Σε κλοιό χιλιάδων συμβασιούχων βρέθηκε χθες ο Αρειος Πάγος, η Ολομέλεια του οποίου έκρινε για τρίτη φορά το κρίσιμο ζήτημα της μονιμοποίησης εργαζομένων στο Δημόσιο με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. H δικαστική εξέλιξη είναι δυσμενής –όχι μόνο για τις συμβασιούχους του ΟΠΑΠ (προσωπικό καθαριότητας) που είχαν προσφύγει, αλλά και για χιλιάδες άλλους–, καθώς η εισήγηση του εισαγγελέα του ανωτάτου δικαστηρίου κ. Ιω. Τέντε, αλλά και η τοποθέτηση του αρεοπαγίτη εισηγητή της υπόθεσης ήταν αρνητική στo θέμα της μετατροπής συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου, ακόμη κι αν καλύπτουν πάγιες ανάγκες ή είναι διαδοχικές, με αιχμή τη συνταγματική απαγόρευση.
Οι εισηγήσεις προδικάζουν το αρνητικό αποτέλεσμα για τους συμβασιούχους, ενώ η απόφαση των περίπου 60 ανωτάτων δικαστών θα αποτελέσει νομολογία, κλείνοντας έτσι το κεφάλαιο «μονιμοποίηση μέσω της δικαστικής οδού». Τα τελευταία χρόνια, χιλιάδες συμβασιούχοι προσέφευγαν στη Δικαιοσύνη προσδοκώντας να αναγνωριστεί ότι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες κι έτσι έμπαιναν σε ένα φαύλο κύκλο αλληλοσυγκρουόμενων δικαστικών αποφάσεων. Xαρακτηριστική ήταν η παρατήρηση του ανωτάτου εισαγγελέα κ. Τέντε κατά την εισήγησή του, «δεν θα ωφελήσουν άλλες παλινωδίες τους εργαζομένους οι οποίοι είτε αναιτίως είτε συνυπαιτίως με το πολιτικό σύστημα έχουν ταλαιπωρηθεί». Την ίδια ώρα, το Συμβούλιο της Επικρατείας με την υπ’ αρ. 147/2011 απόφασή του επικύρωνε τη μονιμοποίηση 17 συμβασιούχων καθαριστριών στην Αγροτική Τράπεζα.
Μετά την εφαρμογή του Προεδρικού Διατάγματος Παυλόπουλου (164/2004), με τις διατάξεις του οποίου μονιμοποιήθηκαν περίπου 35.000 συμβασιούχοι, όσοι απορρίφθηκαν εναπέθεσαν τις ελπίδες στη Δικαιοσύνη. Tα πολιτικά δικαστήρια στα οποία απευθύνθηκαν στην πλειονότητά τους τους δικαίωσαν, ακολουθώντας την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που «απελευθέρωνε» τα ελληνικά δικαστήρια να κρίνουν την κάθε υπόθεση συμβασιούχου ξεχωριστά.
Ενθαρρυντική ήταν και η υπ’ αρ. 18/2006 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, που δικαίωσε συμβασιούχους. Ανετράπη, όμως, ένα χρόνο μετά, με δεύτερη απόφαση της Ολομέλειας (υπ’ αρ. 20/2007) που διατύπωσε εκ διαμέτρου αντίθετη κρίση. Κατά τον Αρειο Πάγο, δεν είναι επιτρεπτή η μετατροπή των συμβάσεων εργασίας από ορισμένου σε αορίστου χρόνου, εφ’ όσον δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Π. Δ. Παυλόπουλου, καθώς προσκρούει στις απαγορευτικές διατάξεις του άρθρου 103 του Συντάγματος. Και οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου δεν μπορούν να μετατραπούν σε συμβάσεις αόριστης διάρκειας, έστω κι αν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Ετσι, τέθηκαν «εκτός» αρκετές χιλιάδες συμβασιούχοι και παράλληλα ενταφιάστηκαν οι ελπίδες για όλους εκείνους που κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Η κατάσταση, όμως, περιεπλάκη με την παρεμβολή του Ελεγκτικού Συνεδρίου, το οποίο έπειτα από μια σειρά συνεδριάσεων δέχθηκε ότι τα πολιτικά δικαστήρια δεν έχουν δικαιοδοσία να κρίνουν υποθέσεις συμβασιούχων και ότι αυτή η δικαιοδοσία ανήκει στα διοικητικά δικαστήρια. Μάλιστα, έκρουε τον κώδωνα ότι η προσφυγή στα πολιτικά δικαστήρια δεν θα έχει αποτέλεσμα, αφού οι αποφάσεις τους για τέτοιες διαφορές είναι ανυπόστατες και δεν παράγουν δεδικασμένο. Τα διοικητικά εφετεία στα οποία προσέφυγαν ύστερα από αυτό αρκετοί συμβασιούχοι έκριναν ότι τέτοιου είδους διαφορές δεν είναι διοικητικές, αλλά ιδιωτικές κι έτσι υπάγονται στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων.
Πάντως, η απόφαση του Αρείου Πάγου για τις καθαρίστριες του ΟΠΑΠ αναμένεται να εκδοθεί σε δύο μήνες.
Της Φωτεινης Kαλλιρη
http://news.kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου