Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

3 Δεκέμβρη, παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρίες

ημέρα γιορτής; ... διαμαρτυρίας; ... ή διεκδίκησης;
Η 3η Δεκέμβρη, ίσως είναι για τους περισσότερους, μια από τις πολλές παγκόσμιες ημέρες αφιερωμένες σε ανθρώπους και θεσμούς. Για τα άτομα με αναπηρία όμως, αυτή η μέρα και κάθε μέρα, είναι μια διαρκής διεκδίκηση του δικαιώματος στη διαφορά, του δικαιώματος στη ζωή, στην ύπαρξη. Αυτή η μέρα και κάθε μέρα, είναι μια συνεχής διαμαρτυρία για την αποστροφή και τον αποκλεισμό....



Το κοινωνικό μας σύστημα, τείνει να γίνεται «ανθρωποφάγο» για τα άτομα με αναπηρία, συνδυάζοντας τα πιο αγοραία χαρακτηριστικά με τον ρατσισμό και με φανερή πολλές φορές την αδυναμία της πολιτείας να οικοδομήσει όρους λειτουργικής και ουσιαστικής ενσωμάτωσης που θα βοηθούσε στην ανάπτυξη του συνόλου των δυνατοτήτων τους με μόνη διέξοδό τους την ίδια τους την οικογένεια, μόνιμο αποκούμπι άλλωστε για τον καθένα μας.

Ο κοινωνικός αποκλεισμός, φτάνει μέχρι τα όρια της κοινωνικής φτώχειας, της αθέτησης δηλαδή βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην εκπαίδευση, στην κατάρτιση, στην προσβασιμότητα…..στην απασχόληση (το 84% των ατόμων με αναπηρία βρίσκονται εκτός εργατικού δυναμικού).

Ο Φαύλος κύκλος μεταξύ κοινωνικού αποκλεισμού και διακρίσεων, είναι ζήτημα μείζονος σημασίας να προσδιορισθεί, αλλά και να καταστεί σαφές, αφενός ότι η διάκριση είναι η ρίζα του αποκλεισμού, αφετέρου ότι η άρση της είναι απαιτητά μονόδρομος για την οριζόντια ένταξη των ΑμΕΑ στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

Είναι φυσικό, να μην είμαστε σε θέση να καταλάβουμε και να βιώσουμε σε βάθος, τα προβλήματα που άλλοι αντιμετωπίζουν και άλλοι αγωνίζονται. Μπορούμε όμως να είμαστε εκεί, να είμαστε κοντά, χωρίς οίκτο και συμπόνια, απλά να είμαστε κοντά, να δηλώνουμε την παρουσία μας ν΄ αποδεχόμαστε τη διαφορά, γιατί κι εμείς διαφορετικοί είμαστε.

Για όλους εμάς τους «υγιείς», η καρδία και η ψυχή μας είναι ο μόνος δρόμος για να δούμε, να συναντήσουμε και να αγαπήσουμε το «άλλο», το διαφορετικό, αυτό που μας φαίνεται παράξενο. Τότε, και μόνο τότε, είναι δυνατή μια προσωπική και συλλογική αλλαγή. Οικοδομώντας μια κοινωνία που οι προσωπικές και βιολογικές διάφορες και ιδιαιτερότητες του καθενός μας γίνονται αποδεκτές από όλους, θα κάνει τον κόσμο μας πιο ενδιαφέρον, όμορφο και πλούσιο.

Η 3η Δεκέμβρη, ίσως να είναι μια ημέρα γιορτής, είναι όμως και μια ημέρα άσκησης κοινωνικού ελέγχου, μία και μόνο ημέρα που δεν είναι ποτέ αρκετή. Κάθε 3 Δεκέμβρη τα άτομα με ειδικές ανάγκες θυμόμαστε ότι υπάρχουν….στις 4 όμως….

* Ο Παγκράτης Παυλίδης είναι Δάσκαλος- Διευθυντής Σχολείου Ειδικής Αγωγής Βέροιας
ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια :