Η ταλαιπωρία αυτή ξεκίνησε πριν 2 χρόνια, όταν και έπεσε χαλάζι.Κι ενώ όλοι ήταν απογοητευμένοι για τη σοδειά της χρονιάς, και πίστευαν ότι θα χαθεί ο κόπος μιας ολόκληρης χρονιάς ήρθε μία επιχορήγηση απ'το κράτος για να καταφέρει να σχηματίσει ένα χαμόγελο στα πρόσωπα των ελαιοπαραγωγών, αφού σχεδόν όλοι κατάφεραν να πάρουν και την επιχορήγηση, αλλά και να πουλήσουν μεγάλο μέρος της ελιάς με καλή τιμή.
Πέρσι, η τιμή της ελιάς ήταν υπερβολικά..............
εξευτελιστική για την ποιότητα της ελιάς που έχει η ελιά της Ορμύλιας και γενικότερα της Χαλκιδικής (0,85 οι "πρώτες"), και παρόλο που δεν άρεσε σε κανέναν, δεν έγινε καμία κινητοποίηση αφού το χαμόγελο της προηγούμενης χρονιάς κρατούσε ακόμα.
Φέτος, η ιστορία λίγο-πολύ γνωστή.
Η ίδια εξευτελιστική τιμή, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες που θα αναλύσω στις επόμενες σειρές, φτάνουν τους ελαιοπαραγωγούς σε σημείο απελπισίας που αρκετοί μεταξύ σοβαρού κι αστείου λένε θα κόψουν τις ελιές!Δεν αντέχουν!
Φέτος, οι κινητοποιήσεις έδωσαν στην αρχή του προηγούμενου μήνα, κουράγιο και ελπίδα πως η τιμή θα ανέβει, και θα 'χουν όλοι το κατιτίς παραπάνω για να μπορούν να πουν -αν και με βαριά καρδιά- ότι "εντάξει, τουλάχιστον δε μπήκαμε μέσα"!
Όμως οι κινητοποιήσεις, ίσως δεν έγιναν με σωστό τρόπο(;), ίσως έφταιξε και η απεργία των φορτηγατζήδων(;),ίσως κάτι άλλο (;), στο τέλος δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, και αναγκάστηκαν όλοι να προβούν άμεσα,βιαστικά και με το φόβο να μαυρίσουν οι ελιές στη συγκομιδή της ελιάς.
Όμως η ταλαιπωρία ΔΕΝ σταματάει εκεί.
Όπως προείπαμε, όλοι μαζί ξεκίνησαν να μαζεύουν με αποτέλεσμα τα εργοστάσια της Ορμύλιας να γεμίσουν και να μην έχουν άλλο χώρο.Ή να έχουν λίγο αλλά να δέχονται πελάτες μετρημένους στα δάχτυλα.
Ακόμα όμως και σε ένα εργοστάσιο το οποίο δέχεται συνεχώς ελιές, και δεν σταματάει τη λειτουργία του, η ταλαιπωρία είναι τεράστια.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σημερινή μέρα, όπου από τις 8.30 π.μ. περίμενα στην ουρά, για να φύγω στις 14.30μ.μ.!Έξι ώρες αναμονής!!!
Μπροστά μου 2 τρακτέρ, 8 αγροτικά και ένα φορτηγό.
Η παραλαβή ξεκίνησε στις 10.40 π.μ. και μέχρι τη μία παρέδιδαν ανελλιπώς.
Στη 1μ.μ. ακριβώς, ήταν η σειρά μου να παραδώσω όταν και διαλάλησε το αφεντικό: "Διάλειμμα!"
1 ώρα κρατούσε το διάλειμμα.(Άντε λέω, θα το καταπιώ κι αυτό,θα περιμένω άλλη μία ώρα και θα φύγω.)
Όμως ο καιρός ήταν κι αυτός σύμμαχος της ταλαιπωρίας, και λίγο μετά τη μία άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς.
Η ουρά να έχει αγγίξει τα 30 αυτοκίνητα,αγροτικά,τρακτέρ και φορτηγά!
Η παραλαβή να καθυστερεί λόγω της βροχόπτωσης.
Οι εργάτες στα χωράφια δεν είχαν άδειες κλούβες να μαζέψουν και επίσης βρέχονταν με τη μανία που έχει μια ξαφνική μπόρα.
Τελικά μετά από 6 ώρες αναμονής, κατάφερα να παραδώσω να φύγω, να πάρω τους εργάτες και να γυρίσω σπίτι να φάω.
Και απορώ:
Ταλαιπωρήθηκα 3 μέρες έτσι και γκρινιάζω.
Τι να πουν κι όλοι οι ελαιοπαραγωγοί που ταλαιπωρούνται 365 μέρες το χρόνο;
Ποιος νοιάζεται γι' αυτούς;
Το κράτος;
Καλά μη βαράτε, ένα αστειάκι έκανα να περάσει η ώρα...
ΚΑΝΕΙΣ δεν νοιάζεται, και καλούνται να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους.
Βέβαια δεν παραπονιέται και κανένας τους, άσχετα που από μέσα τους κατεβάζουν "μπινελίκια" ολιμερίς κι ολονυχτίς.
"Ας περάσει κι αυτή η χρονιά κι απ'του χρόνου βλέπουμε", λένε όλοι αγανακτισμένοι και απελπισμένοι.
Δεν είναι όμως έτσι.Με το πέρας της συγκομιδής ΠΡΕΠΕΙ να γίνει κάτι.
Το τι είναι αυτό;Δεν είμαι ο αρμόδιος, αλλά όποιος είναι, ας 'ρθει να το πει και σε μας.
samatas-stin-ormylia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου