Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

mail από αναγνώστη μας για την κρίση στην παιδεία.....

Κάθε μέρα, ακούμε γύρω μας να γίνονται συζητήσεις για την κρίση και το μέλλον της χώρας «μας». Το παράδοξο στην όλη υπόθεση είναι, οτί μιλάμε για το μέλλον χωρίς πραγματικά να αναλογιζόμαστε ποιοί είναι αυτοί που αποτελούν το μέλλον μιας χώρας. Της χώρας «μας»...
Φυσικά ,αυτοί,δεν είναι άλλοι από τα παιδιά.. Όταν λοιπόν ,μια κοινωνία δέχεται μέτρα λιτότητας και εκπτώσεις στην εκπαίδευση των παιδιών της ,μιλάμε απλά για αυτοκτονία...Δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον χωρίς μορφωμένη νεολαία.
Όλα αυτά τα χρόνια, ανεξαρτήτου κυβερνήσεως, βλέπουμε τα εκπαιδευτικά συστήματα να αλλάζουν από τη μια χρονιά στην άλλη, τα βιβλία να είναι.........



ακατάλληλα, ο όγκος της διδακτέας ύλης εξουθενωτικός, η παραπαιδεία να γιγαντώνεται και να εκμηδενίζεται ο ελεύθερος χρόνος των παιδιών. Τα πράγματα προμηνύονται ακόμα χειρότερα με το νέο σχολείο, το σχολείο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Πώς ορίζεται το σχολείο αυτό; Με μια λέξη: Φτηνό. Για να γίνει το σχολείο ακόμα πιο φτηνό άρχισαν ήδη το δραστικός περιορισμός των εκπαιδευτικών ,την αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη και ακολουθεί η διακοπή λειτουργίας σχολείων λόγω χαμηλών μαθησιακών επιδόσεων των μαθητών κτλ.
Όσο πιο φτηνό γίνεται το σχολείο ,τόσο πιο πενιχρό διαγράφεται το μέλλον.
Είναι λοιπόν δυνατόν, να βλέπει κανείς γονείς να αντιδρούν στην απαγόρευση του καπνίσματος στα κέντρα διασκέδασης και στην άνοδο της τιμής του τσιγάρου και να μην αντιδρούν βλέποντας όλα αυτά που γίνονται στην πλάτη των ίδιων τους των παιδιών ;;;;; Αν δεν διαμαρτυρηθούν αυτοί πρώτοι και δεν διεκδικήσουν ποιοτικότερη εκπαίδευση για τα παιδιά τους ,ποιός περιμένουν να το κάνει;;; Οι καταλήψεις των σχολείων θα έπρεπε να γίνονται από τους ίδιους τους γονείς που ενδιαφέρονται για το μέλλον των παιδιών τους..Αλλά θα μου πείς ,ποιός έχει χρόνο να δείξει ενδιαφέρον.. Δύσκολοι καιροί.. Γι αυτό λοιπόν ακολουθούμε την εύκολη οδό..Παρκάρουμε τα παιδιά μας σε αναποτελεσματικά σχολεία, σε παιδότοπους, νταντάδες και φροντιστήρια και αφήνουμε άλλους να ασχολούνται με το μέλλον των παιδιών μας.. Εμείς απώντες από τη ζωή τους, τα παιδιά με διάφορα ψυχολογικά προβλήματα και το «σύστημα» πιο χαρούμενο από ποτέ... Ως πότε!!!!


Διαμαν-το-πούλο-υ

1 σχόλιο :

Ανώνυμος είπε...

ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ ΑΡΘΡΟ