.Ε της μεταλλουργίας χρυσού, αυτό που έμεινε στην συνείδησή μας, βλέποντας και ακούγοντας τους παράγοντες που εκπροσωπούν την πολιτεία και τους δημοκρατικούς θεσμούς, είναι η βεβαιότητα ότι ήρθαν να μας επιβάλλουν με το ζόρι αυτά που έχουν προαποφασίσει για την περιοχή μας. Η όλη «συζήτηση-διαβούλευση» που επιδιώκουν είναι για να αποκτήσουν άλλοθι και αφορά μόνο τα επιμέρους. Στο video που παραθέτουμε, και σας είναι ίσως ήδη γνωστό, οι ανωτέρω διαπιστώσεις περί του στημένου της ιστορίας, «βγάζουν μάτι». Και η «καλή προσπάθεια» της κ. Καραβασίλη, όταν προσπαθεί να συμμαζέψει το εκκλησίασμα που βρίζει και ασχημονεί την αντίθετη άποψη, εκθέτοντάς τους συλλογικά, «βγάζει μάτι». Και του άλλου «απεσταλμένου της διαβούλευσης» στο προεδρείο, που ζητάει να του πουν οι αντιτιθέμενοι της μεταλλουργίας με ποιόν εναλλακτικό τρόπο θα αναπτυχθεί ο τόπος, κι αυτουνού το «ενδιαφέρον», «βγάζει μάτι». Όπως επίσης αφήνει έκθετο και τον κ. Λαφαζάνη –βουλευτή και εκπρόσωπό μας- που ο φακός τον συλλαμβάνει να χασκογελάει και να χαριεντίζεται, όταν οι εκπρόσωποι των οικολόγων αποχωρούν από την αίθουσα υβριζόμενοι. Δεν ενοχλήθηκε ούτε η δημοκρατική του ευαισθησία, ούτε η αισθητική του. Είπαμε, είναι υπέρ της μεταλλουργίας, αλλά ούτε τα προσχήματα;
Έτσι λοιπόν όλοι αυτοί, με την συμπεριφορά τους, κατάφεραν, όχι μόνον να ενισχύσουν την καχυποψία μας, αλλά και να κατασυκοφαντήσουν μια αθώα και τίμια λέξη, μπλέκοντάς την στις επιδιώξεις τους, ώστε να φτάσουμε να λέμε ότι «έγινε.. της… διαβούλευσης».


ierissos.blogspot.com