Η αναπτυξη της καταστροφης

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ
perkor29@gmail.com


Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν γίνει τόσες αλλαγές στον πλανήτη μας που άλλαξαν ριζικά τις συνθήκες της ανθρώπινης ζωής.


Η παγκοσμιοποίηση του αρπαχτικού μαφιόζικου κεφαλαίου επικράτησε παντού και επέβαλε δύο θανατηφόρες καταστροφές. Η μία αφορά το περιβάλλον και η άλλη την εργασία.

Οι άνεργοι σήμερα στην Ευρώπη υπολογίζονται σε ογδόντα εκατομμύρια και με προοπτική να φτάσουν στα εκατό τα αμέσως επόμενα χρόνια. Η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι συγκρίσιμη με πυρηνική καταστροφή. Και μόνο μικρές μειονότητες έχουν συνείδηση αυτής της πραγματικότητας. Η πλειοψηφία δεν έχει πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες που αφορούν μόνο τους ψαγμένους. Τα ΜΜΕ, κυρίως τα τηλεοπτικά, είναι η μαζική συσκότιση της πληροφορίας που αντικαθίσταται από την επικοινωνία και τη χυδαία διασκέδαση.


Περίπου 200 πολυεθνικές ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία σε όλους τους τομείς, με τζίρο μεγαλύτερο από το Εθνικό Ακαθάριστο Προϊόν πολλών χωρών. Π.χ., η General Motor είναι πλουσιότερη από τη Δανία. Η Ford είναι πιο ισχυρή οικονομικά από τη Νοτιοαφρικανική Ενωση και η οικονομική δύναμη της Toyota είναι πιο μεγάλη από την πλουσιότερη χώρα του κόσμου· τη Νορβηγία. Και σαν μέσο σύγκρισης ας δούμε δύο αριθμούς. Η μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια που δόθηκε ποτέ σε χώρα ήταν στο Μεξικό και έφτανε στο αστρονομικό ποσό των 50 δισ. δολαρίων. Οι τρεις μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρείες των ΗΠΑ ελέγχουν 500 δισ. δολάρια.


Μια πολυεθνική σήμερα μπορεί να έχει δεκάδες χιλιάδες απασχολούμενους σε όλο τον κόσμο και να είναι αόρατη. Μπορεί να έχει τα γραφεία της στην Ελβετία, εργοστάσια παραγωγής εξαρτημάτων στην Πολωνία, μονάδες συναρμολόγησης στη Λιθουανία και το φινίρισμα να γίνεται στην Ταϊλάνδη. Και όπου μια μονάδα παραγωγής έχει προβλήματα, την παίρνει και την πάει σε άλλη χώρα. Μπορεί να επιβάλλει όποιο καθεστώς εργασίας θέλει, καταστρατηγώντας ακόμα και αυτούς τους άθλιους νόμους των χωρών ευκαιρίας. Στην ουσία αυτές νομοθετούν και επιβάλλουν κυβερνήσεις σε συνεργασία με τα ΜΜΕ που ελέγχουν και χειραγωγούν συνειδήσεις και τις κατευθύνουν εκεί όπου θέλουν.


Ο Ραμονέ βρίσκει σε αυτόν τον καπιταλισμό του καζίνου, τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά: Παγκόσμιος, Διαρκής, Αμεσος και Αϋλος. Αυτό αποτελεί ένα σύστημα και το ονομάζει ΠΔΑΑ. Αυτά τα χαρακτηριστικά τα έχει μόνο ο Θεός. Δηλαδή διαμορφώνεται μια παγκόσμια υπερεξουσία που έχει επί γης τη μεταφυσική δύναμη του ίδιου του Θεού. Και αυτό φαίνεται καθαρά στους πολέμους που κάνει και στη φτώχεια που δημιουργεί.


Μόνο στην Ευρώπη έχουμε περίπου 60 εκατομμύρια φτωχούς. Ο μισός πληθυσμός του πλανήτη, δηλαδή ο ένας στους δύο, ζει με λιγότερο από 1,50 ευρώ την ημέρα. Και 1 εκατομμύριο άνθρωποι με λιγότερο από 0,50 ευρώ την ημέρα.


Ο καθημερινός βομβαρδισμός της πρώην Γιουγκοσλαβίας στοίχιζε περίπου 60 εκατομμύρια ευρώ. Με αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να είχαν τραφεί γύρω στα 80 εκατομμύρια άνθρωποι. Αυτός είναι ο κόσμος που ζούμε και το δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα. Και μια που το έφερε η κουβέντα: ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας εγκαινίασε ένα καινούργιο δόγμα πολέμου. Μηδέν απώλειες για τους επιτιθέμενους, εκατόμβες θυμάτων από αυτούς που δέχονται την επίθεση. Οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ δεν είχαν ούτε έναν νεκρό. Οι Σέρβοι είχαν δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και ολόκληρη η υποδομή της χώρας καταστράφηκε. Η Σερβία βρέθηκε δύο δεκαετίες πίσω. Και ας μη θυμηθούμε εδώ και τους Ελληνες υποστηρικτές αυτής της σφαγής. Στο όνομα βέβαια του ευρωπαϊσμού, χαιρέτισαν αυτή τη σύγχρονη Γκουέρνικα και χρησιμοποίησαν την τυραννία του Μιλόσεβιτς ως άλλοθι για το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας.


Στους 50 πιο σημαντικούς ανθρώπους που επηρεάζουν την τύχη του πλανήτη δεν υπάρχει ούτε ένας πολιτικός, συγγραφέας, μουσικός, σκηνοθέτης, επιστήμονας. Είναι δισεκατομμυριούχοι του αρπαχτικού κεφαλαίου με επικεφαλής τον Μπιλ Γκέιτς της Μικροσόφτ. Αυτοί πια κυβερνούν τον κόσμο. Και ο αντικαπιταλισμός σήμερα έχει χάσει την παλιά του ανατρεπτική δύναμη. Είναι πια μια στοιχειώδης προϋπόθεση για επιβίωση