Πράσινη βρώσιμη ελιά Χαλκιδικής. Στο ίδιο έργο θεατές και φέτος, γράφει ο Χρήστος Πέτρου

Kάθε χρόνο στη διάρκεια του Σεπτέμβρη -περίοδο κατά την οποία γίνεται η συγκομιδή της πράσινης ελιάς, αυτού του ξεχωριστού προϊόντος που αποτελεί σήμα κατατεθέν για τη Χαλκιδική- παρακολουθούμε μια "μάχη" ανάμεσα σε ελαιοπαραγωγούς και εμπόρους για τη διαμόρφωση της τιμής. Συσκέψεις επί συσκέψεων, συναντήσεις, πολύωρες συζητήσεις με κατάθεση προτάσεων είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης περιόδου.
Να έρθουμε λοιπόν στη φετινή χρονιά.........


κατά την οποία η προσπάθεια ξεκίνησε νωρίτερα σε σχέση με προηγούμενες καλλιεργητικές περιόδους. Έπειτα από επανειλλημένες συνελεύσεις σε όλες τις ελαιοπαραγωγικές περιοχές οι παραγωγοί κατέληξαν στο να διαθέσουν τη φετινή σοδειά με τιμή εκκίνησης, για την πρώτη κατηγορία, το 1 ευρώ και 40 λεπτά ανά κιλό. Τιμή που θα κάλυπτε το κόστος παραγωγής, το οποίο υπολογίστηκε από την αρμόδια υπηρεσία με βάση εθνικούς οικονομικούς δείκτες και που ανέρχεται στο 1,13 ευρώ, καθώς και ένα λογικό κέρδος.
Αξίζει να σημειωθεί πως κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού εκπρόσωποι των ελαιοπαραγωγών είχαν επαφές με τους εμπόρους, όμως οι δεύτεροι κρατούσαν κλειστά τα χαρτιά τους και δεν προχωρούσαν σε ανακοίνωση τιμής.
Το 1,40 ευρώ που αποφασίστηκε ομόφωνα από τους παραγωγούς "πολεμήθηκε" εν τέλει από τους ίδιους. Η πρόωρη ωρίμανση του προϊόντος σε κάποιες περιοχές κυρίως λόγω κλιματολογικών συνθηκών, οδήγησε πολλούς στο να διαθέτουν τη συγκομιδή σε τιμές πολύ χαμηλότερες από αυτές που καθορίστηκαν να διατεθούν. Συνεπώς ξεκίνησαν οι αντιδράσεις και οι εντάσεις ανάμεσα στους παραγωγούς. Οι παρεμβάσεις στα σημεία παράδοσης και παραλαβής του προϊόντος οδήγησαν σε ακρότητες διχάζοντας τον αγροτικό κόσμο.
Από την πλευρά των εμπόρων οι πρώτες τιμές που ανακοινώθηκαν δεν ξεπερνούσαν το ένα ευρώ. Ο αγώνας συνεχίστηκε με συγκεντρώσεις, κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες, χωρίς όμως να υπάρξει αποτέλεσμα. Ο χρόνος πίεζε ασφυκτικά και το προϊόν κινδύνευε να υποβαθμιστεί ποιοτικά. Έτσι, σταδιακά το μέτωπο αντίστασης άρχιζε να υποχωρεί και τελικά για μια ακόμη φορά το προϊόν διατέθηκε σε τιμές "εξευτελιστικές" όπως τις χαρακτήρισαν οι ελαιοπαραγωγοί. Τιμές που είναι αμφίβολο για το αν θα καλύψουν τα έξοδα καλλιέργειας.
Η αδυναμία συνεννόησης και σύμπλευσης απόψεων μεταξύ των ελαιοπαραγωγών σε συνδυασμό με μικροπολιτικές-μικροκομματικές αντιλήψεις οδήγησαν σε "μία από τα ίδια" και για φέτος για το θέμα της τιμής και σε τελική ανάλυση για τη διασφάλιση του εισοδήματος των ίδιων των παραγωγών.
Βέβαια, η οικονομική συγκυρία λειτούργησε αρνητικά και στη συγκεκριμένη περίπτωση και η αδυναμία απορρόφησης του συνόλου της παραγωγής ήταν εμφανής από την πρώτη στιγμή ενώ όπως τονίστηκε από την πλευρά των εμπόρων υπήρχαν αποθέματα από την προηγούμενη καλλιεργητική περίοδο.


www.halkidikiplus.gr